Γράφει η  Ανδρούλα Γκιούρωφ

Ανήμερα της παράνομης επίσκεψης στα κατεχόμενα Κυπριακά εδάφη του επανεκλεγέντα Τούρκου προέδρου Τ.Ερντογάν και λίγες μόνο μέρες πριν τις μαύρες επετείους του προδοτικού πραξικοπήματος και της βάρβαρης τούρκικης εισβολής στην Κύπρο, ο επρόσωπος του ΟΑΣΕ «για την ελευθερία του Τύπου» Αρλέμ Ντεζίρ επέλεξε να παρουσιάσει  το περιβόητο γλωσσάρι που θα χρησιμοποιούν οι δημοσιογράφοι ενθεν κακείθεν της γραμμής αίματος  που χάραξε ο Αττίλας το 1974.

Και οι λέξεις σκοτώνουν

Το περιβόητο γλωσσάριον το οποίο επέλεξαν να τιτλοποιήσουν : «οι λέξεις έχουν σημασία» επιχειρήσαν να το περάσουν ως ανώδυνο, εθελοντικό και όχι προσπάθεια φίμωσης ή χειραγώγησης . Αναμφίβολα  υπάρχουν λέξεις  που διατυπώνουν την πραγματικότητα, λέξεις που εξωραίζουν το έγκλημα και λέξεις που σκοτώνουν. Αυτές είναι αθέατες και στοχεύουν στη διαγραφή της μνήμης  όσων έμειναν να θυμούνται.

Oσων έμειναν ακόμα όρθιοι να επιμένουν πως η Κύπρος είναι κοινή πατρίδα Ε/κ και Τ/κ και  ο στόχος όλων είναι η αποχώρηση του Αττίλα από την Κύπρο.

Ασφαλώς και δεν θα αναλύσουμε το κατάπτυστο «γλωσσάρι» το οποίο είναι για πέταμα.Παρόλο που εν κρυπτώ και παραβύστω οι ηγεσίες της ΕΣΚ και της Επιτροπής Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας συνέργησαν μαζί με τους εκπροσώπους  του  ΟΑΣΕ , συμφώνησαν και  μεθόδευσαν  την εκπόνηση του γλωσσαρίου αλλά μετά την κατακραυγή έβγαλαν την ουρά τους απέξω.Το «χρηματοδοτούμενο» γλωσσάρι από χώρες όπως τη  Γερμανία και την Ολλανδία, μας παραπέμπει  σε αλλες  χρηματοδοτούμενες «κινητοποιήσεις», αρθρογραφίες και προσπάθειες χειραγώγησης της κοινής γνώμης την εποχη του εκτρωματικού σχεδίου Ανάν.

Οσοι με το γλωσσάρι επιχειρούν να αλλοιώσουν τις ιστορικές αλήθειες και ο τούρκος εισβολέας απλά να καταγράφεται σκέττα -νέττα Τουρκία, ειναι έκπτωτοι στη συνείδηση του δημοσιογραφικού κόσμου και του λαού ευρύτερα.Γι’ αυτό δεν θα αχοληθούμε με αυτό.Υπάρχουν πιο σοβαρά ζητήματα στην τρέχουσα επικαιρότητα και όχι η αποτυχημένη προσπάθεια να χειραγωγηθούν οι δημοσιογράφοι από εθελούσιους ανιστόρητους και εφήμερους ηγετίσκους.

Η ανωμαλία δεν υπακούει σε νόμους

Τη βδομάδα που πέρασε γίναμε όλοι μαρτυρες μιας ανήκουστης  ανωμαλίας. Ψέμματα και μη αλήθειες να κατατίθενται και να  βαφτίζονται ως «αγωνία για το αύριο του λαού», «υπευθυνότητα και ευθύνη εναντι των καταθετών».Με αγιαστούρες, νεκρολογίες  και ψαλμωδίες να εκτελείται εν ψυχρώ μια λαϊκή κατάκτηση, ο Συνεργατισμός.Να αγιοποιούνται οι τράπεζες ως να είναι το μοναδικό αποκούμπι του τόπου.

Ζούμε σε μια κατάσταση ανωμαλίας.Μιας κατάστασης που  φαίνεται να μην υπακούει σε κάποιον από τους γνωστούς νόμους.Την περασμένη Κυριακή όσα είδαμε ακούσαμε και ζήσαμε απο την ολομέλεια της Βουλής, ήταν μια αποκρουστική παράσταση ανωμαλίας.Φτιασιδωμένης με φαρμπαλάδες υποκρισίας, και απόκρυψης ενός προμελετημένου εγκλήματος το οποίο εκτελέστηκε, με το λαό να βρίσκεται διχασμένος. Αλλοι να αγωνιούν, άλλοι σε πλήρη απάθεια και άλλοι να καταφεύγουν στις παραλίες απαξιώνοντας όσους τους περιπαίζουν κατάμουτρα.

Ο ΔΗΣΥ και ο απειλούμενος κίνδυνος κατάρρευσης της κυβέρνησης

 Ο ΔΗΣΥ  ο οποίος εδώ και δεκαετίες έχει βάλει στο στόχαστρο του τον Συνεργατισμό μαζί με μια δράκα απογόνων τοκογλύφων  και τώρα σύγχρονων εμποροβιομηχάνων  και κεφαλαιοκρατών, δεν εχανε ευκαιρίες να κατηγορεί το οικοδόμημα του Συνεργατικού Κινήματος με μια ιστορία 110 χρόνων. Ειχε όμως και το θράσος να μπαίνει από την πίσω πόρτα με διορισμένους από το κόμμα ή εκλελεγμένους σε επιτροπάτα των διαφόρων ΣΠΕ.Οι εκάστοτε εκλογές στα  κατα τόπους και επαρχίες Συνεργατικά Πιστωτικά Ιδρύματα, ήταν το έναυσμα μιας μεγάλης κινητοποίησης παρόμοιας με προεκλογικές εκστρατείες  για το ποιοί και πώς θα πάρουν τα ηνία των επιτροπών και θα έχουν τον έλεγχο . Στην προεκλογική αυτή κινητοποίηση  ρίχνονταν όλα τα κόμματα στη μάχη των ψήφων  με κύριους πρωταγωνιστές ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ. Οι χθεσινοι και σημερινοί ρυθμιστές  της οικονομία και του κυπριακού. Οι υπόλοιποι, κομπάρσοι, ή δεκανίκια  του ενός ή των άλλων και με τις  ευθύνες τους ελάχιστες ή και ανύπαρκτες καθότι κάποια εκ των κομμάτων ιδρύθηκαν πρόσφατα.

Ο ΔΗΣΥ δέχθηκε όλα τα πυρά και την κριτική για την κατάρρευση και το ξεπούλημα μισοτιμής  του Συνεργατισμού στην Ελληνική Τράπεζα .Πολλά ειπώθηκαν και λέχθηκαν τόσο στην ολομέλεια της Βουλής όσο και εκτός.Ψέμματα και αλήθειες στο διαπασών.

Ο ΔΗΣΥ  βρέθηκε προ του κινδυνου μιας πολιτικής απομόνωσης  όπως της περιόδου 1977-80 (αμέσως μετά την ιδρυση του τον Ιούλη του 1976 με τα απομεινάρια του Ενιαίου Κόμματος  και τους ατιμώρητους πραξικοπηματίες σε θέσεις πρωτοκαθεδρίας.) Παρόμοια  απομόνωση   έζησε και το 2004 όταν υποστήριζε σθεναρά το εκτρωματικό σχέδιο Ανάν και κατάγγελλε στις Βρυξέλλες  το λαό που το καταψήφισεμε το συντριπτικό όχι του 76.7%.

Μετά τις νίκες του στις τελευταίες προεδρικές εκλογές και με τις δεσμεύσεις του να ακυρώνονται η μία μετά την άλλη, ο ΔΗΣΥ βρέθηκε σε μια πολύ δεινή θέση και αντιμέτωπος να οδηγηθεί σε  κατάρρευση η  κυβέρνηση του καθότι σχεδόν όλα τα κόμματα αξίωναν την παραίτηση μελών της ή και της ίδιας.

Χωρις την στήριξη του ΔΗΚΟ η ηγεσία του ΔΗΣΥ θα βρισκόταν κατηγορούμενη στη γωνιά και ευάλωτη  με όλα τα πιθανά σενάρια για τη συνοχή του κόμματος.

Οι τακτικισμοί της ηγεσίας του ΔΗΚΟ  και η στήριξη προς την ηγεσία του Συναγερμού διέγραψαν αίφνης την εσωστρέφεια  που ταλάνισε το Δημοκρατικό Κόμμα αμέσως μετά τις προεδρικές εκλογές με τις δεκάδες διαγραφές στελεχών και μελών.Εκλεισαν ταυτόχρονα τα «στόματα» της εσωκομματικής αντιπολίτευσης,  εμφανιζόμενη ως υπεύθυνη ηγεσία που θέτει πάνω από όλα τα συμφέροντα του λαού, του τόπου αλλά και του τραπεζικού συστήματος .Παράλληλα  με τις κινήσεις του ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ Νικόλας Παπαδόπουλος από κατηγορούμενος έγινε ο απόλυτος ρυθμιστής και πρωταγωνιστής στα της οικονομίας. Επιπλέον  έκλεισε ερμητικά  τις διόδους  των Καρογιαννικών  και λοιπών διαφωνούντων για μια μελλοντική συνεργασία τους με τους κυβερνώντες Συναγερμικούς.Εξέθεσε ταυτόχρονα την ηγεσια του κυβερνώντος ΔΗΣΥ  η οποία υπογείως ενθάρρυνε ή και υποδαύλιζε την «αντιπολίτευση» εντός ΔΗΚΟ  και τους διαγραφέντες.Τώρα πλέον η ηγεσία του  ΔΗΣΥ δεν τους είχε ανάγκη.Χρειαζόταν επειγόντως σανίδα σωτηρίας και οι Καρογιανικοί δεν διαθέτουν ψήφους.Διέθετε μόνο η επίσημη και αναγνωρισμένη ηγεσία.Ετσι έδεσε το «γλυκό» μιας εύθραυστης μεν αλλά αποτελεσματικής συνεργασίας ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ στα τραπεζικά δρώμενα.

Παρά την έντονη κριτική που άσκησε στην κυβέρνηση με την αξίωση να παραιτηθεί ο Υπουργός Οικονομικών,  και την με νόημα επιστροφή της δηλητηριώδους ατάκας «τώρα τα λεφτά της μαμάς θα τα πληρώσουν όλες οι μαμάδες της Κύπρου» ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ  απέσπασε τα εύγε και τα συγχαρητήρια  του Προέδρου Αναστασιάδη και του «συγκυβερνήτη» Αβέρωφ.

Δεν ήταν και λίγη αλλωστε η συνδρομή του προκειμένου το αλισβερίσι να συντελεστεί και να περάσει χωρίς καμιά τροπολογία.

Με τις φωνασκίες δεν γυρίζει ο τροχός

Η ηγεσία του ΑΚΕΛ ακόμα μια φορά έπαιξε  και έχασε καθότι καμιά τροπολογία που πρότεινε δεν πέρασε. Οι λίγοι που συγκεντρώθηκαν  έξω από τη Βουλή την μαύρη Κυριακή, κάτω από την ταμπέλα «Κίνημα εναντίον των εκποιήσεων» δεν κατάφεραν να στείλουν το ηχηρό μήνυμα πως ο Συνεργατισμός δεν πρέπει και δεν επιτρέπεται να ξεπουληθεί.Επικεντρώθηκαν μόνο στα κόκκινα δάνεια και τις εκποιήσεις  ως και ο Συνεργατισμός να ήταν μόνο για τους κακοπληρωτές  ή αυτούς που χρωστούν και δεν μπορούν να πληρώσουν.Δεν υπερασπίστηκαν όσο θα έπρεπε αυτή τη λαϊκή κατάκτηση.

Είναι τοις πάσις γνωστό πως το Κινημα εναντίον των εκποιήσεων είναι δημιούργημα του ΑΚΕΛ χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι κακό. Ομως αν η ηγεσία του ΑΚΕΛ ήθελε όντως να σταματήσει το ξεπούλημα του Συνεργατισμού είχε τον τρόπο να κινητοποιήσει  τις μάζες. Να οργανώσει  όχι μόνο μπροστά στη Βουλή αλλά κι’ έξω απο το Προεδρικό ογκώδη συλλαλητήρια διαμαρτυρίας, παρόμοιας μαζικότητας όπως της πρόσφατης πορείας Ειρήνης  κατά των Βρετανικών βάσεων.

Δεν το έπραξε όμως αφήνοντας στα μέλη και οπαδούς της ερωτηματικά, αμφιβολίες, απογοήτευση και θυμό.Γιατί με τις φωνασκίες και τις πομπώδεις ομιλίες δεν γυρίζει ο τροχός προκειμένου οι λαϊκές μάζες να είναι οι ρυθμιστές και οι πρωταγωνιστές    με τη λαϊκή οργή να μπαίνει τροχοπέδη στις   νεοφιλελεύθερες πολιτικές και στα αντιλαϊκά μέτρα.

Οσα επιχειρήματα και αν πρόβαλαν τα ηγετικά στελέχη του ΑΚΕΛ δεν κατάφεραν να ανατρέψουν τον ψίθυρο για κακώς έχοντα πως  και το ίδιο φέρει ευθύνες προ του 2013.

Η χλιαρή στάση της ηγεσίας του ΑΚΕΛ για το Συνεργατισμό ενδεχομένως να παραπέμπει  στις προσπάθειες  για επανέναρξη  των συνομιλιών για το κυπριακό και δεν θα ήθελε να συγκρουστεί πλήρως με την Συναγερμική κυβέρνηση.Γιατί όπως ειπε και ο Αντρος Κυπριανού σε ανύπoπτο χρόνο πριν αρκετούς μήνες: «εμένα  γιατι δεν με στήριξε ο ΔΗΣΥ  στην εκλογή προέδρου της Βουλής και στήριξαν  τον Δημήτρη Συλλούρη που στο κυπριακό πρόβλημα οι θέσεις του απέχουν πολύ; »

Νέμεσις ή απάθεια

Σε λιγότερο από δέκα μήνες θα διεξαχθούν οι ευρωεκλογές (23-26 Μαίου 2019).

Ολα όσα έγιναν σίγουρα δεν θα ξεχασθούν .Πολλοί θα ανασύρουν από τη φαρέτρα τους επιχειρήματα που είπαν και ξαναείπαν και θα ακροβολιστούν προκειμένου να πλήξουν όσους συνέργησαν ή συνέδραμαν στην τελεύτηση του Συνεργατισμού  ή οδηγούν  την οικονομία έξω από τις ράγιες.

Το ζητούμενο είναι τι θα πράξει ο λαός δια της ετυμηγορίας του. Θα λειτουργήσει ως Νέμεσις και θα τιμωρήσειν όσους τον απαξιώνουν και τον προδίδουν ;

Θα τερματίσει την κατάσταση ανωμαλίας που οδηγεί σε ανομίες και εκτροπές;   Η’ και πάλιν θα εκδηλωθεί  μια πλειοψηφούσα απάθεια  δια της ανοχής και αποχής;Τώρα κάποιοι μεθοδεύουν την οριζοντιοποίηση των ευθυνών δια της οριζόντιας ψηφοφορίας   προκειμένου να αποκρύψουν  τις ευθύνες τους και να δικαιολογήσουν ενδεχόμενες ήττες.

Προσώρας η κυβερνώσα Συναγερμική παράταξη φαίνεται να πέτυχε μια «νίκη» καταφέρνοντας το τελειωτικό πλήγμα στο Συνεργατισμό με την συνδρομή του αντιπολιτευόμενου ΔΗΚΟ.

Είναι σε τέτοιες στιγμές που ο κάθενας μπορεί να ανακαλέσει  στην μνήμη  του μια παροιμιώδη φράση του Μέγα Ναπολέοντα ότι «ο πιο μεγάλος κίνδυνος γεννιέται τη στιγμή της νίκης».