Του Κώστα Μαυρίδη*
Τη βδομάδα που πέρασε, στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος στην ΕΕ ήταν η επιλογή των επικεφαλής στα κορυφαία όργανα της ΕΕ [της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Κομισιόν), του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, του «Υπουργείου» Εξωτερικής Πολιτικής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας]. Η επιλογή των επικεφαλής στα εν λόγω όργανα είναι αρμοδιότητα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στο οποίο συμμετέχουν οι επικεφαλής των Κυβερνήσεων των κρατών μελών. Ταυτοχρόνως, διεξήχθη η πρώτη εβδομαδιαία ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με την νέα του σύνθεση μετά τις ευρωεκλογές.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που πριν δεκαετίες περιοριζόταν σε σχεδόν διακοσμητικό ρόλο, τα τελευταία χρόνια αύξανε συνεχώς τις αρμοδιότητες και την επιρροή του στη λήψη των αποφάσεων. Οι τελευταίες ευρωεκλογές υπήρξαν σταθμός στην προσπάθεια για αναβαθμισμένο ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου. Στις ευρωεκλογές, κάθε Πολιτική Ομάδα του Ευρωκοινοβουλίου επέλεξε τον δικό της «κορυφαίο υποψήφιο», προτεινόμενο για Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει υποχρέωση για υιοθέτηση ενός εκ των «κορυφαίων υποψηφίων», αφού το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο παραμένει αρμόδιο όργανο που επιλέγει τον Πρόεδρο της Ευρ. Επιτροπής, είτε υιοθετώντας είτε απορρίπτοντας τους προτεινόμενους από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο ρόλος του Ευρωκοινοβουλίου περιορίζεται στην επικύρωση (διά ψηφοφορίας) της όποιας επιλογής αποφασίσει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
Η βδομάδα που πέρασε ήταν ένας «αγώνας» επικράτησης ανάμεσα στο Ευρ. Συμβούλιο και στο Ευρωκοινοβούλιο, όπου το Συμβούλιο κέρδισε με διαφορά. Υπό το βάρος του Γαλλογερμανικού άξονα και με στόχο την ομοφωνία, οι επιλογές προσώπων που επικράτησαν στο Ευρ. Συμβούλιο συνιστούν πλήρη παραγνώριση των προτεινόμενων προσώπων από το Ευρωκοινοβούλιο. Στο πλαίσιο ανταλλαγών και … πολιτικών συναλλαγών, έγινε η επιλογή για τα τέσσερα κορυφαία όργανα και κατ΄επέκτασην, η Προεδρία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου «δόθηκε» για τα πρώτα δυόμισι χρόνια σε προερχόμενο από την Ομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών.
Η δυνατότητα ανατροπής του αποτελέσματος στον πρώτο «αγώνα», υπάρχει θεωρητικά εάν στις 15 Ιουλίου, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απορρίψει την επιλεγείσα για Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Εν πάση περιπτώσει, η πορεία συνεχούς αναβάθμισης του Ευρωκοινοβουλίου ως του πλέον δημοκρατικού οργάνου εκπροσώπησης των ευρωπαίων πολιτών στην ΕΕ, έχει πληγεί. Η αποτυχία αυτή θα πυροδοτήσει συζητήσεις για το πώς πορευόμαστε στο μέλλον, ανάμεσά τους και η πρόταση για ρυθμίσεις στον διαμοιρασμό της εξουσίας που να διασφαλίζουν ουσιαστικότερο ρόλο στο Ευρωκοινοβούλιο.
Παρεμπιπτόντως, πέραν από τα διαδικαστικά, η πρώτη συζήτηση στην ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου αφορούσε τα πρόσφατα Συμπεράσματα του Ευρ. Συμβουλίου (περιελάμβαναν και τις παρανομίες της Τουρκίας). Στις ομιλίες τους, οι Πρόεδροι των Πολιτικών Ομάδων επικεντρώθηκαν στα πιο πάνω, ενώ η δική μου παρέμβαση επικεντρώθηκε στην ανάγκη για κοινή ευρωπαϊκή και αξιόπιστη αντιμετώπιση των παρανομιών και απειλών της Τουρκίας ιδιαίτερα εναντίον της Κύπρου, επειδή στην Κύπρο κρίνεται το κράτος δικαίου της ΕΕ.
*Κώστας Μαυρίδης- Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D) –costas.mavrides@europarl.europa.eu
