Έκλεψαν τα όνειρα των νέων

 

Της Ανδρούλας Γκιούρωφ

????????????????????????????????????

Η δεκαετία του ‘ 70  σημαδεύτηκε από εξεγέρσεις, μαχητικές διαμαρτυρίες,

πραξικοπήματα, δικτατορίες , στρατιωτικές επεμβάσεις και πολύχρωμα κινήματα ειρήνης. Άλλα για να εξωθήσουν προς την μοιρολατρία, την αποδοχή και την άρνηση  και,  άλλα  για να εμποδίσουν τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων παλεύοντας για  την προστασία των λαών από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ισχυρών.

Οι γενιές στις δεκαετίες του ΄60 ,’ 70 και ‘80 είχαν οράματα, φιλοδοξίες .Ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο. Να δημιουργήσουν. Να γυρίσουν τον τροχό της ιστορίας προς τα εμπρός με νέα υλικά και όχι με μπάζα  για να διατηρήσουν τα παλιά και κακοφορμισμένα.

Σήμερα οι νέοι δεν έχουν πού να ακουμπήσουν .Κουβαλούν ένα φορτίο σκουπιδιών . Δεν έχουν την δύναμη να ονειρευτούν και να παλέψουν. Τους έκλεψαν τα όνειρα και μαζί την ελπίδα που είναι το τελευταίο αποκούμπι για να κρατιέσαι ζωντανός. Αισθάνονται πεθαμένοι πριν την ώρα τους .Γιατί όταν η ελπίδα ματαιώνεται δεν υπάρχεις , «πεθαίνεις». Και αυτοί δεν θέλουν ζωντανή νεολαία. Την θέλουν να υπνώττει,  να σέρνεται ως χειροκροτητή των κάθε λογής κακών πράξεων.

Τα κακά πρότυπα

Τι έχουν άραγε να ελπίζουν οι νέοι μας όταν γίνονται κοινωνοί και θεατές κακόηχων παραστάσεων με τον θρησκευτικό ηγέτη του τόπου να λέει με έναν αχαλίνωτο κυνισμό ότι είπε, στον κρατικό ηγέτη: «είναι καιρός να πάψουμε όλοι να κλέβουμε…» Ποιους  κλέβουν; Τον λαό , τους φτωχούς και τους πεντάφτωχους, τους νέους , τα όνειρα και τις προσδοκίες τους; Πώς επιβιώνει μια ημικατεχόμενη πατρίδα χωρίς νέους και ζωντανές προσδοκίες όταν τα πρότυπα που έχουν, είναι τοξικά και δίνουν τα χειρότερα παραδείγματα και διδάγματα προς αποφυγήν;

Και τα κόμματα; Ανακυκλώνονται στα ίδια .Οι  καταστάσεις  έχουν ξεπεράσει τους πολιτικούς που θέλουν δεν θέλουν να παραδεχτούν κουβαλούν τοξικά φορτία και τόνους σκουπιδιών με ανομολόγητες αμαρτίες.
Η «για πρώτη φορά Αριστερά» που ανήλθε στην εξουσία με διακηρύξεις που κατέληξαν  στα «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε» , τα έκανε μαντάρα. Στη δίνη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης η  κατάσταση έγινε χειρότερη, με τα μνημόνια που έστελναν στο θυσιαστήριο εργατικές κατακτήσεις , κοινωνικές παροχές και ωφελήματα που κερδήθηκαν με αγώνες και αίμα πριν πολλές δεκαετίες όταν η τότε Αριστερά είχε το ηθικό πλεονέκτημα και αρνιόταν να βουτήξει το χέρι στο μέλι της μίζας και της αρπαχτής. Χιλιάδες πολίτες είδαν τις συντάξεις τους να κουτσουρεύονται, τα ωφελήματα τους να εξαϋλώνονται. Ακόμα και εκείνο το κακόηχο του τότε αριστερού ηγέτη: «υπάρχουν και καλές τρόικα», έμελλε να λειτουργήσει ως καταλύτης.

Ουδείς αθώος του «εγκλήματος» δηλαδή;  Όπως φαίνεται όλα τα κόμματα της εξουσίας έβαλαν το χεράκι τους για να φτάσουμε σε εποχές πρωτόγνωρες. Με λίστες Γιωρκάτζη, «κόκκινα δάνεια» με ευνοϊκές διαγραφές για να κρατούν  οι τραπεζίτες τους πολιτικούς δέσμιους των επιβουλών τους, πολιτογραφήσεις  παντός καιρού και είδους, πενταμερείς διασκέψεις χωρίς λόγο καθότι η Τουρκία αφήνεται να παίρνει ότι ζητά.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παίρνουν φωτιά με τον κάθε ταλαίπωρο να βγάζει τα απωθημένα του, αντί να αφήσει την πολυθρόνα του και να βγει στους δρόμους, όπου εκεί δίνονται οι μάχες. Όχι με ύβρεις εναντίον αόρατων  εχθρών.

Πλήρης απομυθοποίηση των πάντων…

Τελικά καταλήγουμε στην πλήρη απομυθοποίηση των πάντων;

Ασφαλώς και όχι. Δεν είναι μαζί που τα κλέψαμε. Αλλού οι κλέφτες και αλλού οι αναμάρτητοι που έχουν κάθε δικαίωμα να ρίξουν τον λίθο της τιμωρίας.

Τώρα εν’ όψει βουλευτικών εκλογών «γεννιούνται» νέα κόμματα, κοινωνικο-πολιτικά κινήματα, πλατφόρμες,  που υπόσχονται όσα υπόσχονταν για χρόνια και τα υφιστάμενα. Κάποιοι μεταπηδούν από το ένα κόμμα στο άλλο όπως τις μεταγραφές ποδοσφαιριστών. Ή όπως τις μέλισσες που όταν λιγοστεύει το μέλι, πηδούν σε άλλο λουλούδι να τρυγήσουν . Βλέπουμε δεξιούς να μεταγράφονται στην κατ’ όνομα Αριστερά. Δεξιούς να βαδίζουν σε πιο ακραίες καταστάσεις και άλλους που διετέλεσαν χειροκροτητές σε κερκίδες της εξουσίας οδεύουν προς άλλες κατευθύνσεις για να φέρουν την αλλαγή όπως λένε και να πατάξουν την διαφθορά. Άσχετο αν πολλοί εξ’ αυτών κωπηλατούσαν στην ίδια βάρκα και ανέχτηκαν τόσα χρόνια την αποδέσμευση των εκλεκτών τους αντιπροσώπων από τη συλλογική εντολή.

Η ελλειμματική δημοκρατία συρρικνώνεται ακόμα περισσότερο. Όσοι φωνάζουν επικαλούμενοι τα ιερά και τα όσια για την προστασία των προσωπικών δεδομένων είναι γιατί φοβούνται πως θα τραβηχτεί το σεντόνι που σκεπάζει τα άπλυτα. Δεν βαριέσαι. Ακόμα ένα μύθος εφεύρημα της δήθεν δημοκρατικής Ε.Ε για να συγκαλύπτει τις πομπές του κεφαλαίου. Γιατί  όταν πρόκειται  για μικρολωποδήτες και κλεφτρόνια περιπτέρων, άνετα βγαίνουν στην φόρα προσωπικά δεδομένα με όλες τις ληξιαρχικές πράξεις της ύπαρξης τους.

Και η κοροϊδία ως επιδόρπιο

Πάλι οι αντιπρόσωποι του λαού θυμήθηκαν το περιβόητο πόθεν έσχες το οποίο πηγαινοέρχεται με αλλαγές και προσθήκες    εδώ και μια 20ετία. Καθότι αποκαλύπτεται πως οι νομοθέτες νομοθετούν για άλλους και όχι για τους ιδίους. Πληρώνει ο κοσμάκης φόρους και ποινές για  καθυστέρηση στην υποβολή των εισοδημάτων του και οι ίδιοι ειπώθηκε πως δεν έχουν   φορολογικό φάκελο!!! Και το Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων τι κάνει; Πώς και διέφυγε του  λαλίστατου Γ. Ελεγκτή μια τέτοια παρανομία;

Η μεγάλη πορεία προς το λαό!!!

Τώρα λένε πως ξεκινά η μεγάλη μάχη των εκλογών. Η  πορεία  προς τον λαό τον οποίο θυμούνται μόνο όταν στήνονται οι κάλπες για ανανέωση της εντολής. Μια εντολής που θα διαγράψουν μόλις επανακτήσουν τις καρέκλες τους.

«Σύντροφοι» και «συντρόφισσες» καρφώνουν  αλλήλους με τα αλληλούια των ηγετών. Ότι και να γίνει φτάνει να παραμείνει το στενό περιβάλλον του «εμείς και εμείς». Όσο να’ ναι μεταξύ κατεργαρέων  η ειλικρίνεια.

Από τα κομματικά παρασκήνια διαχέεται ο ζόφος και η δυσωδία   των καιροσκόπων. Η σκόνη και ο κουρνιαχτός από το ποδοπάτημα κάθε ζωντανού εμποδίου που θέλει  να   μπει στο δρόμο τους.

Όλοι παραδέχονται πως έχουμε  έλλειψη Παιδείας και  κουλτούρας.Αλλά όσο και αν είναι  υποτιμημένη η Παιδεία ουδείς θέλει να βγάλει τα κάρβουνα από την φωτιά. Ε,  εάν είναι να  καούν  ας καούν  για το καλό του τόπου. Φευ ! Δεν τολμούν όμως και ανέχονται τη συνέχιση της  κατρακύλας  της ξεφτίλας και της ανοχής…Φοβούνται τις φλόγες της κάθαρσης γιατί θα κάψει πολλούς από δαύτους.
Ζούμε σε μια εποχή μετάβασης. Μιας νέας βιομηχανικής επανάστασης όπου κυριαρχούν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, τα μικροτσίπ οι παρακολουθήσεις από δορυφόρους, τα   Face book, twitter, instagram , Tik Tok, όπως ηχούν οι δείκτες των ρολογιών μιας κοινωνίας  που αρνείται ευτυχώς να συνθηκολογήσει με το ψέμα, την διαφθορά και την απαξίωση. Που διψά  για έναν αγώνα αυθεντικό και ωραίο όπου θα αποκαταστήσει τα όνειρα και την ελπίδα.

Όπως έλεγε και ο Ιταλός μαρξιστής Αντόνιο Γκράμσι, «όταν γεννιέται μια νέα κατάσταση, τότε εμφανίζεται και η τερατογένεση». Λέτε να ζούμε σε συνθήκες  τερατογένεσης;  Εκείνος βέβαια εννοούσε τον φασισμό. Σήμερα αυτό που παρατηρείται είναι ένας  δεξιός και αριστερός ακραίος λαϊκισμός.

Η Κύπρος  είναι ένα μικροσύμπαν του πλανήτη, προφανώς  όχι από τα καλύτερα. Είναι γιατί  έμελλε να πέσει σε χέρια ανίκανων και οπισθοδρομικών να κρατήσουν γερά το τιμόνι.  Aν σήμερα το σκαρί   βολοδέρνεται και χαρτογραφείται από τους αιμοσταγείς Αττίλες ως «MavivatanKibris» (μπλε πατρίδα Κύπρος)  προέκταση της Τουρκιάς, είναι γιατί οι ανάξιοι προσκολλήθηκαν   σε πρόσκαιρες ματαιοδοξίες και αγνοούν τους κινδύνους  .

Ζητούνται νέοι που θα φέρουν πίσω τις κλεμμένες  ελπίδες. Που θα πάρουν το τιμόνι για να μην βρεθεί στις ξέρες και στα βράχια το  σκαρί που μας ανατρέφει  για αιώνες των αιώνων σε αυτά τα αγαπημένα της Κύπρου θερμά νερά.