Της Ανδρούλας Γκιούρωφ
To κράτος είναι μια οργανωμένη πολιτική οντότητα που κατέχει το μονοπώλιο της χρήσης νόμιμης εξουσίας σε μια καθορισμένη γεωγραφική περιοχή. Αυτά μπορεί να αντιστοιχούν σε εθνικά κράτη, υποεθνικά κράτη, ή πολυεθνικά κράτη. Ένα κράτος συνήθως περιλαμβάνει ένα σύνολο οργανισμών οι οποίοι έχουν τη δικαιοδοσία να φτιάχνουν και να επιβάλλουν τους κανόνες εκείνους οι οποίοι κυβερνούν τον πληθυσμό μίας κοινωνίας μέσα σε συγκεκριμένα γεωγραφικά όρια. Το κράτος έχει κυβέρνηση, νόμους και αναγνωρισμένη κυριαρχία.Κράτος στα αρχαία ελληνικά σήμαινε δύναμη, ενώ στην ελληνική μυθολογία ο Κράτος ήταν η προσωποποίηση της ωμής εξουσίας κάθε μορφής (όχι μόνο της κρατικής). Ο Κράτος, η Βία, ο Ζήλος και η Θεά Νίκη αναφέρονται από τον Ησίοδο στη Θεογονία, ως αδέλφια και τέκνα της Ωκεανίδος Στυγός και του Τιτάνα Παλλάντα.Ο Κράτος ήταν αυτός που έδεσε στα βουνά του Καυκάσου τον Προμηθέα σύμφωνα με τις εντολές του Δία.
Το κράτος -κατά τον Ένγκελς- «είναι προϊόν της κοινωνίας σε ορισμένη βαθμίδα εξέλιξης. Είναι η «…ομολογία ότι η κοινωνία αυτή μπερδεύτηκε σε μια αξεδιάλυτη αντίφαση με τον ίδιο τον εαυτό της, ότι διασπάστηκε σε ασυμφιλίωτες αντιθέσεις που είναι ανήμπορη να παραμερίσει. Και για να μη φθείρουν αυτές οι αντιθέσεις, οι τάξεις και τα αντιμαχόμενα οικονομικά συμφέροντα τον εαυτό τους και την κοινωνία σε έναν άκαρπο αγώνα, έγινε αναγκαία μια δύναμη που φαινομενικά στέκεται πάνω από την κοινωνία, για να μετριάζει τη σύγκρουση, για να την κρατάει μέσα στα όρια της «τάξης». H δύναμη αυτή που βγήκε από την κοινωνία, αλλά που τοποθετήθηκε πάνω απ’αυτήν, που όλο και περισσότερο αποξενώνεται απ’αυτήν, είναι το κράτος.
Η πολιτεία είναι το ζωντανό εργαλείο του κράτους στο οποίο στηρίζεται η λειτουργία του.Κυβέρνηση Βουλή, δικαστήρια δημόσια διοίκηση, τοπική αυτοδιοίκηση, Δικαστήρια, Αστυνομία, κόμματα, πολιτικοί καθώς και θεσμοθετημένα όργανα τα οποία κινούν τα γρανάζια της λειτουργίας του.
Οταν λοιπόν ένα κράτος χαρακτηρίζεται για έλλειψη κοινωνικής πρόνοιας, φιλολαϊκής πολιτικής ή αμυντικής θωράκισης της χώρας, δεν φταίει μόνο ο εκλελεγμένος πρόεδρος αλλά όλοι όσοι έχουν ευθύνη για να λειτουργεί «σωστά» το κράτος.
Συχνά πυκνά, είτε από κεκτημένη ταχύτητα είτε από άγνοια αλλά κυρίως για αντιπολιτευτικούς λόγους, κόμματα κατηγορούν το κράτος το οποίο ταυτίζουν με την εκάστοτε κυβέρνηση και αποφεύγουν να αναφερθούν στις δικές τους ευθύνες για όσα δεν λειτουργούν «σωστά».
Λειψή κυριαρχία
Ενα κράτος κυρίαρχο, είναι αυτό που μπορεί να προστατεύει τα δικαιώματα του από ξένους που επιβουλεύονται τα συμφέροντα του και επεμβαίνουν στα εσωτερικά του.Το κυπριακό κράτος δεν έχει αυτή τη δυνατότητα δυστυχώς. Η Τουρκία ως αδίστακτος εισβολέας και παράνομος λαφυραγωγός κατέχει το 37% των εδαφών και τώρα προχωρεί και δια θαλάσσης στην Κυπριακή ΑΟΖ. Η Αγγλία με τις Βρετανικές βάσεις,σε μια μεγάλη έκταση όσο το μέγεθος της νήσου Μάλτας, αμισθί και χωρίς υποχρεώσεις δεν δίνει λογαριασμό σε κανένα θεσμό του κράτους τι κάνει ή σε ποιές γειτονικές μας χώρες στέλλει τα βομβαρδιστικά της.Η Ε.Ε. καθορίζει την οικονομία και την εσωτερική διακυβέρνηση ενώ οι ΗΠΑ εσχάτως έχουν λόγο και ρόλο ποίοι θα είναι οι φίλοι και σύμμαχοι μας και μας κατασκοπεύουν από τους «εγκεκριμένους » σταθμούς παρακολούθησης τους αν ξεφύγουμε από τις γραμμές τους.
Το κράτος σε μια κατάσταση αναπηρίας αναλαμβάνει τα υπόλοιπα επουσιώδη και ήσσονος σημασίας, όπως αν θα κατασκευαστεί δρόμος στην τάδε ή δείνα περιοχή , ποίοι θα ευνοηθούν με ρουσφέτια ή βολέματα, ή ποιοί θα είναι οι ευνοούμενοι των κυβερνώντων, των κομμάτων και των άλλων θεσμών, καθότι όλοι αυτοί έχουν την ανάλογη εξουσία.
Είναι ελάχιστες οι δυνατότητες μιας κυβέρνησης να απαλλαγεί από αυτές τις τανάλιες «εξάρτησης» που την έχουν δέσει χειροπόδαρα.Η Βουλή και οι άλλοι θεσμοί τρέχουν ασθμαίνοντας να επιπλήξουν να λοιδωρήσουν να κρίνουν αλλά να μην κριθούν, ντελαλίζοντας τις «σωστές» τους θέσεις για τα μάτια των ψηφοφόρων τους που ενίοτε τους εξαπατούν και παραβιάζουν τις διακηρυγμένες τους θέσεις.
Υπο καθεστώς ομηρίας
Εσχάτως κάποιοι χειροκρότησαν με θέρμη την αυστηρή νότα του Αμερικανικού ΥΠΕΞ προς την Τουρκία και την αξίωση να αποσύρει το γεωτρύπανο του Γιαβούζ από την Κυπριακή ΑΟΖ. Η Τουρκία όχι μόνο δεν υποχώρησε αλλά προχώρησε στην έκδοση νέας παράνομης ΝΑVTEX απο τις 25 Αυγούστου μέχρι 31 Δεκεβρίου εξαγγέλλοντας την κάθοδο του σεισμογραφικού «Μπαρμπαρός». Η περιοχή που «δέσμευσε» αφορά τα τεμάχια 2,9 και 13 της Κυπριακής ΑΟΖ και σύμφωνα με την εξαγγελία η δραστηριότητα του «Μπαρμπαρός» στην περιοχή, θα διαρκέσει περισσότερο από πέντε μήνες.
Το τουρκικό σεισμογραφικό θα συνοδεύεται – όπως σε όλη την παράνομη του δραστηριότητα στην κυπριακή ΑΟΖ τα τελευταία χρόνια – από τα σκάφη «Apollo Moon» και «Tanux-1».
Ο Πομπέο και το στέιτ ντιπάρτμεντ δεν ακούστηκε να εξέδωσαν νέα ανακοίνωση.Λούφαξαν απλά.Η Γαλλία και οι άλλοι φίλοι και «σύμμαχοι» περιορίζονται να εκφράζουν την αλληλεγγύη τους προς την Κυπριακή Δημοκρατία από τς παράνομες ενέργειες της Τουρκίας αλλά ως εδώ.Καθότι έχουν άλλα πιο σοβαρά ζητήματα να ασχοληθούν και κρατούν την όπισθεν μπας και θυμώσει η Τουρκία και παγώσει τις αγορές όπλων που της πουλούν.
Η αντίδραση του κράτους περιορίζεται στις καταγγελίες ότι η Τουρκία, παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και τους κανόνες ασφάλειας ναυσιπλοΐας.
Κατα τα άλλα έρχεται και η Λουτ για να συμφωνηθεί η διαδικασία επανέναρξης των διαπραγματεύσεων. Και ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ επιμένει σαν χαλασμένος δίσκος, να επαναλαμβάνει για την ανάγκη μιας εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευσης για επίλυση του Κυπριακού . Υπο καθεστώς ομηρίας ασφαλώς.
Tην ίδια ώρα, Τατάρ και Οζερσάι μεταβαίνουν στο σαράι του μεγάλου Σουλτάνου για να κλείσουν οικονομικές συμφωνίες μεταξύ Τουρκίας ψευδοκράτους.
Η κουτσή οικονομία
Τα τελευταία χρόνια εξαιτίας των μνημονίων και των κουρεμάτων τα οποία φτωχοποίησαν χιλιάδες πολίτες, διάφορα κόμματα, πρωτοστατούντος του ΑΚΕΛ κατηγορούν την κυβέρνηση για την πολιτική που εφάρμοσε χωρίς ωστόσο να ασκούν και αυτοκριτική για όσα δεν έπραξαν τα ίδια. Ο Συνεργατισμός διαλύθηκε και ξεπουλήθηκε με την δική τους ψήφο.Τα μνημόνια του 2012 ισχύουν μέχρι σήμερα. Χωρίς την έγκριση της νομοθετικής εξουσίας η κυβέρνηση, η Κεντρική Τράπεζα , οι τράπεζες δεν θα είχαν την εύνοια του κράτους. Δηλαδή όλων που το συναποτελούν.Των πολιτών συμπεριλαμβανομενων οι οποίοι αντί να κατέβουν στους δρόμους σε μαχητικές διαδηλώσεις και να επιχειρήσουν να ανατρέψουν τα κακώς έχοντα,οι διαμαρτυρίες τους περιορίζονται στα στενά πλαίσια των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, σε ένα ξέσπασμα διοχέτευσης απωθημένων παρά με πράξεις ανατροπής των αδικιών σε βάρος τους.
Τώρα με αφορμή τις εκποιήσεις σπιτιών από δανειολήπτες που δεν μπορούν να εξοφλήσουν τα χρέη τους, επικρατεί μια εκτός ελέγχου αντιδικία για το τι δικαιούνται και τι δεν δικαιούνται οι τράπεζες.
Κυβέρνηση , Βουλή, διοίκηση της Κεντρικής Τράπεζας και άλλοι φορείς λειτούργησαν περισσότερο ως «μέτοχοι» τραπεζών παρά ως οι εκλελεγμένοι του κυρίαρχου λαού.Στο τέλος τέλος, βέβαια δεν είναι και τόσο κυρίαρχος όσο θέλουμε να πιστεύουμε.Γιατί αν ήταν κυρίαρχος με τη σημασία της λέξης θα μπορούσε να αποτινάξει από πάνω του όλους αυτούς που τον κοροϊδεψαν και εξακολουθούν να τον εξαπατούν με λογίδρια και αντιπολιτευτικές μεγαλοστομίες .
Πλειστηριασμοί σπιτιών και ενυπόθηκων περιουσιών γίνονταν από της ίδρυσης τραπεζών και θα γίνονται από την στιγμή που ένας δανειολήπτης αποδέχεται να πάρει δάνειο υποθηκεύοντας την περιουσία του ως εγγύηση οτι οι τράπεζες θα πάρουν το λαβείν τους, αν αδυνατεί να το εξοφλήσει.Με την γενική παραδοχή ότι οι τράπεζες δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα, εσχάτως με την ενοχή όλων των φορέων κράτους και πολιτείας ενισχύθηκαν πέραν των επιτρεπτών ορίων απομυζώντας δανειολήπτες και μη .Με το χαράτσι που επιβάλλεται σε κάθε τραπεζική πράξη εισπράττουν εκατομμύρια προς όφελος τους.Οι πολίτες σαν τα μοσχάρια στη σφαγή δεν αντιδρούν όταν για πληρωμές λογαρισμών τους υποχρεώνονται να καταβάλλουν το αντίτιμο στα τραπεζικά «πιράνχας».
Υπάρχουν βέβαια δανειολήπτες και δανειολήπτες.Αυτοί που υπερχρεώθηκαν για να κτίσουν μέγαρα, οκέλλες και μεγάλου κυβισμού οχήματα και αυτοί που έκτισαν ένα τσαρδί για να έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους. Οι πρώτοι είναι κάτοχοι ΜΕΔ μερικών εκατομμυρίων ενώ αρνούνται να στερηθούν την πολυτελή ζωή που κάνουν. Αρνούνται να στερηθούν όσα έφτιαξαν με δανεικό χρήμα.
Ολοι όσοι πήραν δάνεια τα πήραν με το ρίσκο ότι θα χάσουν αν δεν τα ξεπληρώσουν καθότι τα χρήματα τα δανείων τους είναι χρήματα καταθετών και των τόκων από δάνεια. Οι τράπεζες δεν γεννούν χρήματα.Υπερχρεώνουν με τόκους και πανοτόκια τους δανειστές τους και παρέχουν ανάλογα ποσοστά επιτοκίων στους καταθέτες.
Το Κίνημα κατά των εκποιήσεων το οποίο εμφανίζεται μόνο όταν επιχειρείται μια πράξη πλειστηριασμού ή όταν συνεδριάζει η Βουλή για τα ΜΕΔ , δεν κατόρθωσε να μαζικοποιηθεί γιατί απλά δεν έχει πείσει τις μάζες ότι τα κίνητρα του δεν είναι αλλότρια και ότι δεν υποκινείται από τρίτους.Οι δανειστές που μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει πληρώνουν από το υστέρημα τους τις δόσεις τους δεν βγαίνουν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν για τους τιμωρητικούς τόκους αν παραλείψουν μια δόση.
Γι’ αυτούς δεν υπάρχουν μέτρα ελάφρυνσης.
Γενικά είμαστε ένα κράτος σε κατάσταση παράλυσης και πολιτικής ημιπληγίας.Υποταγμένοι να συμμορφωνόμαστε σε ότι μας υποδεικνύουν αυτοί που μας έχουν δέσει χειροπόδαρα.Πολιτικά και οικονομικά.
