Του Νίκου Κατσουρίδη
Χρόνια τώρα πολλά, καθημερινές, μαζικές, θρασύτατες επικίνδυνες και επεκτατικού χαρακτήρα, οι προκλήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο. Καθημερινά παραβιάζουν κάθε υφιστάμενη διεθνή και διακρατική συμφωνία, το δίκαιο της θάλασσας και γενικά κάθε έννοια διεθνούς νομιμότητας. Αποκορύφωμα η πρόσφατη παρενόχληση της πτήσης του Έλληνα Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα προς το Αγαθονήσι ανήμερα της Εθνικής επετείου της 25ηςΜαρτίου. Ενέργειες οι οποίες, όπως ορθώς επισήμαινε ο Έλληνας Υπουργός Άμυνας κ. Αποστολάκης, είναι δυνατό τυχαία έστω να προκαλέσουν θερμό επεισόδιο. Το οποίο εφόσον προκληθεί ουδείς μπορεί να γνωρίζει πως θα εξελιχθεί. Αλλωστε η περίπτωση των Ιμίων δεν είναι και πολύ μακριά στο χρόνο. Αν μάλιστα κανείς προσθέσει τις σχεδόν συνεχείς πλέον τουρκικές πολεμικές ασκήσεις, οι οποίες κρατούν εγκλωβισμένα ουσιαστικά ορισμένα ελληνικά νησιά και τις διαρκείς περιπολίες κατά παράνομο τρόπο των τουρκικών ερευνητικών σκαφών στις ΑΟΖ γειτονικών χωρών, έχει μια εικόνα αφόρητης προκλητικότητας και έντασης, που αναμένεται να ενταθεί. Να ενταθεί εφόσον η Τουρκία υλοποιήσει τις απειλές της περι γεωτρήσεων σε ξένα… χωράφια (θαλάσσια οικόπεδα).
Την ίδια ώρα η Τουρκία παίζει ένα σκληρό πολιτικό πόκερ με Ρωσία και ΗΠΑ, απ΄ αφορμή τις συμφωνίες για αγορά ταυτόχρονα των S- 400 και F– 35 αντίστοιχα. Ανήκει στο ΝΑΤΟ αλλά συμμαχεί αλα κάρτ και με Ρωσία και Ιράν, θανάσιμο εχθρό του Ισραήλ, το οποίο είναι αδελφικό κράτος με τον αρχηγό του ΝΑΤΟ, το Κράτος των ΗΠΑ δηλαδή. Παράλληλα στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου χτίζονται τριμερείς και τετραμερείς κ.ο.κ. συνεργασίες εκμετάλλευσης και προστασίας των ανευρεθέντων ενεργειακών αποθεμάτων . Μάλιστα η τελευταία τέτοια σύνοδος έγινε στην παρουσία και υπο τις ευλογίες του παντεπόπτη, δια του εκπροσώπου του κ. Μαϊκ Πομπέο Υπουργό Εξωτερικών της υπερδύναμης. Της υπερδύναμης η οποία όμως από τη μια προσπαθεί να παρουσιαστεί ή και παρουσιάζεται προστάτης της κυπριακής ΑΟΖ και από την άλλη αναγνωρίζει την Ισραηλινή κυριαρχία στα υψώματα Γκολάν. Αναγνωρίζει και νομιμοποιεί δηλαδή την παράνομη κατοχή ξένων εδαφών από το Κράτος του Ισραήλ. Κατά παράβαση και παραγνώριση των σχετικών αποφάσεων του ΟΗΕ. Και ορθά τέθηκε και τίθεται το θέμα ότι δημιουργεί κακό προηγούμενο και για μας εδώ. Για την τουρκική κατοχή στην Κύπρο.
Έχω κατ΄ επανάληψη τονίσει ότι για μας στην Κύπρο η προάσπιση, διασφάλιση και εκμετάλλευση της Κυπριακής ΑΟΖ δεν είναι επαρκής όρος για την επιβίωση μας. Χρειάζεται απαραιτήτως και η λύση του κυπριακού στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ και της διεθνούς νομιμότητας. Αλλιώς όλα τα άλλα μπορεί να εξυπηρετούν τους υπολοίπους αλλά όχι τους κυπρίους και την Κύπρο. Είναι γι΄ αυτό που πρέπει να είμαστε πάντα σε εγρήγορση. Είναι γι΄ αυτό που δεν επιτρέπεται να σιωπούμε όταν για παράδειγμα η νατοϊκή συμμαχία ούτε ακούει, ούτε βλέπει πως συμπεριφέρεται η Τουρκία στη σύμμαχο Ελλάδα. Είναι γι΄ αυτό που μένω άφωνος για την ευκολία με την οποία ορισμένοι ξεχνούν την αποδεδειγμένη «φάκελος της Κύπρου, Κυπριακής και Ελληνικής Βουλής π.χ», ευθύνη του ΝΑΤΟ για το 1974. Όταν ξεχνούν τη συγνώμη – παραδοχή του τότε αμερικανού αναπληρωτή Υπουργού Εξωτερικών Χόλμπρουκ, εδώ στην Λευκωσία για τον ρόλο των ΗΠΑ στην κυπριακή τραγωδία και εναποθέτουν όλα τα αυγά της Κύπρου σε ΝΑΤΟ και ΗΠΑ. Αν στην πορεία της τουρκικής σχοινοβασίας ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή, ΗΠΑ και Τουρκία τα ξαναβρούν, τότε εμείς, αν και εφόσον στο μεταξύ έχουμε εναποθέσει όλα μας τα αυγά στο καλάθι ΗΠΑ – ΝΑΤΟ, τι θα κάνουμε; Τι θα κάνουμε αν ο απρόβλεπτος κ. Τράμπ θελήσει να ικανοποιήσει τον κ. Ερτογάν, όπως πρόσφατα έπραξε με τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό;
Κατά συνέπεια εκ των πραγμάτων είμαστε υποχρεωμένοι και από την ιστορία του κυπριακού εντεταλμένοι, να ενεργούμε κατά τρόπο που δεν θα καταστούμε υποχείριον στην οποιαδήποτε δύναμη είτε είναι μεμονωμένο Κράτος είτε συμμαχία Κρατών. Πρέπει να πορευόμαστε οικοδομώντας συνεργασίες και συμμαχίες αλλά χωρίς αυτό να συνεπάγεται ότι γκρεμίζουμε υφιστάμενες. Χωρίς να ξεχνούμε ότι όποτε Ελλάδα και Κύπρος αναζήτησαν λύσεις αποκλειστικά στα «συμμαχικά» πλαίσια αυτά αποδείχτηκαν ασφυκτικά και επικίνδυνα. Αυτό σημαίνει διατήρηση, ενίσχυση και αξιοποίηση των σχέσεων μας και με άλλα φιλικά κράτη. Σημαίνει αξιοποίηση και ενεργοποίηση των διεθνών οργανισμών στους οποίους είμαστε κράτη μέλη όπως τα Ηνωμένα ΄Εθνη και Ευρωπαϊκή ΄Ενωση.
