Όπλα με σιγαστήρα…για την μάχη της κοινής γνώμης;

 

Του Πέτρου Μ. Πέτρου

Το κυβερνητικό Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας (PSUV), απορρίπτει έντονα και κατηγορηματικά κάθε ισχυρισμό της αντιπολίτευσης και των αμερικανών, περί συμμετοχής ή ευθύνης του στην δολοφονία του ηγέτη της petrosαντιπολιτευτικής κίνησης «Δημοκρατική Δράση» της Βενεζουέλας, η οποία αποτελεί μέρος του συνασπισμού πολιτικών οργανώσεων «Δημοκρατική Ενότητα» (MUD), που αντιμάχεται τη σημερινή Κυβέρνηση της Βενεζουέλας.

Η όλη σεναριολογία θυμίζει έντονα την πρόσφατη δολοφονία κοντά στο Κρεμλίνο, ηγέτη της ρωσικής αντιπολίτευσης, που τότε έσπευσαν όλοι οι αντίπαλοι του Πούτιν και της Ρωσίας να προδικάσουν ότι ήταν δήθεν έργο του, σε μια προσπάθειά τους να πλήξουν τη Ρωσία εσωτερικά και διεθνώς και να την αποδομήσουν, συσπειρώνοντας βέβαια την αντιπολίτευση.

Στη περίπτωση της Ρωσίας ο θεός αγαπούσε και τον κλέφτη, αλλά και τον νοικοκύρη και τελικά έσβησε σαν φούσκα η όλη καμπάνια, αφού η τύχη και οι μυστικές υπηρεσίες του Πούτιν το έφεραν και εντοπίστηκε μέσω βίντεο το όχημα των δολοφόνων που διέφυγαν και αργότερα συνελήφθηκαν από τις ρωσικές αρχές.

Χωρίς να προκαταλαμβάνουμε οποιαδήποτε έρευνα, η εμπειρία κάνει τον κάθε ένα από εμάς καχύποπτο με τα όσα συνέβηκαν και συμβαίνουν εκεί όπου κάποιοι ισχυροί του κόσμου και οι υποστηρικτές τους έχουν άλλα συμφέροντα. Είναι, δυστυχώς, πολλές οι περιπτώσεις που δεν δίστασαν να βγάλουν από την μέση και δικούς τους για να στρέψουν τα πράγματα και την κοινή γνώμη προς άλλη κατεύθυνση. Συχνά-πυκνα χρειάζονται σε αυτή την προσπάθεια, όχι τη λογική και την αντικειμενική έρευνα, αλλά τις εντυπώσεις, τους συνειρμούς, τα «όπλα με σιγαστήρα», όπως είναι οι τεχνικές των ΜΜΕ κατά τον Ν.Τσόμσκι

Η νωπή ιστορία με τα όπλα του Σαντάμ Χουσεϊν, με τον Καντάφι, τα «πυρηνικά όπλα» του Ιράν και κάποτε και με τον δικό μας Πρόεδρο, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, που(ενώ ήταν δεξιός και πριν αντικομουνιστής) δεν δίστασαν να τον βαφτίσουν «Κάστρο της Μεσογείου» για να τον αποδομήσουν , είναι πια γνωστές τακτικές που ελλοχεύουν επικίνδυνα όταν μια χώρα βαδίζει σε εκλογές ( η Βενεζουέλα στις 6 Δεκεμβρίου).

Εδώ στην Κύπρο και στην Ελλάδα είχαμε και έχουμε πικρές εμπειρίες από ασκήσεις επί χάρτου και σχεδιασμούς «φιλίων» δυνάμεων. Βλέπουμε ποια στάση κρατούν με την Τουρκία και την από μέρους της στρατιωτική κατοχή της Κύπρου, ποια στάση τηρούν έναντι της Ελλάδας και των παραβιάσεων του εναέριου της χώρου από τουρκικά μαχητικά, ποια στάση τηρούν απέναντι στο «δημοκρατικό» καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας, όπου απαγορεύεται ακόμα και να οδηγούν γυναίκες και αλλού.

Ελπίζουμε να αφεθεί η Βενεζουέλα να βαδίσει τον δρόμο των δημοκρατικών εκλογών χωρίς ακρότητες και χειραγωγήσεις από τους αμερικανούς και κάποιους άλλους που θυμήθηκαν την Δημοκρατία στην Λατινική Αμερική, μόνο όταν εμφανίστηκε ο Φιντέλ Κάστρο, ο Ορτέγα, ο Μοράλες, ο Λούλα, ο Ραφαέλ Κορρέα, ο Κίρστνερ και άλλοι…

*M.A. in International Journalism