Τι οδηγεί στην απαξίωση

Οι ευθύνες δεν μπορεί να μετατοπίζονται στους ώμους των πολιτών

 

????????????????????????????????????

Γράφει η Ανδρούλα Γκιούρωφ

Ο Ηράκλειτος έλεγε πως « είναι προτιμότερον να σβήνεις την υπεροψίαν παρά την πυρκαγιά» (Υβρην χρη σβεννύναι μάλλον ή πυρκαϊήν).

Αυτό το φιλοσοφικό απόφθεγμα είναι μια διαχρονική προτροπή προς όσους θεωρούν πως για ένα πρόβλημα, ή μια αποτυχία μόνο οι άλλοι ευθύνονται. Αποφεύγουν να ενδοσκοπήσουν στην καρδιά του προβλήματος και ξεσταχυάζουν μόνο όσα τους βολεύουν για να παρατείνουν την παρουσία τους στα ηγετικά πηδάλια όποια και αν είναι αυτά.

Η απο θέση ισχύος έπαρση και η υποτίμηση των δυνητικών φίλων ή συμμάχων δείχνει άρνηση να αντιληφθούν το εύρος της αποτυχίας όχι μόνο της δικής τους αλλά και μιας μεγάλης μερίδας του λαού την οποία όπως διατείνονται θέλουν να υπηρετήσουν.

Ποιόν είναι λοιπόν το πρόβλημα και το κεντρικό ερώτημα που ταλανίζει τους πολίτες μετά τον β’ γύρο των προεδρικών εκλογών;

*Η αποτυχία του Νικόλα Παπαδόπουλου να περάσει στο β’ γύρο και η εσωτερική διαμάχη που ξέσπασε στο ΔΗΚΟ για να κερδίσουν τα εύσημα όσοι (κατα παραδοχήν ιδίων ) πριμοδοτούσαν άλλον για να τον αποκλείσουν;

*Η στάση των κομμάτων του ενδιάμεσου χώρου που αρνήθηκαν να υποστηρίξουν των ένα εκ των δύο υποψηφίων στο β’ γύρο και είπαν όχι στις όποιες συναλλαγές ή ανταλλάγματα;

*Τα παράπονα και οι επιθέσεις της ηγεσίας του ΑΚΕΛ προς τα πιο πάνω κόμματα επειδή δεν υποστήριξαν τον υποψήφιο τους Στ.Μαλά χωρίς όρους για να πιπιλίζουν τις κατηγορίες εναντίον τους πως δεν ήθελαν αλλαγή ;

*Η νίκη του Αναστασιάδη και η δεύτερη θητεία που ετοιμάζεται για να ολοκληρώσει το ημιτελές έργο στο κυπριακό και στην οικονομία;

Κανένα από αυτά .

Εδώ ο κόσμος καίγεται για το δικό του αύριο για τα δικά του προβλήματα που παραμένουν άλυτα εδώ και χρόνια.Οι αποτυχεμένες πολιτικές όλων οδήγησαν χιλιάδες πολίτες να κτυπούν επι ματαίω κλειστές πόρτες είτε να αδρανοποιούνται και να αδιαφορούν .

Οπως και οι πολιτικές ηγεσίες αδιαφορούν έτσι και αυτοί τους πληρώνουν με το ίδιο νόμισμα.Της αδιαφορίας, της αδράνειας και της αποχής που τείνει να γίνει το πρώτο «κόμμα» στην Κύπρο.

Η εκνευριστική αλαζονεία των φερόμενων νικητών  και των επιπλευσάντων από ενδεχόμενες κρίσεις, δίνει την εντύπωση πως υπερτιμούν τις δυνατότητες τους και υποτιμούν τους δυνητικούς φίλους ή συμμάχους.Δεν μελετούν τα επόμενα τους βήματα ούτε και υπολογίζουν τις κινήσεις των φερόμενων ως αντιπάλων τους προκειμένου το πολυδιαφημιζόμενο έργο που θέλουν –όπως λένε -να επιτελέσουν θα ευοδωθεί.Μόνος και αβοήθητος κανένας δεν μπορεί να προωθήσει ή να παράξει έργο. Γιατί το ζητούμενο δεν είναι μόνο η προεδρία αλλά και τι έργο θα επιτελέσουν τα κόμματα εφόσον απ’ ότι έδειξε η κάλπη χιλιάδες πολίτες δεν ήταν ικανοποιημένοι με ότι παρήγαγαν τα τελευταία χρόνια.

Ο μέσος πολίτης ποσώς ενδιαφέρεται για τις εσωκομματικές διαμάχες ή τους λόγους μεταγραφής ενός βουλευτή σε άλλο σχήμα . Καρφάκι δεν του καίγεται αν θα είναι ο τάδε ή δείνα στο Υπουργείο της Οικονομίας ή ποιός θα τεθεί επικεφαλής του Υπουργείου Εξωτερικών.

Το δικό του πρόβλημα τον τρώει .Η έγνοια να μην βρεθεί ξανά άστεγος στην ίδια του την πατρίδα αν οι Τράπεζες ξεκινήσουν το μαζικό ξεπούλημα σπιτιών που βρίσκονται στους καταλόγους των ΜΕΔ.

Αγκομαχά να βρει μια αξιοπρεπή δουλειά και να σταματήσει την τρεχάλα και το «γλείψιμο» για  500-600 ψωροευρώ το μήνα.

Το Κυπριακό που παραμένει αλυτο εδώ και 43 χρόνια δικαίως προκαλεί άγχος και επιτείνει την αβεβαιότητα των νέων για το μέλλον. Οταν ακουν από τον επανεκλεγέντα Πρόεδρο πως η τουρκική εισβολή ξεχάστηκε και δεν βρίσκεται στην ατζέντα όσων ασχολούνται ή εμπλέκονται στο κυπριακό, οδηγούνται στην μοιρολατρία και στη αποδοχή του άδικου βιασμού ενός λαού που δεν μπορεί να βρει το δίκιο του ούτε στην Ε.Ε. στην οποία στήριξε πολλές (ανεδαφικές ) ελπίδες .

 

Πίσω από τις αναλύσεις τα γρονθοκτυπήματα

 Ακούσαμε πολλούς αναλυτές και μύριες τόσες απόψεις απο ειδικούς και ανειδίκευτους, από αρμόδιους και αναρμόδιους για το τις πταίει που απέτυχε η πολυδιαφημιζόμενη αλλαγή και απαλλαγή από την διακυβέρνηση ΔΗΣΥ -Ν.Αναστασιάδη.

Την ίδια ώρα πίσω από τις ευγενικές και βαθυστόχαστες αναλύσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης -που έχουν μετατραπεί σε κερκίδες- «γρονθοκοπούνται» ακόμα οι οπαδοί αναμεταξύ τους.Υβρίζουν και εκτονώνονται, ως με το σφύριγμα του διαιτητή να έληξε το παιγνίδι (για κάποιους στημένο και από πριν ξεπουλημένο) και δικαιούνται τώρα να βγάλουν ότι κακό απωθημένο έκρυβαν.

Οι ηγέτες αντί να τους βάλουν σε τάξη και να σταματήσουν αυτά τα έκτροπα, χασκογελούν συγκαταβατικά γιατί προφανώς τους κολακεύει.Εστω και αν οι κόλακες δεν διαθέτουν την ανάλογη ποιότητα και τους εκθέτουν .

Το τελικό αποτέλεσμα των εκλογών ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο και οι πάντες, είτε διαφωνούν είτε συμφωνούν θα πρέπει να το μελετήσουν.Oι γενικότητες βολεύουν όσους δεν θελουν να αναλάβουν ευθύνες ή να ξεβολευτούν από το βόλεμα τους.

Η αφοριστική θέση ότι «ο λαός με τις επιλογές του στις πρoεδρικές εκλογές ανέλαβε και τις ευθύνες του» είναι αυθαίρετη και στοχεύει στην μετατόπιση των δικών τους ευθυνών στους ώμους των πολιτών. Αρα και στην αθώωση των όποιων πράξεων τους.

Οταν ο Αριστοτέλης έγραφε ότι «έργο των πολιτών, η σωτηρία της πολιτείας εστί»,σίγουρα δεν θα είχε υπόψιν το εκλογικό σύστημα της Κύπρου.

Γιατί όταν η πλειοψηφία των πολιτών κλήθηκε να επιλέξει μεταξύ υποψηφίων που προωθήθηκαν από τις κομματικές ηγεσίες και τους μηχανισμούς τους μετά από δυστοκίες και παρατράγουδα δεν μπορεί να εχει τις ευθύνες αυτών που τον οδήγησαν στο δίλημμα ή στην αποχή.

 

Σε ποιές ευθύνες αναφέρονται όταν αποδεικνύεται πως οι πολίτες και κυρίως οι νέοι τους γυρίζουν την πλάτη κουρασμένοι από τις βαρύγδουπες διακηρύξεις, και τα στομφώδη λογιδρια; Οταν δεν του προσφέρουν συνταγές για να λύσει τα προβλήματα του είτε αυτά είναι ατομικά είτε αφορούν μεγάλες ομάδες του πληθυσμού ;

Αριστεροί δεξιοί πρόσω δεξιά ;

Λέχθηκε πως άλλαξε η κοινωνική στρωμάτωση στην Κύπρο.Ακούστηκε επίσης πως η κοινωνία μας είναι δεξιόστροφη εξ’ου και η επανεκλογή Αναστασιάδη.

Οταν 31.000 νέοι ψηφοφόροι αρνήθηκαν να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους ( από σύνολο 40.000 μόνο 9000 γράφτηκαν). Και το 28.1% απείχε από τις εκλογές, δεν μπορεί να καταλήγεις στο συμπέρασμα πως όλοι αυτοί επιλέγουν δεξιά πορεία. Ιδιαίτερα όταν δεν βρήκαν στην Αριστερά την ανταπόκριση που περίμεναν και συμπεριφέρθηκε κατα το δοκούν ή σύμπλευσε με τους άλλους.

Η αδιαφορία και η αδράνεια που εκδηλώθηκε με την αποχή, το άκυρο και το λευκό, θα πρέπει να θέσει σε συναγερμό όλα τα πολιτικά κόμματα.Ο καθένας να ξεκινήσει από το δικό του σπίτι και να αναζητήσει τα λάθη και τις παραλείψεις του.Να αναζητηθούν και οι λόγοι πώς και γιατί έχουν καταρρεύσει τα ιδεολογικά σύνορα και λίγο πολύ μας θυμίζουν το χαζοχαρούμενο άσμα: « ρούχα μαζί που πλύθηκαν και έχουνε γίνει ροζ» .

Οταν το κόμμα που στήριζε τον κ. Στ. Μαλά έλεγε και ξανάλεγε προς κάθε κατεύθυνση προκειμένου να πείσει,πως «το ΑΚΕΛ δεν θα έχει στελέχη της πρώτης γραμμής» στο υποτιθέμενο υπουργικό του κ.Μαλά δεν είναι λίγοι που διερωτήθηκαν γιατί όχι. Ντρέπονται για τα στελέχη τους, δεν τα θεωρούν ικανά ή ήθελαν να τηρησουν αποστάσεις «ασφαλείας» από τη διακυβέρνηση Χριστόφια την οποία και δεν υποστήριξαν όσο θα έπρεπε αφήνοντας την δεξιά και ακροδεξιά να τη διασύρει και να την μηδενίζει;

Εκτός και αν ντρέπονται για την ιδεολογία τους την οποία ειρήσθω εν παρόδω παρόπλισαν τόσο που τείνει να ταυτίζεται πλέον με την σοσιαλδημοκρατία.

Οταν στα πεπραγμένα τους υπάρχουν μελανές σελίδες, δεν είναι ανάγκη να προτρέξεις στα πρακτικά της Βουλής για να επιβεβαιώσεις πόσα αντιλαϊκά μνημόνια προώθησαν και στήριξαν με τα χέρια ψηλά.

Οταν κυκλοφορεί στους κομματικούς διαδρόμους η θέση πως «αυτοί που τα έκαναν (στο Κυπριακό) να τα διορθώσουν» υπονοώντας το κυβερνών κόμμα που στέγασε πραξικοπηματίες , ίσως να μην χρειάζονται άλλες αποδείξεις πως δεν θέλουν να πέσει πάνω τους ο κλήρος και κατ’ επέκταση η ευθύνη για τη λύση του κυπριακού. Και εκ του ασφαλούς να συμπλέουν ή να διαφωνούν ως συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση.

 

Το τελευταίο φύλλο συκής

Ποιοί ευθύνονται για το ποσοστό της αποχής , όταν οι νέοι άνθρωποι θεωρούν πως δεν μπορούν να βασιστούν σε κανέναν, γιατί οι πελατειακές σχέσεις και τα ρουσφέτια καλά κρατούν. Τα σκάνδαλα και τα φαινόμενα διαφθοράς αντι να μειώνονται πληθαίνουν. Τούτα τα καρκινώματα ωθούν τους νέους στην απαξίωση και στη θεώρηση πως δεν υπάρχουν πλέον ιδεολογικά σύνορα και διαφορές αφου στο εδώλιο υπόπτων και κατηγορουμένων βρέθηκαν στελέχη όλων των κομματικών παρατάξεων και το φύλλο συκής που κάλυπτε κάποια απόκρυφα έπεσε με πάταγο.

Αν υπολογισθεί πως εκατοντάδες πολίτες και κυρίως νέοι, πήγαν σε αυτές τις εκλογές με το στανιό και με βαριά καρδιά να ψηφίσουν «το μη χείρον βέλτιστον», το πρόβλημα είναι ακόμα μεγαλύτερο.

Αντι να βρίσκουν εύκολες λύσεις επιρρίπτοντας ευθύνες σε ώμους δικαίων και αδίκων οφείλουν να

ενδοσκοπήσουν τις συμπεριφορές τους , τα λάθη τους και να κάνουν τομές.

Να καλλιεργήσουν και ενθαρρύνουν την κριτική σκέψη και την αντίθετη άποψη και όχι να την διαγράφουν, να την λοιδωρούν και να την διαπομπεύουν.

 (Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ στις 11 Φεβρουαρίου 2018)