Του Κυριάκου Κυριάκου
«Η πιο μεγάλη αμαρτία είναι η αχαριστία», λέει ένα παλιό ελληνικό τραγούδι. Το ίδιο κι όταν πουλάς τους φίλους σου. Γιατί όταν ο άλλος στις δύσκολες στιγμές σε στηρίζει και σου συμπαραστέκεται, όταν σου συμπεριφέρεται φιλικά και σε προστατεύει σταθερά από τις κακοτοπιές και εσύ αλαζονικά ξεχνάς το καλό που σου πρόσφερε, τον αγνοείς και τον περιφρονείς, χλευάζοντας τον και από πάνω, τότε διαπράττεις ασυγχώρητο ατόπημα. Γίνεσαι αυτόματα ανέντιμος, χάνεις την ηθική σου υπόσταση, και βαδίζεις σε λάθος δρόμο. Ένα δρόμο αβέβαιο, δύσβατο που δεν μπορεί να σε οδηγήσει σε ξέφωτο, ιδιαίτερα, όταν παράλληλα με αυτή την αγνωμοσύνη σου, συναγελάζεσαι και θέλεις να κτίζεις αποκλειστικές σχέσεις με εκείνους που εξύφαναν σχέδια σε βάρος σου, σε πρόδωσαν και αρνήθηκαν να σου δώσουν χέρι βοήθειας, όταν τους είχες ανάγκη!
Η Κύπρος δεν έχει την πολυτέλεια να αρνείται φίλους. Λόγω μεγέθους και πολιτικής κατάστασης είναι πρέπον και προς το συμφέρον της, όχι μόνο να μην χαλά, αλλά να διατηρεί και να αναπτύσσει άριστες σχέσεις με όλα τα κράτη στη βάση αρχών. Με γνώμονα και πυξίδα της την εξεύρεση μιας δίκαιης, λειτουργικής και βιώσιμης λύσης του Κυπριακού προβλήματος, είναι απαραίτητο να δημιουργεί συμμαχίες, οι οποίες να στηρίζουν με ειλικρίνεια την υπόθεσή της στη διεθνή αρένα και να εμπνέουν εμπιστοσύνη, χωρίς το φόβο ότι θα την πουλήσουν όταν έλθει η κρίσιμη στιγμή.
Η Ρωσία δεν είναι μόνο μια υπερδύναμη, η οποία διαχρονικά και σε κάθε δύσκολη φάση της σύγχρονης ιστορίας μας ως Κυπριακή Δημοκρατία αταλάντευτα μας συμπαρίσταται. Είναι μια φίλη χώρα που αποδεδειγμένα πρωταγωνίστησε και πρωταγωνιστεί υπέρ του αγώνα μας στον ΟΗΕ και στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Όσα ψηφίσματα εκδόθηκαν από αυτά τα διεθνή βήματα και προασπίζονται τα δίκαια της Κύπρου, υιοθετήθηκαν με τη δική της θετική παρέμβαση και σταθερή υποστήριξη, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που απέτρεψε ύπουλες μεθοδεύσεις και παρεμπόδισε αρνητικές εξελίξεις εναντίον μας, τις οποίες μεθόδευαν εκείνες οι γνωστές δυνάμεις που συγκεκριμένοι κύκλοι εδώ στο τόπο μας θεοποιούν. Ας μην ξεχνάμε ακόμη την καθοριστική συνεισφορά και υποστήριξη που έτυχε η Κύπρος από την τότε Σοβιετική Ένωση την οποία διαδέχθηκε η Ρωσία στον οικονομικό-κοινωνικό τομέα από την περίοδο της ανεξαρτησίας της Κύπρου μέχρι σήμερα.
Έχουν γίνει απροκάλυπτες, προκλητικές και ολοένα και πιο συχνές οι επιθέσεις κατά της Ρωσίας στο τόπο μας. Κάποιοι τηρούν ορισμένα προσχήματα, άλλοι έχουν πετάξει τελείως τη μάσκα, αμφισβητώντας το θετικό ρόλο της στο πολιτικό μας θέμα, αλλά και μειώνοντας τη σημασία της συνεισφοράς της στην οικονομική πτυχή. Από τις στήλες μερίδας του τύπου με προεξάρχουσα συγκεκριμένη εφημερίδα, αλλά και από επώνυμα πρόσωπα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επιχειρείται δαιμονοποίηση του ρωσικού παράγοντα στις εξελίξεις για λύση του Κυπριακού, ωσάν να είναι η χώρα αυτή το αγκάθι για τη συνεχιζόμενη διαίρεση της πατρίδας μας. Με το παραμικρό και με επιθετική έως εχθρική διάθεση δημιουργείται μέγα θέμα ότι δήθεν «η Μόσχα παρεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις της Κύπρου», ενώ υποβαθμίζεται και διαστρεβλώνεται η συνεισφορά της χώρας αυτής στην αναπτυξιακή πορεία του νησιού. Κοινή συνισταμένη όλων όσων με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εχθρεύονται τη Ρωσία είναι κύκλοι, οι οποίοι υποστήριξαν με πάθος το σχέδιο Ανάν και βιώνουν την απόλυτη απογοήτευση κάθε φορά που αποτυγχάνουν προσπάθειες λύσης του Κυπριακού, αποδίδοντας ευθύνες, όχι στην αδιάλλακτη στάση της Τουρκίας, αλλά σε όσους τολμούν να επικαλούνται θέσεις αρχών και να απαιτούν τα αυτονόητα, καθώς και τις ελάχιστες δυνατές διασφαλίσεις.
Σε αυτό τον δύσμοιρο τόπο ο λαός είναι απαραίτητο να θυμάται ποιοι τον στήριξαν, ποιοι τον πρόδωσαν και ποιοι τον πούλησαν. Δεν είναι δυνατόν εκείνοι που αποδεδειγμένα ενθάρρυναν τη Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο το 1974 και τη βοήθησαν στις δεκαετίες που ακολούθησαν να εδραιώσει την κατοχή της μισής μας πατρίδας , να μας παρουσιάζονται ως οι άνθρωποι που θα μας σώσουν και εκείνους που ήταν πάντοτε στο πλευρό μας, αλληλέγγυοι στα δίκαιά μας να τους καρφώνουμε πισώπλατα. Αυτό το «παιχνίδι» που βρίσκεται σε εξέλιξη είναι πολύ επικίνδυνο. Επιβάλλεται να γίνει σε όλους αντιληπτό ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να δυσαρεστούμε χώρες σαν τη Ρωσία, ούτε να διώκουμε φίλους. Είναι μεγάλη αμαρτία η αγνωμοσύνη. Κι είναι μεγάλο προτέρημα να σέβεσαι, να τιμάς και να αναγνωρίζεις εκείνους από τους οποίους είδες και βλέπεις καλό.
Αν η κυβέρνηση δεν αποστασιοποιηθεί καθέτως και οριζοντίως από μια τέτοια ανόητη και επικίνδυνη τακτική και δεν διαχωρίσει ξεκάθαρα τη θέση της από αυτούς που μεθοδεύουν μια κυπρο-ρωσική ρήξη, αν δεν επικρατήσει αμοιβαία ειλικρίνεια, εμπιστοσύνη και αλληλοσεβασμός στις σχέσεις μας με τη Μόσχα δεν θα αργήσει να πληρώσουμε βαρύ λογαριασμό. Και οι επιπτώσεις θα είναι πολύ πολύ οδυνηρές για όλους μας.
