Της Ανδρούλας Γκιούρωφ
Στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι πολίτες έχουν την εντύπωση πως οι πολιτικοί και γενικά οι κομματικοί ηγέτες βρίσκονται μονίμως σε αντιπαράθεση μεταξύ τους. Η καθημερινή τους εικόνα που τους δείχνει να διαφωνούν , να επικρίνουν, να κρίνουν να μιλούν για αρχές και ήθος- άσχετο αν δεν τα εννοούν- και να δίνουν την εντύπωση πως αυτοί είναι οι φορείς της σωστής πολιτικής και της απόλυτης αλήθειας, είναι επίπλαστη. Ένα καμουφλάς. Στην πραγματικότητα είναι φιλαράκια. Συναντούνται μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας, κουτσομπολεύουν μεταξύ οίνου και τύρου, <<θάβουν>> άλλους κομματικούς ηγέτες, αποφασίζουν κοινές στρατηγικές με τρόπο όμως που οι πολίτες να μην υποψιάζονται πως υπάρχει συμπαιγνία ή συμφωνημένη σύμπλευση.
Όπως σε κάθε κανόνα, υπάρχουν και εξαιρέσεις.Ομως είναι ελάχιστες δυστυχώς οι περιπτώσεις που κομματικοί ηγέτες είναι ειλικρινείς απέναντι στα μέλη ή στους οπαδούς τους. Ακόμα και στα στελέχη των συλλογικών τους οργάνων. Η πολιτική σκηνή στην Κύπρο θυμίζει θέατρο-οπερέτα με παράφωνους συντελεστές και κακούς ηθοποιούς. Οταν ανοίγει η αυλαία τους βλέπουμε να κτυπιούνται μεταξύ τους. Πίσω ο μεγάλος καφενές που όλοι μιλούν για να ακούνε περισσότερο τη δική τους φωνή, παρά των διπλανών τους
Η κομματική όπως και η πολιτική εξουσία τους είναι το ελιξίριο της επιβίωσης τους.Μόλις τελειώσει και χάσουν την καρέκλα τους , παύουν να είναι οι κυρίαρχοι που με ένα νεύμα καρατομούσαν διαφωνούντες, βόλευαν ημετέρους, αλλοίωναν ειλημμένες αποφάσεις και κόρδωναν σε αφορολόγητες λιμουζίνες με προσωπικούς οδηγούς να τους ανοιγοκλείνουν την πόρτα.
Είναι γι΄αυτό που όλοι σχεδόν είναι προσκολλημένοι στις καρέκλες τους και όταν φτάσει ο καιρός να φύγουν προσκολλούνται ακόμα πιο σφικτά στο αξίωμα. Το μονίμως δικαιολογητικό είναι πως <<ο λαός τους χρειάζεται>>. Ασχετα αν ο λαός τους έχει προ πολλού γραμμένους εκεί που ούτε οι ίδιοι μπορούν να διανοηθούν. Ούτε και διανοούνται την έκταση της απαξίωσης των πολιτών ιδιαίτερα των νέων προς αυτούς.
Η κομματική και ευρύτερα η πολιτική ζωή στην Κύπρο χρειάζεται ανανέωση. Ανανέωση εκ βάθρων. Όχι κατ’ ανάγκην ηλικιακή αλλά ιδεολογικοπολιτική. Με περισσότερη προσήλωση και έγνοια στο κυπριακό και στις αναγκαίες συσπειρώσεις, προκειμένου αυτός ο λαός να επιβιώσει και η Κύπρος να μην παραμείνει εσαεί όμηρος της επεκτατικής Τουρκίας. Η Τουρκία-όσο και αν κάποιοι επιχειρούν να της δίνουν άλλοθι- είναι μια χώρα με επεκτατικές βλέψεις και άκρως ιμπεριαλιστικές στοχεύσεις.Δεν είναι μόνο το νησί μας που θέλει να θέσει κάτω από την ηγεμονία της.
Πριν λίγες μέρες, πρεσβύτεροι αραβικών φυλών της βόρειας Συρίας εξέφρασαν την υποστήριξή τους στις υπό κουρδική διοίκηση Συριακές Δυνάμεις , την ίδια ώρα που ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κλιμακώνει τις απειλές του για επικείμενη εισβολή στα συριακά εδάφη ανατολικά του ποταμού Ευφράτη.
Οι Σύριοι φύλαρχοι κατάγγειλαν ότι :
«Από το ξεκίνημα της συριακής κρίσης, η τουρκική κυβέρνηση προσπαθεί να προκαλέσει χάος και επιτίθεται στην περιοχή (σ.σ. βόρεια Συρία).Το κάνει αυτό επειδή η περιοχή έχει θρησκευτική, πολιτισμική και εθνική ποικιλία.
»Όλες οι συνιστώσες της κοινωνίας εμπλέκονται στην τοπική αυτοδιακυβέρνηση και στα τοπικά συμβούλια.
»Ωστόσο, η τουρκική κυβέρνηση θέλει μια κατοχή που θα υποστηρίξει μια πολιτική εθνοκάθαρσης όπως στην Αφρίν και στην Αλ Μπαμπ».
Υπογράμμισαν ακόμα ότι κανείς τους δεν θα υποστηρίξει ή θα επιτρέψει μια εισβολή του Ερντογάν.
«Απελευθερώσαμε αυτά τα εδάφη με το αίμα χιλιάδων μαρτύρων.
Ο πρεσβύτερος Αμπεντουλάχ Κοντάρ, της φυλής Αλ Τζις στην επαρχία Χασάκα, σημείωσε ότι οι απειλές του Ερντογάν αποσκοπούν στην ανασύσταση της οθωμανικής εξουσίας και κατάκτησης της συριακής επικράτειας με το πρόσχημα ότι δήθεν η περιοχή (βόρεια Συρία) αποτελεί απειλή για την τουρκική εθνική ασφάλεια…», ενώ καταδίκασαν τις κατοχικές απειλές του τουρκικού κράτους.
Δεν ακούν τον Ερντογάν που βρυχάται…
Ο Τούρκος πρόεδρος μιλώντας από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης των Ην.Εθνών, άδραξε την ευκαιρία να κατηγορήσει εκ νέου την Ελληνοκυπριακή πλευρά ότι ευθύνεται δήθεν για τη διαιώνιση και μη λύση του κυπριακού, ενώ ζήτησε win-win μερτικό από τις εξορύξεις υδρογονανθράκων επικαλούμενος τους «φτωχούς αδελφούς Τουρκοκύπριους», που κινδυνεύουν από την “απληστία” των Ελληνοκυπρίων.
Την ώρα λοιπόν που ο Τούρκος Πρόεδρος έβγαζε τους βρυχηθμούς του εναντίον των Ελληνοκυπρίων, ότι αυτοί ευθύνονται επειδή εδώ και σχεδόν 50 χρόνια συνομιλιών δεν υπάρχει λύση στο κυπριακό, οι δικοί μας κομματικοί ηγέτες επαναλάμβαναν τα γνωστά και τετριμμένα. Ανώδυνες ανακοινώσεις καταδίκης του Ερντογάν, στομφώδεις δηλώσεις στα Μ.Μ.Ε, τις οποίες κανείς δεν παίρνει τοις μετρητοίς. Σαματάς και φασαρία να γίνεται! Από την άλλη είδαμε on-line τη στιχομυθία του ΥΠΕΞ Ν. Χριστοδουλίδη με τον περιβόητο Μ.Τσαβούσογλου σε μια θεατρινίστικη παράσταση για τη ΔΔΟ, για να ακουλουθήσει στην Κύπρο ένας αχρείαστος καυγάς και οι εκ νέου αμφισβητήσεις για το ποιοί ή ποιός προωθεί τη διζωνική, τα δύο κράτη, τη χαλαρή ομοσπονδία ή τη συνομοσπονδία. Εκ του σύνεγγυς και ο κατοχικός ηγέτης Μ. Ακιντζί να κατηγορεί από το βήμα της Σοσιαλιστικής διεθνούς τον Πρόεδρο, ενώ ούτε λέξη εναντίον της Τουρκίας και τις πιέσεις που του ασκεί, μέσω Τατάρ και Οζερσάι αλλά και απευθείας προκειμένου να ακολουθεί κατά γράμμα τις επεκτατικές θέσεις της κατοχικής δύναμης.
Αντιλαμβάνονται τους κινδύνους;
Η Κύπρος σήμερα δεν βρίσκεται ενώπιον ενός και μόνο κινδύνου. Είναι ένα κοκτέιλ κινδύνων που την απειλούν αλλά δυστυχώς για τους κομματικούς και πολιτικούς μας ταγούς …πέρα βρέχει!
Φαίνεται δεν αντιλαμβάνονται τους κινδύνους.Γιατί αν τους αντιλαμβάνονταν, θα κάθονταν όλοι γύρω από ένα τραπέζι για να καθορίσουν μια κοινή πορεία.Πρώτα απ’όλα αφύπνησης των ιδίων και μετά του λαού ο οποίος κουρασμένος και μπουχτισμένος από τις οικονομικές κρίσεις, τη λεηλασία των εισοδημάτων του, σκέφτεται μόνο πώς θα επιβιώσει για την αυριανή μέρα και όχι για το μέλλον αυτού του τόπου. Είναι τόσο δύσκολο για τους κομματάρχες μας να βρουν ένα κοινό παρονομαστή , μια κοινή πορεία και από κοινού μέτρα αναχαίτισης της τουρκικής προκλητικότητας; Να καλέσουν το λαό σε εγρήγορση και επιφυλακή και όχι να τον ενθαρρύνουν να αιμοδοτεί και να ενισχύει το ψευδοκράτος και τους εισβολείς στα πλαίσια δήθεν του καλού θετικού κλίματος και μιας παρεξηγημένης και νοθευμένης επαναπροσέγγισης. Οι ίδιοι να μετατραπούν σε χρήσιμους πρεσβευτές της Κύπρου και όχι δέσμιοι της κομματικής τους καρέκλας.
Αλλά φευ, δεν έχουμε τέτοιους ηγέτες. Ο καθένας ξεχωριστά ονειρεύεται για το δικό του τσιφλίκι και όχι για το κοινό καλό της πατρίδας.
Βγαίνει ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβ.Νεοφύτου και φωνάζει υπέρ της Δ.Δ.Ο, ενώ πανηγυρίζουν για την επιστολή του Αμερικανού ΥΠΕΞ, ο οποίος τάχθηκε, λέει, υπέρ της διζωνικής, αλλά κανένας δεν διευκρινίζει ποιά διζωνική θέλει η Αμερική, ποια εμείς, ποιά οι Εγγλέζοι -που δεν θέλουν να χάσουν τις στρατιωτικές τους βάσεις στο νησί- και ποια λύση-μόρφωμα θέλει η Τουρκία . Βγαίνει και ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ και δίνει συμβουλές στον Πρόεδρο πως να ξεκαθαρίσει το σκηνικό στο κυπριακό, λες και αν το ξεκαθαρίσει η Τουρκία θα εγκαταλείψει τα επεκτατικά της σχέδια και τις παράνομες ενέργειες της.
Ο λαός έχει μπουχτήσει από λόγια και αερολογίες .Είναι η ώρα όσοι αγαπούν πάνω απ’όλα την πατρίδα τους -και όχι τον μίζερο τίτλο του κομματικού ηγέτη-να δηλώσουν παρόντες για την σωτηρία του τόπου μας. Οι παραφωνίες, τα “ναι μεν αλλά” και οι ίσες αποστάσεις του τύπου “φταίει η Τουρκία αλλά φταίμε και εμείς”, πρέπει να τερματιστούν. Διαφορετικά ας αποσυρθούν στο σπίτι τους και να κάτσουν στα βραστά τους. Ο τόπος δεν χρειάζεται τέτοιους ηγέτες .Θέλει ηγέτες φωτισμένους, μαχητικούς και έτοιμους να θυσιάσουν τη βόλεψη τους, τις νωθρές απολαύσεις της εξουσία τους, ακόμα και τη ζωή τους.
