Του Πέτρου Μ. Πέτρου*

Σχεδόν εξαλείφθηκαν ή αποβλήθηκαν από την ίδια τη ζωή διαπαντός εκείνοι που χασκογελούσαν όταν ο Θαλής ο Μιλήσιος , κοιτάζοντας τα άστρα και μελετώντας τα, σκόνταψε ένα βράδυ και έπεσε σ΄ένα χαντάκι. Εκείνοι, οι «γνωρίζοντες», του παράγγελλαν να κοιτάει στη Γή και τον κορόιδευαν, όμως τα χαχανητά τους δεν στάθηκαν ικανά να αποτρέψουν τον Θαλή από την αναζήτηση στο σύμπαν, έστω και αν η δικαίωση, ως συνήθως, ήρθε όπως πάντα πολύ αργά. Ο Θαλής επέμεινε κι εξακολούθησε να κοιτάει τα άστρα…

Το διάστημα λοιπόν, ο έξω κόσμος, πάντα αποτελούσε ένα σαγηνευτικό κέντρισμα του ανθρώπινου νου, προφανώς γιατί ο μακρόκοσμος αντανακλάται και εμπεριέχεται στον μικρόκοσμο που κουβαλά ο καθένας και στον βαθμό βέβαια που ο καθένας ψάχνει ή θέλει και μπορεί να δει αυτά τα πράγματα ή μέρος τους.

Στην εποχή μας όμως, τόσο όσο ποτέ άλλοτε, αυτός ο μακρόκοσμος, με την πλεονεκτική του θέση και τα μυστικά του, συνιστά το μέγιστο πλεονέκτημα της τεχνολογίας και της επιστήμης, για όσους βέβαια έχουν τη δυνατότητα να το εξερευνήσουν και να το αξιοποιήσουν προς όφελός τους επί της γης.

Δεν είναι λοιπόν τυχαία που οι πιο ισχυρές οικονομίες του πλανήτη προσπαθούν να κάνουν βήματα στο διάστημα και στην εξερεύνησή του και επενδύουν τεράστια ποσά σε μια προσπάθεια να επεκτείνουν την αυτογνωσία και ανεξαρτησία τους σε πολλούς τομείς.

Η σύγχρονη Ρωσία κληροδότησε από την πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση μια τεράστια κληρονομιά και πρωτοκαθεδρία στην αεροδιαστημική βιομηχανία και για δεκαετίες βλέπουμε και ακούμε για πολλά επιτεύγματά της, που ως συνήθως είχαν ως αφετηρία τους το Κοσμοδρόμιο του Μπαϊγκονούρ στο Καζαχστάν, ένα χώρο που είναι ενοικιασμένος από τη Ρωσία μέχρι το 2050.

Η ηγεσία της Ρωσίας και ειδικά ο Πρόεδρος Πούτιν δείχνουν να κατανοών βαθιά και όσο κανένας άλλος τη σημασία της αεροδιαστημικής βιομηχανίας στα επόμενα 100 χρόνια και γι αυτό πήραν και την απόφαση για κατασκευή του «έργου του αιώνα», του νέου κοσμοδρομίου, το λεγόμενο Βοστότσνι, που βρίσκεται πλησίον της λίμνης Βαϊκάλης στη αχανή Ρωσική Άπω Ανατολή.

Το νέο κοσμοδρόμιο που είναι πολιτικό, θα είναι πολύ πιο ασφαλές και άνετο για το προσωπικό, όπως και για τις διαδικασίες αποστολής δορυφόρων και διαστημοπλοίων. Σε αντιδιαστολή με το Μπαϊγκονούρ, εδώ όλη η εργασία από την αρχή, από την ώρα που αποθηκεύεται εδώ κάτι μέχρι την αποστολή- εκτόξευση, θα πραγματοποιούνται εντός κλειστού εργαστηρίου. Το νέο κοσμοδρόμιο είναι δέκα φορές μικρότερο από το Μπαϊγκονούρ γιατί σήμερα, με τις νέες τεχνολογίες δεν χρειάζονται τέτοιες εκτάσεις.

Μια άλλη διαφορά από το παλαιό, είναι ότι εδώ υπάρχει κάθετος πύργος εκτόξευσης και εξυπηρέτησης, ο οποίος μπορεί να κλείνει και να δημιουργεί έτσι άνετες συνθήκες εργασίας για το προσωπικό. Καρδιά του έργου είναι το σημείο εκτόξευσης, το οποίο δέχεται μεγάλο βάρος και πιέσεις από την εκτόξευση αντικειμένων δεκάδων τόνων, τα οποία με τη σειρά τους καταναλώνουν πάρα πολλούς τόνους καυσίμων και παράγουν φωτιά με θερμοκρασίες πέραν των χιλίων βαθμών. Το έργο κατασκευάζεται από το 2010 χωρίς να σταματούν οι εργασίες ακόμα και όταν οι τοπικές θερμοκρασίες υπερβαίνουν τους -30 βαθμούς και κάποτε αγγίζουν και τους – 40!

Από εδώ προγραμματίζεται η εκτόξευση εμπορικού γαλλο-βρετανικού δορυφόρου και για το σκοπό αυτό θα καταβάλουν στη Ρωσία πέραν του 1 δις ευρώ. Η Γαλλία αναμένεται να αγοράσει επίσης 21 πυραύλους Σογιούζ για να θέσει σε τροχιά από εδώ 650 – 720 μικροδορυφόρους. Γενικά από εδώ θα εκτοξεύονται όλα τα διαστημόπλοια και δορυφόροι του μέλλοντος, μικρά, μεσαία και βαρέου τύπου, τα μεγαλύτερα και αυτά που προορίζονται για το κοντινό και απώτερο διάστημα. Εδώ θα εργάζονται περισσότερο τα κουμπιά, η αυτοματοποίηση και η όλη τεχνολογία είναι ρωσική. Εδώ θα διαμένουν με τις οικογένειες τους πέραν των 40 χιλιάδων ατόμων. Υπολογίζεται ότι το 2016 η διαστημική βιομηχανία της Ρωσίας θα απασχολεί 200,000 άτομα, ενώ στην περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης(1989) απασχολούσε 1 περίπου εκατομμύριο. Υπολογίζεται ότι το 2025 η Ρωσία θα έχει ανάγκη από 110.000 νέους τεχνικούς στη διαστημική της βιομηχανία.

Στην πλατφόρμα εκτόξευσης μπορούν να τοποθετηθούν ταυτόχρονα 3 πύραυλοι Σογιούζ 2 βαρέου τύπου μέχρι 40 τόνους. Κατασκευάζονται επίσης και πλατφόρμες για πυραύλους Angara. Ήδη έχουν αρχίσει οι δοκιμές κατά μεμονωμένο σύστημα (ηλεκτροδότησης, υδροδότησης, οξυγόνου κλπ) και σύντομα αρχίζουν οι δοκιμές ομάδας συστημάτων. Αυτές οι δοκιμές διαρκούν από 40 έως 120 μέρες, με προτεραιότητα όχι τόσο την μείωση του χρόνου παράδοσης του έργου, όσο την ποιότητα της δουλειάς. Η πρώτη εκτόξευση αναμένεται μέσα στην άνοιξη του επόμενου χρόνου.

*M.A. in International Journalism