Ο Νίκος Ζήγρας, έστω και εν τη απουσία του, ήταν και σήμερα το «κεντρικό πρόσωπο» της Δίκης Μιχαηλίδη, που έχει εισέλθει στην τελική ευθεία της με τις αγορεύσεις των δικηγόρων.

Χθες, η Πολιτική Αγωγή στήριξε το μεγαλύτερο μέρος της επιχειρηματολογίας της υπέρ της καταδίκης και των 5 κατηγορουμένων στην υπόθεση με τις μίζες από τα εξοπλιστικά προγράμματα της Ελλάδος – ανάμεσά τους ο πρώην Υπουργός Εσωτερικών της Κύπρου Ντίνος Μιχαηλίδης και ο επιχειρηματίας γιός του, Μιχάλης – στα όσα κατέθεσε στο δικαστήριο ο πρώτος εξάδελφος του Άκη Τσοχατζόπουλου, που ήδη εκτίει ποινή φυλάκισης 20 ετών για την ίδια κατηγορία, του ξεπλύματος μαύρου χρήματος.

Σήμερα, ο συνήγορος υπεράσπισης του πρώτου, Γιάννης Μαντζουράνης, αναγκάστηκε για να αντικρούσει όσα κατέθεσε ο Ζήγρας, επικεντρώνοντας κυρίως σε αυτόν σχεδόν όλη την αγόρευσή του.

Υπενθυμίζεται ότι ο Νίκος Ζήγρας καταδικάστηκε και αυτός πρωτόδικα στην δίκη Τσοχατζόπουλου για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα. Η ποινή του ήταν 6 χρόνια φυλάκισης με αναστολή αλλά, όπως είπε ο κ. Μαντζουράνης, ακόμα και εάν καταδικαστεί πάλι και από το εφετείο, σε 2ο βαθμό, «δεν θα ξαναπάει φυλακή, έχει καθαρίσει από αυτό», επισημαίνοντας ότι ο πρώην στενός συνεργάτης του Άκη Τσοχατζόπουλου κέρδισε την επιείκεια των δικαστικών αρχών προκειμένου να καταδώσει άλλους εμπλεκόμενους στην υπόθεση των εξοπλιστικών προγραμμάτων.

«Γιατί όμως επέλεξε τον Μιχαηλίδη; Γιατί στοχοποίησε ειδικά αυτόν και τον γιό του Μιχάλη; Δεν μπορούσε να βρει άλλα πρόσωπα προκειμένου να κερδίσει τον μετριασμό της πρωτόδικης ποινής του;», αναρωτήθηκε ο συνήγορος υπεράσπισης του πρώην Υπουργού.

Κατά τον κ. Μαντζουράνη ο Ζήγρας τον εμπλέκει «γιατί είχε λόγο να αποκόψει τον δικό του ευθύ δεσμό με τον Φουάντ Αλ Ζαγιάντ, και για αυτό χρειαζόταν έναν ενδιάμεσο. Αυτός ο ενδιάμεσος βρέθηκε να είναι, κατ’ επιλογήν του Ζήγρα, ο Ντίνος Μιχαηλίδης».

Σύμφωνα με την υπεράσπιση, ο Νίκος Ζήγρας, που «δεν έχει ούτε ιερό, ούτε όσιο», και πού «πάντα φροντίζει να καλύπτει τα νώτα του», είχε σχέδιο «να βρει κάποιον που να έχει σχέσεις και με τον Αλ Ζαγιάντ και με τον Τσοχατζόπουλο», και να ενισχύσει τον ισχυρισμό του ότι ο ίδιος δεν είχε παρτίδες με τον Σύρο επιχειρηματία.

Η υπεράσπιση του Ντ. Μιχαηλίδη πιστεύει ότι «στερείται κάθε λογικής ο ισχυρισμός Ζήγρα ότι δεν ήξερε και ότι δεν συναντήθηκε ποτέ με τον Αλ Ζαγιάντ» αφού, μεταξύ άλλων, προκύπτει «βάση λογικού συνειρμού», ότι ο Σύρος επιχειρηματίας είχε εκδώσει πολλές επιταγές στο όνομα εταιρειών όπου δικαιούχος ήταν ο Ζήγρας, και επίσης ότι το διάστημα 2006-2007 οι δύο τους, είχαν αναθέσει στον ίδιο δικηγόρο στην Ελβετία να αποκρούσει το αίτημα των ελληνικών αρχών για το άνοιγμα των τραπεζικών τους λογαριασμών.

Ο κ. Μαντζουράνης υποστηρίζει ότι από αυτήν την από κοινού ανάθεση και μόνο, εύκολα συμπεραίνεται αυτό που ο Ζήγρας εξ αρχής θέλει να κρύψει – δηλαδή, την σχέση του με τον Αλ Ζαγιάντ.

Αυτομάτως προκύπτει το επόμενο ερώτημα, «γιατί επέλεξε να εμπλέξει τον Μιχαηλίδη σε αυτό του το σχέδιο, και όχι άλλον;».

«Διότι ο Αλ Ζαγιάντ ζουσε και δρούσε επιχειρηματικά και στην Κύπρο, όπου το 2001-2002 προέκυψε το θέμα με τον πολιτικό Χρίστο Πουργουρίδη, αντίπαλο του Μιχαηλίδη, ο οποίος και τον κατηγόρησε για παράνομο πλουτισμό και ότι χορήγησε κυπριακή ιθαγένεια στον Αλ Ζαγιάντ», είπε ο συνήγορος υπεράσπισης, συμπληρώνοντας ότι κατοπινή έρευνα της Βουλής απέρριψε τους ισχυρισμούς Πουργουρίδη, ο οποίος με τη σειρά του ζήτησε συγγνώμη από τον Σύρο επιχειρηματία, που ουδέποτε, πράγματι, πήρε ιθαγένεια.

Κατά τον κ. Μαντζουράνη, και αυτό το «κεφάλαιο Πουργουρίδη» βοήθησε τον Ζήγρα στην επιλογή του Μιχαηλίδη, ως «το πρόσωπο που τεκμηριώνεται η σχέση του με Τσοχατζοπουλο και Αλ Ζαγιάντ» ώστε να μπορεί εκείνος, ο Ζήγρας, «να κάνει υπόγεια τις δουλειές του».

Ακόμα, η υπεράσπιση υπενθυμίζει ότι το 2012, μετά την πρωτόδικη καταδίκη του, ο Ζήγρας πηγαίνει στον ανακριτή Γαβριήλ Μαλλή, του λέει ότι ο Ντίνος Μιχαηλίδης «είναι το πρόσωπο-κλειδί στην υπόθεση, εκείνος που μεθόδευε όλες τις συζητήσεις μεταξύ Αλ Ζαγιάντ, Καμπούρογλου και Τσοχατζόπουλο, και δηλώνει πρόθυμος να καταθέσει.

Η κατάθεση Ζηγρα στην δίκη Μιχαηλίδη, που χαρακτηρίστηκε «προκλητική και αντιδικονομική» από τους συνηγόρους υπεράσπισης όλων των κατηγορουμένων, χρησιμοποιήθηκε ως «αληθή και τεκμηριωμένη» από την Εισαγγελέα της έδρας, η οποία και πρότεινε την ενοχή και των 5.
«Ο Ζήγρας ήρθε εδώ για να κοροϊδέψει τους πάντες. Εσάς και εμάς. Σαν ένα κουτσό άλογο του ιπποδρόμου, που όμως κάποιοι πόνταραν σε αυτό, παραπλάνησε και αποπροσανατόλισε τη Δικαιοσύνη. Έκανε κακό σε πολλούς ανθρώπους. Στον εαυτό του, μόνο καλό. Δεν πρόσφερε τίποτα σοβαρό και τεκμηριωμένο στη δίκη», είπε σε πού υψηλούς τόνους ο Γιάννης Μαντζουράνης. Και ομοίως συνέχισε:

«Μπορεί ένας λογικός άνθρωπος να πιστέψει ότι ο Ντίνος Μιχαηλίδης έκανε όλες αυτές τις βρωμοδουλειές που του καταλογίζει ο Ζήγρας και υιοθετείται και από την Πολιτική Αγωγή; Μπορεί ο Μιχαηλίδης να έκανε αυτό το χαμαλίκι; Διότι τέτοιο είναι αυτό που λέει ο ψεύτης Ζήγρας. Αυτά τα κάνει κάποιος του υπόκοσμου, όχι ένας πρώην Υπουργός, αρχηγός κόμματος, γνωστός στην κυπριακή κοινωνία, με μία πορεία σαράντα και πλέον χρόνων. Τι απ’ όλα αυτά που ισχυρίστηκε ο Ζήγρας, με τις βαλίτσες και όλα τα άλλα, αποδείχτηκε στην ακροαματική διαδικασία; Τίποτα».

Και στρεφόμενος προς την δικαστική έδρα, ρώτησε:

«Τι απεκόμισε ο Ντίνος Μιχαηλίδης απ’ όλον αυτόν τον χορό των εκατομμυρίων; Τι κέρδισε; Το θέμα είναι εάν το δικαστήριό σας ξέρει; Τι εισόδημα απεκόμισε ο Μιχαηλίδης απ’ όλο αυτό. Τα πήρε; Κι αν ναι, προέκυψε από πουθενά αυτό; Ο μόνος λόγος για τον οποίο θα μπορούσε να πει κάποιος ότι έκανε αυτό το χαμαλίκι, είναι εάν τα πήρε. Τα πήρε, λοιπόν; Αν πείτε “που να ξέρω;”, πρέπει να τον απαλλάξετε».

Ο πρώην Υπουργός Εσωτερικών της Κύπρου, όπως και ο γιός του Μιχάλης, κατηγορούνται για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα.

Η Πολιτική Αγωγή, ζητώντας την ενοχή τους, όπως και η Εισαγγελέας, επισημαίνουν ότι σε ελβετικό τραπεζικό λογαριασμό του Μιχάλη Μιχαηλίδη (στον οποίο ο πατέρας του είναι πληρεξούσιος), κατατέθηκαν επιταγές, ύψους 5.700.000 ελβετικών φράγκων που εκδόθηκαν κατόπιν εντολές του Αλ Ζαγιάντ στο όνομα της εταιρείας Beeston, και ότι αυτά, μαζί και με άλλα χρήματα, κατέληξαν στον Άκη Τσοχατζόπουλο, ακόμα και εάν στις 31.12.2002 ευρίσκονταν ακόμα στον λογαριασμό αυτόν.

Επίσης, ο ισχυρισμός αυτός συμπληρώνεται και από έγγραφη δήλωση του Αλ Ζαγιάντ ότι λυπάται που επιταγές που λέει ότι έδωσε ό ίδιος στον Ντίνο Μιχαηλίδη, πήγαν «σε άλλο σκοπό» από εκείνον για τον οποίο του τις έδωσε, υπονοώντας μίζες για τον Τσοχατζόπουλο.

Η υπεράσπιση, αντικρούοντας τις κατηγορίες, λέει ότι πρέπει να αποδειχθεί στο δικαστήριο, «κάτι που δεν έγινε», πως τα λεφτά στην Beeston (που πιστώθηκαν στον λογαριασμό του Μιχάλη Μιχαηλίδη στην Bank Hoffman της Ελβετίας), «είναι προϊόν δωροδοκίας του Φουάντ Αλ Ζαγιάντ προς τον Ακη Τσοχατζόπουλο» και ότι κατέληξαν σε αυτόν ώστε να στοιχειοθετηθεί το έγκλημα του ξεπλύματος».

«Από το 2005 έως το 2008, η ενεργητική δωροδοκία δεν ηταν βασικό αδίκημα από το οποίο μπορούσαν να προέλθουν παράνομα έσοδα προς νομιμοποίηση. Αυτό σημαίνει ότι δεν στοιχειοθετείται νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική πράξη, όταν η εγκληματική πράξη είναι ενεργητική δωροδοκία το χρονικό διάστημα 2005-2008. Δηλαδή, η νομιμοποίηση εσόδων προερχόμενων από ενεργητική δωροδοκία ήταν ανέγκλητη πράξη. Που σημαίνει ότι αυτή η διάταξη εφαρμόζεται σε συγκεκριμένη περίπτωση γιατί είναι επιεικέστερη για τους κατηγορουμένους. Άρα δεν μπορεί να υπάρχει νομιμοποίηση εσόδων από από ενεργητική δωροδοκία του Αλ Ζαγιάντ προς τον Τσοχατζόπουλο, δεδομένου ότι στο διάστημα που μεσολάβησε από 1997-2014 η νομιμοποίηση εσόδων από ενεργητική δωροδοκία ήταν ανέγκλητη. Και η επιεικέστερη αυτή πράξη πρέπει να ισχύσει και στην συγκεκριμένη», κατέληξε στην  αγόρευσή του ο κ. Μαντζουράνης, ο οποίος θα συνεχίσει και αύριο.