Του Πέτρου Μ. Πέτρου

Για άλλη μια φορά η «Χαραυγή», άθελα της σπέρνει σύγχυση αδυνατώντας να αντιληφθεί τις εξελίξεις στις Ρωσο-Τουρκικές σχέσεις και την ύπουλη και αμετροεπή συμπεριφορά της Άγκυρας που εξώθησε τη Ρωσία να λάβει σειρά μέτρων εναντίον της, μέτρα τα οποία επικρότησε ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος της Ρωσικής Ομοσπονδίας επαυξάνοντας ταυτόχρονα τη στήριξη και εμπιστοσύνη του προς την ηγεσία της χώρας.

Αντί να αντιληφθεί το πώς προέκυψε αυτή η μονολιθικότητα και πλήρης ταύτιση ρωσικής κοινωνίας και πολιτικών κομμάτων με τους χειρισμούς Πούτιν, Μιντβιέντεφ, Λαβρόφ, Σοϊγκού και άλλων, δια του Πάνου Ιγνατίου, ο οποίος κρύβεται πίσω από κάποιο ανώνυμο διπλωμάτη,(Αμερικανό; Άγγλο; Γερμανό; Δεν μας λέει) επιχειρεί να περάσει τη θέση ότι: «Το εχθρικό κλίμα που επικρατεί ανάμεσα στις δυο χώρες έχει προχωρήσει πέραν των ιδεολογικών προβλημάτων και των αξιωματούχων και μετατράπηκε σε προσωπικό πρόβλημα ανάμεσα σε Πούτιν και Ερντογάν και λιγότερο για την Τουρκία σύμφωνα με τον διπλωμάτη».

• Καθόλου όμως, δεν πρόκειται για προσωπικό πρόβλημα ανάμεσα σε Πούτιν και Ερντογάν. Είναι σύγκρουση αρχών και αξιών, είναι σύγκρουση με ένα ύπουλο και πισώπλατο κτύπημα, σύγκρουση με μια παλιά οθωμανική νοοτροπία και θρασύδειλα νταηλίκια.
• Δεν πρόκειται για προσωπικό πρόβλημα, γιατί όχι μόνον ο Πούτιν, αλλά οποιοσδήποτε σέβεται τον εαυτό του και τους άλλους, θα έκανε τα ίδια, αν μπορούσε, και ας μην βάζουμε «μαξιλαράκια» στον Ερντογαν και την Τουρκία με τις τόσες και τόσες άνομες και ατιμώρητες πράξεις (Κύπρος, Κούρδοι, παραβιάσεις ελληνικού εναέριου χώρου, Μπαρμπαρός, εισβολή στο Ιράκ, Ισλαμικό Κράτος, απαγορεύσεις και διώξεις αντιπάλων, δημοσιογράφων και άλλα πολλά).

«Αυτοί που πιέζουν για επίλυση της κρίσης ανάμεσα στις δυο χώρες,   αναφέρει     ο κ. Ιγνατίου, υποστηρίζουν ότι οι κυρώσεις θα έχουν αρνητικές επιπτώσεις στις ζωές αυτών των ανθρώπων. Είναι σημαντικό, αναφέρουν, (και γράφει ο κ. Ιγνατίου) να συνεχίσει ο διάλογος για να μαλακώσει η αμοιβαία σκληρή ρητορική και να αποτραπούν πιθανότητες πρόκλησης κινδύνων στο μέλλον».

• Πόσες και πόσες προσπάθειες έκανε η Ρωσική πλευρά για να μην φτάσουν τα πράγματα εδώ που έφτασαν; Τι δηλαδή, πρέπει να κάνει τώρα ο Πούτιν και η Ρωσία για να «μαλακώσουν την αμοιβαία σκληρή ρητορική»…? Πραγματικά θα ήταν ενδιαφέρουσες περεταίρω απόψεις και του ιδίου του κ. Ιγνατίου ή και άλλων ανώνυμων, όπως λέει, διπλωματών.

Εμείς πάντως που δεν είμαστε διπλωμάτες ξέρουμε, ότι αν υπάρχει μια εστία πρόκλησης κινδύνων και χθες και τώρα και στο μέλλον είναι ασφαλώς η αχαλίνωτη αναχρονιστική δράση και συμπεριφορά της Τουρκίας και εδώ  έπρεπε να εστιάσει ο κ. Ιγνατίου και όσοι επικαλείται: «… είναι αναγκαία η δημόσια διπλωματία και πρέπει να δράσουν οι δημόσιοι οργανισμοί, τα πολιτιστικά κέντρα, οι επιχειρηματικές ενώσεις των πολιτών, για να εκπληρώσουν αυτή τη σοβαρή αποστολή προς την ειρήνη και την εξομάλυνση. Ωστόσο, οι συνωμοσιολόγοι, αναλυτές και πολεμιστές του καναπέ βγήκαν στα ρώσικα ΜΜΕ και άρχισαν τα σενάρια πολέμου με την Τουρκία…». Καλά ο Λαβρόφ τι κάνει; Δεν έχει υπόψη του αυτά τα πολιτιστικά κέντρα και επιχειρηματικές ενώσεις των πολιτών; Κρίμα!!! Να του το πείτε κ. Ιγνατίου για να μην θεωρηθείτε κι εσείς ένας «πολεμιστής του καναπέ».