Η ΠΑΣΥΔΥ, τα «μαύρα πρόβατα» και ο «Πίθος των Δαναϊδων»*

????????????????????????????????????

Γράφει η Ανδρούλα Γκιούρωφ

Στο πρόσφατο συνέδριο της ΠΑΣΥΣΥ ο Πρόεδρος κάλεσε την ηγεσία της οργάνωσης να συνεχίσουν την συνεργασία τους και «μετά την μεταμνημόνιο εποχή» . Βγήκε και ο Γ.Γ. της οργάνωσης  Γλαύκος Χατζηπέτρου να μιλήσει για τα δεινά και τα βάσανα που περνά ο δημοσιοϋπαλληλικός κόσμος για τις παράνομες αποκοπές και περικοπές μισθών , αφήνοντας ακόμα μια φορά αφωνους και αηδιασμένους πολλούς εργαζόμενους και πλείστους άνεργους για την  πρόκληση πάνω στις άλλες τόσες προκλήσεις που υποχρεώνονται να καταπιούν τα τελευταία χρόνια.

Ο κόσμος έχει αγριέψει  και κανένας μα κανένας δεν θέλει ή δεν τολμά να βάλει το δάκτυλο πάνω στην πληγή και να δώσει ή να προτείνει τις κατάλληλες θεραπείες  ώστε να μην κακοφορμίσει αυτό το καρκίνωμα. Εσχάτως παρακολουθούμε διάφορες οργανώσεις κλάδων της δημόσιας και ημιδημόσιας υπηρεσίας να διεκδικούν με έντονο τρόπο αιτήματα για αναβαθμίσεις που συνεπάγονται και με  μισθολογικές κλίμακες.Εστω και αν δεν το λένε. Τα πολιτικά κόμματα διαγκωνίζονται μεταξύ τους ποιό απ’ όλα θα πει τα πιο ωραία λόγια υπέρ τους και ποιοί θα πλειοδοτήσουν υπέρ της ικανοποίησης των αιτημάτων τους  τα οποία και χαρακτηρίζουν ως «δίκαια» χωρίς να κάτσουν κάτω και να τα κοστολογήσουν πόσα θα πρέπει να ρίξει στον Πίθο των Δαναϊδων  της κρατικής μηχανής ο κύπριος φορολογούμενος για να βγει η σούμα της «ικανοποίησης» .

Το μεγαλύτερο οικονομικό χάος που συντελέστηκε στην Κύπρο  μετά την τούρκικη εισβολή, ήταν η εφαρμογή της περιλάλητης αξιολόγησης αναδιάρθρωσης της δημόσιας υπηρεσίας την περίοδο 1979-1983 όπου ήλθαν τα πάνω κάτω.Ο τότε βρετανός «μεταρρυθμιστής» Αλιγχαμ (ο οποίος παρεμπιπτόντως απολάμβανε τις διακοπές του σε εξοχικό στη Λάπηθο που του είχε παραχωρήσει (τυχαία; ) ο Ραούφ Ντενκτάς) έκανε μια αξιολόγηση που το μόνο που πέτυχε ήταν η κατακόρυφη αύξηση μισθών στην κρατική μηχανή. Σήμερα οι πλείστοι δημόσιοι υπάλληλοι μπορεί να μην είναι υψηλόμισθοι αλλά υπάρχει μια πλειάδα με κλίμακα Α13, Α14 Α15 και ακολουθούν οι  16άρηδες .Οι λεγόμενοι μανδαρίνοι  όπως εύστοχα τους είχε χαρακτηρίσει σε μια ομιλία του κατα τη συζητήση των Προϋπολισμών στη Βουλή ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος, οι οποίοι παίρνουν ηγεμονικούς μισθούς όπως συμβαίνει και στον ημιδημόσιο τομέα.

Οταν οι νοσηλευτές διεκδικούσαν αναβάθμιση των πτυχίων τους και κλίμακα Α8, αμέσως θυμηθήκαμε την περίοδο του 1982 όταν  παραμονές και πάλιν βουλευτικών εκλογών απεργούσαν οι γυμναστές εκπαιδευτικοί και διεκδικούσαν πιο ψηλές κλίμακες από την Α7.Είχε γίνει τότε το σώσε με τον αείμνηστο τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Σπύρο Κυπριανού να διαφωνεί και να αντιδρά. Η κορύφωση των πιέσεων από όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα,  οι απειλές για γενίκευση των απεργιών στην εκπαίδευση έκαμψαν τις αντιδράσεις του αφού προηγήθηκε και η μεταφορά του στο Γενικό Νοσοκομείο όταν η υγεία του  κλονίστηκε κάτω από το άγχος και τον κίνδυνο παράλυσης  του κράτους.Μετα από τους γυμανστες ακολούθησαν και άλλοι κλάδοι , νηπιαγωγοί , δασκάλοι κλπ.   Εκτοτε η αξιολόγηση αναδιάρθωση στη δημόσια υπηρεσία λειτούργησε όχι για το καλό και την απόδοση της κρατικής μηχανής, την μέτρηση και αξιολόγηση της παραγωγικότητας,  αλλά για την ευημερία και την μισθολογική ανέλιξη των δημοσίων υπαλλήλων.

Ακούσαμε στο συνέδριο της ΠΑΣΥΔΥ  και τον Πρόεδρο της Βουλής Γ.Ομήρου να προειδοποιεί πως δεν πρέπει οι δημόσιοι υπάλληλοι να θεωρούνται «τα μαύρα πρόβατα» και γέλασαν απ’ άκρη σ’ άκρη του Ακάμα όλα τα παρδαλά κατσίκια ελευθέρας βοσκής  για τα καημένα πλην τυχερά «μαύρα πρόβατα».

Καμιά πρόθεση επίκρισης των δημοσίων υπαλλήλων.Ούτε και συμφωνώ με τις  λαϊκίστικες ατάκες του ηγέτη του ΔΗΣΥ Αβ. Νεοφύτου που είναι άκρως αντεργατικές και γίνονται για να απηχούν τις θέσεις της ΟΕΒ και του ΚΕΒΕ. Ομως αντί να διαγκωνίζονται όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά υπέρ νέων μισθολογικών αναβαθμίσεων  στον κρατικό και ημικρατικό τομέα θα ήταν φρόνιμο να αποφασίσουν  μια δίκαιη εισοδηματική πολιτική χωρίς ακρότητες και αδικίες. Γιατί είναι εύκολο να φωνάζουν όλοι δώστε από τον δημόσιο κορβανά  τον οποίον γεμίζουν οι χιλιάδες  φορολογούμενοι η φωνή των οποίων δεν φτάνει στα αυτια τους. Είναι ανεξοδο για τις ηγεσίες των κομμάτων να επιμένουν και να ζητούν ικανοποίηση όλων των αιτημάτων των δημοσίων υπλλήλων αλλά είναι ένα ασήκωτο το βάρος  για το λαό να καλείται να γεμίζει τον Πίθο των Δανα¨ίδων από τα υστερήματα του.

Εκείνος ο ηγέτης που θα βγει δημόσια μελετημένα και να αξιώσει μια δίκαιη εισοδηματική πολιτική στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα αυτός θα πάρει και τα εύσημα από το λαό γιατί η οικονομία δεν θα αντέξει για πολύ με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας .Από την μια οι ηγεμονικοί μισθοί, συντάξεις και ωφελήματα ( διπλοσυνταξιούχοι και πολυσυνταξιούχοι ) στον δημόσιο τομέα. απο την άλλη οι φοροφυγαδες και οι δολιοφθορείς του δημόσιου χρήματος, οι εισπράκτορες μιζών , που όχι τυχαία είναι και υψηλόμισθοι. Ετσι οι μόνοι που καλούνται να φορτώνονται όλα τα βάρη και να γεμίζουν τον «τετρημένον Πίθον»  είναι οι μισθοσυντήρητοι και οι άνεργοι  στον ιδιωτικό τομέα.

Ο μόνος που τόλμησε να μιλήσει για πλαφόν στους μισθούς μέχρι €4.000 ήταν ο Δ.Συλλούρης  αλλά μετά σιώπησε γιατί φαινεται δεν τον ακολούθησε κανένας.

*Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία , οι κόρες του Δαναού, οι Δαναΐδες, καταδικάστηκαν μετά τον θάνατό τους και την κάθοδό τους στον Άδη να μεταφέρουν και να ρίχνουν αιώνια νερό σε ένα πιθάρι με τρύπες («τετρημένον πίθον») για να τιμωρηθούν δήθεν για τη δολοφονία των συζύγων τους την πρώτη νύχτα του γάμου. Στη νεότερη εποχή έμεινε η πολύ γνωστή έκφραση, ο «Πίθος των Δαναΐδων» ή το «άντλημα στον πίθο των Δαναΐδων», που αναφέρεται σε μια μάταιη εργασία ή κόπο χωρίς τέλος. Σε αυτό θα πρέπει να καταδικάστηκαν οι 49 από τις 50 Δαναΐδες, καθώς η μία, η Υπερμήστρα, ερωτεύθηκε τον σύζυγό της και δεν τον σκότωσε. Οι αντίστοιχες αρχαίες εκφράσεις είναι «εις τον τετρημένον πίθον αντλείν» και «άπληστος πίθος επί των πολλά εσθιόντων»