Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς Έλληνας ή Ορθόδοξος Χριστιανός για να νοιώσει βαθειά θλίψη για την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Αρκεί να είναι πολιτισμένος άνθρωπος, που να σέβεται τους άλλους ανθρώπους για να αισθανθεί ότι εδώ έχουμε μια βαριά προσβολή του πολιτισμού. Βαριά προσβολή του πολιτισμού συνιστούν όχι μόνο οι ενέργειες του Ερντογάν, αλλά και η ανοχή τους από τη λεγόμενη «διεθνή κοινότητα». Κατά βάθος άλλωστε, η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί θα αποδειχθεί τελικά, νομίζουμε, ήττα επίσης της Τουρκίας και του Ισλάμ.
Βεβαίως, η υπόθεση αυτή δεν αφορά δυστυχώς μόνο την Τουρκία ή τον μουσουλμανικό κόσμο. Το Ισραήλ μετέτρεψε σε νυχτερινό κέντρο ένα από τα ιστορικότερα μουσουλμανικά τεμένη, το Al-Ahmar. Οι Αμερικανοί προκάλεσαν τεράστιες καταστροφές στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Βαγδάτης και στη Βαβυλώνα, σε μια προσπάθεια να σβήσουν τα ίχνη των μεγάλων πολιτισμών της Μεσοποταμίας και τις ρίζες του αραβικού έθνους. Ο Πρόεδρος Τραμπ, το καταπληκτικότερο σύμβολο της παγκόσμιας παρακμής και βαρβαρότητας, απείλησε στις αρχές του χρόνου το Ιράν με καταστροφή μερικών από τα σημαντικότερα πολιτιστικά μνημεία του, που είναι και μνημεία όλης της ανθρωπότητας.
Αντιμέτωπο με τις μεγαλύτερες προκλήσεις από καταβολής του, το Γένος των Ανθρώπων μοιάζει να επιδιώκει την αυτοκαταστροφή του οργανώνοντας «πολέμους των πολιτισμών», ακόμη και εν μέσω κορονοϊού. Αναρωτιέται κανείς σε τι κόσμο θα ζήσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας, αν όχι για το κατά πόσον θα έχουν κόσμο να ζήσουν.
Πρωτοφανής η απομόνωση του ελληνισμού
Στα καθ’ ημάς τώρα, τόσο η ενέργεια του Ερντογάν, όσο και η απουσία ουσιαστικής διεθνούς καταδίκης της απέδειξε πανηγυρικά πόσο κοντά στην επί της ουσίας ανυπαρξία είναι και το ελληνικό κράτος και η διπλωματία του, αλλά και πόσο επικίνδυνα απομονωμένος είναι σήμερα παγκοσμίως ο ελληνισμός, ως αποτέλεσμα μιας πολιτικής που προσδιορίζεται από τη βαθιά εξάρτηση του συνόλου σχεδόν της πολιτικής του τάξης από ξένες δυνάμεις.
Δώσαμε τα πάντα στην Αμερική και ούτε μια κουβέντα δεν βγήκε από το στοματάκι του κ. Τραμπ. Θα έπρεπε άλλωστε να το αναμένουμε μετά τη συνάντηση με τον κ. Μητσοτάκη. Τους δώσαμε και το τελευταίο ελληνικό χωριό για να το κάνουν βάση κατά της Ρωσίας και ο Πρόεδρός τους είπε στον Πρωθυπουργό μας ότι και οι κρίσεις μπορεί να είναι ωφέλιμες, αλλά και τον προειδοποίησε ότι μπορούμε να χάσουμε σε περίπτωση δυναμικής αντίδρασης στην Τουρκία (σύμφωνα με τις μη διαψευσθείσες διαρροές προς τον φιλοκυβερνητικό τύπο).
Δώσαμε επίσης τα πάντα και στη Γερμανία, αλλά ούτε η κυρία Μέρκελ άνοιξε το στοματάκι της να καταδικάσει τις ασχήμιες του κ. Ερντογάν.
Αλλά και οι υποτονικές ή φιλοτουρκικές εκδηλώσεις και άλλων δυνάμεων, που μάλιστα ιστορικά υπήρξαν φιλικές προς τον ελληνισμό, πρέπει μεν να θεωρηθούν απαράδεκτες, δεν θα μπορούσαν όμως να υπάρξουν αν η Ελλάδα και η Κύπρος δεν είχαν καταστρέψει συστηματικά και επί πολλά χρόνια, τη υποδείξει των διεθνών «Νταβατζήδων», τις σχέσεις τους με όλο τον κόσμο και το διεθνές πολιτικό τους κεφάλαιο. Αν κάτι απέδειξαν οι αντιδράσεις για την Αγία Σοφία, ήταν ότι υπάρχει πολύς κόσμος που περιμένει να μας τη φέρει, αλλά και που, αντικειμενικά κοιτάζοντας την κατάσταση, προτιμά την Τουρκία από την Ελλάδα.
Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα δήθεν αντικειμενικών παραγόντων. Είναι αποτέλεσμα πολυετών ελληνικών πολιτικών που αυτές τείνουν να δημιουργήσουν αντικειμενική υπεροχή της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα.
Εγκαταλείψαμε μόνοι μας τις πολιτικές δεκαετιών (Ανδρέας Παπανδρέου και Κώστας Καραμανλής, Μακάριος και επίγονοί του, μεταξύ άλλων) για ενεργειακή διασύνδεση και απόκτηση οπλισμού από τη Ρωσία. Σήμερα η Κύπρος και η Ελλάδα έχουν στερηθεί ενός στρατηγικού όπλου, όπως οι S300, έχει όμως η ‘Αγκυρα ένα σοβαρό στοιχείο υπεροχής με τους S400. Και, σαν να μην έφταναν αυτά, κάναμε «θρησκευτική εκστρατεία» στην Ουκρανία εναντίον της Μόσχας, μετατρέποντας ταυτόχρονα όλη τη χώρα σε προκεχωρημένη βάση κατά της Ρωσίας. Στείλαμε ακόμα και πολεμικά πλοία και αεροσκάφη έξω από τη Συρία να «παρακολουθούν» τις ρωσικές δυνάμεις. Τι διαθέσεις ακριβώς περιμένουμε να έχει η Ρωσία απέναντί μας;
Το Ιράν βοήθησε την Ελλάδα στα χρόνια της κρίσης με φτηνό πετρέλαιο και θεώρησε πάντα τους ‘Ελληνες φίλους. Εμείς τι κάναμε; Αφαιρέσαμε μια συστοιχία Πάτριοτ, ένα κρισιμότατο στοιχείο της ελληνικής αεράμυνας, αδιαφορώντας για την απειλή της Τουρκίας εναντίον μας και το μεταφέραμε στη Σαουδική Αραβία εναντίον του Ιράν. Σημειωτέον ότι διαχρονικά το Ριάντ ήταν από τους φανατικότερους υποστηρικτές των τουρκικών θέσεων στην Ισλαμική Διάσκεψη και αλλού.
Η Σερβία υπήρξε παραδοσιακός φίλος και σύμμαχος της Ελλάδας. Στείλαμε αεροπλάνα στο Μαυροβούνιο για να το «προστατεύσουν» από τους Σέρβους και τους Ρώσους, ενώ ο Οικουμενικός Πατριάρχης επενέβη και εκεί, στηρίζοντας τις προσπάθειες αυτονόμησης της τοπικής εκκλησίας από τη Σερβική. Σήμερα το Βελιγράδι έχει στενότατες σχέσεις με τον Ερντογάν και προμηθεύεται S400.
Καταστρέψαμε ομοίως τις βαθιές σχέσεις με τους Παλαιστίνιους, η συμπαράσταση των οποίων ήταν κρίσιμη για την μη αναγνώριση του τουρκοκυπριακού κράτους, για την αντιμετώπιση του πραξικοπήματος στην Κύπρο το 1974, για τη δράση των αντιδικτατορικών δυνάμεων στην Ελλάδα, ακόμα και για την ασφαλή διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων. Στα παλαιστινιακά στρατόπεδα εκπαιδεύτηκε ο Σάββας Παύλου και οι συναγωνιστές του, για να είναι έτοιμοι να μπορέσουν να πολεμήσουν για την απελευθέρωση της Κύπρου από τους Τούρκους.
Γίναμε την τελευταία δεκαετία μία από τις πλέον φιλοϊσραηλινές δυνάμεις στην ΕΕ, ακολουθώντας τυφλά τις υποδείξεις του (EastMed) και απεμπολώντας παράλληλα το τεράστιο διεθνές πολιτικό κεφάλαιο στον αραβικό κόσμο που μας κληροδότησε ο Μακάριος, ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Βάσος Λυσσαρίδης.
Ως αποτέλεσμα είχαμε τις δηλώσεις Ισραηλινών Υπουργών ότι δεν θα βγάλουν τον στόλο κατά των Τούρκων στη Μεσόγειο και τις δηλώσεις του Ισραηλινού Πρέσβη στην Αθήνα στην ΕΡΤ και στην Καθημερινή, ότι δεν θεωρεί εχθρό την Τουρκία και θέλει να την περιλάβει στη συνεργασία στη Μεσόγειο, αφήνοντας άφωνους τους δημοσιογράφους που νόμιζαν ότι είχαμε κάνει συμμαχία με το Ισραήλ εναντίον της Τουρκίας. (http://www.konstantakopoulos.gr/11407/%ce%b9%cf%83%cf%81%ce%b1%ce%ae%ce%bb-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%ad%ce%b2%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%bd-%ce%bd%ce%b1-%cf%84%cf%83%ce%b1%ce%ba%cf%89%ce%b8%ce%bf%cf%8d%ce%bc%ce%b5-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd)
Ακόμα και με τη μακρινή Βενεζουέλα τα βάλαμε, υποστηρίζοντας τον φαιδρό υποψήφιο δικτάτορά της Γουάιδο.
Αυτό δεν είναι εξωτερική πολιτική, είναι αυτοκτονία κράτους και θα την πληρώσει πανάκριβα ο ελληνικός λαός. Είναι το ίδιο μοτίβο, σε άλλο τομέα, αυτού που έγινε (και συνεχίζεται) με τα Μνημόνια και τις Δανειακές.
Ας χρησιμεύσει τουλάχιστο η υπόθεση της Αγίας Σοφίας ως ύστατη προειδοποίηση προς τους διοικούντες των Αθηνών (και της Λευκωσίας) για την ανάγκη άμεσης και ριζικής αλλαγής της πολιτικής τους. Γιατί δύσκολα φαντάζεται κανείς μια χώρα σε τέτοια απομόνωση, να πηγαίνει αύριο είτε σε σύγκρουση, είτε σε διαπραγμάτευση με την Τουρκία.
