Του Χαρίλαου Κώστα
Πανηγυρίζει και θριαμβολογεί ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και οι συν αυτώ για την επίσκεψη στη Μόσχα. Παρασύρουν σ’ αυτή την έξαρση ενθουσιασμού και τον υπόλοιπο πολιτικό κόσμο και εν πολλοίς και τον λαό. Ο λόγος απλός. Στην απελπισία τους, εξαιτίας της δεινής οικονομικής κατάστασης στην οποία έχουν περιέλθει και απογοητευμένοι από την παρατεταμένη αποτελμάτωση του Κυπριακού, οι πολίτες αναζητούν σανίδα σωτηρίας και αχτίδα φωτός. Είδαν λοιπόν στην προσέγγιση Λευκωσίας-Μόσχας την πιθανότητα κάποιων καλύτερων ημερών. Αυτό το κλίμα σκόπιμα εκμεταλλεύτηκε ο Αναστασιάδης με την προτροπή και των επικοινωνιολόγων του. Στόχευσαν να ηρωποιήσουν τον Κύπριο Πρόεδρο για την «τόλμη» του να επισκεφθεί τη Μόσχα, σε μια περίοδο που το διεθνές κλίμα είναι άσχημο για τη Ρωσία. Σχεδιασμένα και εκ προθέσεως πήγε στη Ρωσική πρωτεύουσα ο κ. Αναστασιάδης, για να ζητήσει μεταξύ άλλων και μεσολάβηση του Ρώσου Προέδρου προς την Τουρκία για λύση του Κυπριακού.
Ποιό όμως είναι το πραγματικό πλαίσιο των εξελίξεων αυτών; Πρέπει να είναι ξεκάθαρο από την αρχή ότι κανένας δεν μπορεί να υποβαθμίσει τα θετικά στοιχεία της επίσκεψης Αναστασιάδη, τα οποία όμως δεν έχουν την έκταση και την εμβέλεια που θέλουν να προσδώσουν οι κυβερνώντες. Όσα όμως και να είναι τα θετικά αποτελέσματα της επίσκεψης, δεν μπορούν να εξισορροπήσουν τον κίνδυνο που ελλοχεύει από μια κίνηση Πούτιν προς την Άγκυρα με αντικείμενο το Κυπριακό. Θεωρώ ότι ο Πρόεδρός και οι σύμβουλοί του μεθόδευσαν ένα επικίνδυνο παιχνίδι. Μια ενδεχόμενη πρωτοβουλία Πούτιν για λύση στο Κυπριακό ενέχει τρομακτικούς κινδύνους. Και εξηγούμαι: Αν έλθει μια τέτοια πρωτοβουλία με περιεχόμενο ανάλογο του σχεδίου Ανάν, (οι ξένοι δεν πρόκειται να προτείνουν και να υποστηρίξουν κάτι περισσότερο από εκείνο που η δική μας πλευρά επιδιώκει.) θα βρει ασφαλώς ένθερμους υποστηρικτές τους Αγγλοαμερικάνους και σίγουρα τη Λευκωσία και την Αθήνα. Ποια πιθανότητα υπάρχει τότε να απορριφθεί μια τέτοια λύση με αυτούς τους στυλοβάτες;
Ήδη τα δυο μεγάλα κόμματα στην Κύπρο και η Κυβέρνησή, καλλιεργούν το κλίμα και μεθοδεύουν όλα εκείνα τα μέτρα που θα καθιστούν ανέφικτη την απόρριψη ενός τέτοιου σχεδίου σε ενδεχόμενο δημοψήφισμα. Αντίθετα μηχανεύονται τρόπους τσιμεντώματος του ναι. Μάλιστα η έγνοια του κόσμου για τα καθημερινά προβλήματα επιβίωσης, προσφέρει ανεπανάληπτη ευκαιρία στους εραστές της ανανικής λύσης να προωθήσουν τους σχεδιασμούς τους. Και η επίσκεψη Αναστασιάδη στη Μόσχα εντάσσεται σ’ αυτό το πλαίσιο. Κανείς αντικειμενικός παρατηρητής δεν μπορεί να πιστέψει ότι η επίσκεψη αυτή έγινε χωρίς τη συγκατάθεση και τις ευλογίες των Αγγλοαμερικανών. Ασφαλώς κανένα μέρος δεν θα παραδεκτεί κάτι τέτοιο. Όμως δεν μπορεί ένας yesman, υποτακτικός του δυτικού παράγοντα να προέβαινε σε τέτοια πράξη, χωρίς να έχει πάρει την έγκρισή τους. Η δήθεν έκφραση ανησυχίας από το Foreign Office και το state department δεν ήταν παρά για το θεαθήναι. Και εδώ ακριβώς εστιάζονται οι ανησυχίες για τις αυριανές εξελίξεις. Σημαίνων και πολύπειρος πολιτικός παράγων του τόπου, τόνιζε με έμφαση «Η προτροπή Αναστασιάδη προς τον Ρώσο πρόεδρο για μεσολάβηση στο Κυπριακό συνιστά ολέθριο ολίσθημα.»
Η προγραμματισμένη καί καλά σχεδιασμένη προτροπή Αναστασιάδη πρός τόν Ρώσο Πρόεδρο νά τόν εμπλέξει στην προσπάθεια επίλυσης τού Κυπριακού στόχευε στό να αποκτήσει η προτεινόμενη αντεθνική λύση τον μανδύα παγκόσμιας κάλυψης και ως εκτούτου να εμφανιστεί σαν μια ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί. Από αυτή την άποψη τα όσα συνέβησαν την περασμένη εβδομάδα στη ρωσική πρωτεύουσα συνιστούν ολέθριο ολίσθημα που χρεώνεται στον Κύπριο Πρόεδρο. Διερωτόμαστε και ανησυχούμε αν υπάρχουν οι δυνάμεις εκείνες που θα επισημάνουν τον κίνδυνο και θα αγωνιστούν για να τον αποτρέψουν.
Το αποτέλεσμα του αγώνα εξαρτάται από τη διάθεση και τον βαθμό ετοιμότητας των αγωνιστών. Εμείς αντί αγώνα, σαράντα τόσα χρόνια επιμένουμε στις συνομιλίες γνωρίζοντας ότι κάθε νέος γύρος συνομιλιών περατώνεται με εξασφάλιση καινούργιων κεκτημένων για τον Αττίλα. Το κυπριακό πρόβλημα υποβαθμίζεται βαθμιαία και ήδη από θέμα εισβολής και κατοχής έχει πλήρως μεταλλαχθεί και η Τουρκία έχει αποενοχοποιηθεί πλήρως. Με τη στάση μας το έχουμε μετατρέψει αμιγώς σε διακοινοτική διαφορά, λες κι αν ακόμα υπήρχε Τουρκοκύπριος ηγέτης που θα μπορούσε να δεχτεί μια ικανοποιητική και για μας λύση, θα του επέτρεπε η Τουρκία να υπογράψει μια τέτοια διευθέτηση. Να μη ξεχνούμε ότι η ηγεσία στα κατεχόμενα εκλέγεται και με την ψήφο των εποίκων. Χρειάζεται επειγόντως αναθεώρηση στόχων με ρεαλισμό και αντιμετώπιση της πραγματικότητας που δεν είναι άλλη από τη μόνιμη και σταθερή επιδίωξη της Τουρκίας να κατακτήσει με τον ένα ή άλλο τρόπο, ολόκληρη την Κύπρο.
