Η σάπια μας δημοκρατία

Της Ανδρούλας Γκιούρωφ

Φαίνεται πως τα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ δεν εχουν συνειδητοποιήσει  πως οι συγκυρίες και οι συνθήκες στην Κύπρο έχουν αλλάξει άρδην από τη δεκαετία του 1990 και του 2010 όταν  συζητείτο το θέμα της αλλαγής του ορίου εισδοχής στη Βουλή με στόχο την αύξηση του 1.78%.Σήμερα οι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας έχουν άλλες έγνοιες και άλλες προτεραιότητες  από την αλλαγή του εκλογικο????????????????????????????????????ύ νόμου ή πώς θα αναβαθμιστεί ο ρόλος του Κοινοβουλίου, καθότι μεγάλα και μικρά κόμματα περι άλλα τυρβάζουν και δεν έχουν διεισδύσει βαθιά στα προβλήματα που ταλανίζουν τον κόσμο.

Δίνουν την εντύπωση  πως ζουν σε ένα διαφορετικό κόσμο .Σε ένα κόσμο που δεν υπάρχουν κοινωνικά παντοπωλεία που δεν υπάρχουν 70.000 άνεργοι και εκατοντάδες άλλοι οι οποίοι καλώς ή κακώς  απαξιούν να εγγραφούν στις μακρές λίστες των ανθρώπων που απώλεσαν την εργασία και το εισόδημα τους και κωπηλατούν στην απομόνωση  και στην απαξίωση των πάντων.

Η δημοκρατία μας είναι υποθηκευμένη  όσο και αν δεν θέλουν να το παραδεχτούν οι καθ’εξην και κατ’ επάγγελμαν πολιτικοί. Η τρόικα  είναι αυτή που κρατά σήμερα το μαχαίρι και το κρέας.Η τρόικα είναι αυτή που εντέλλει και υπαγορεύει ποιές κρατικές επιχειρήσεις θα περάσουν σε ξένα ιδιωτικά χέρια, πως θα ξεζουμίζουν  τον απλό δανειολήπτη οι τράπεζες οι οποίες έχουν περάσει και αυτές σε ξένα κεφάλαια.

Με τόσο οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα οι πολίτες είναι το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτούν αν το τάδε  ή το δείνα κόμμα θέλει να αυξήσει τις έδρες του στη Βουλή ή αν θα πάρει μεγαλύτερο τιμάριο από την πίττα της κρατικής χρηματοδότησης.  Νέες ορολογίες και «θεσμοί» έχουν μπει στην καθημερινή μας ζωή. «Υπηρεσία αφερεγγυότητας»,  ιδιώτες « σύμβουλοι αφερεγγυότητας» που θα πληρώνονται από τους μη έχοντες για να τους πουν τι θα κάνουν με τα δάνεια που δεν μπορούν να αποπληρώσουν. Υπηρεσία αποκρατικοποίησης των ημικρατικών υπηρεσιών ,  και άλλες νέες υπηρεσίες έχουν σφραγιστεί με μια  επίπλαστη και ωραιοποιημένη «ετικέτα»που μολις   τραβήξεις την επιφάνεια διαπιστώνεις ποιά καινά δαιμόνια κρύβονται πίσω από αυτά και πόσο εγκλωβισμένοι είναι οι απλοί πολίτες οι οποίοι παγιδεύτηκαν  από τις δόλιες συμβουλές τραπεζιτών  οι οποίοι όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν αλλά εξακολουθούν να κόβουν και να ράβουν κατα το δοκούν καθότι γνωρίζουν πως οι πλείστοι υπερχρεωμένοι πολίτες δεν έχουν χρήματα να προσφύγουν στα δικαστήρια για να διεκδικήσουν το δίκαιο τους .

Η Κύπρος της τουρκικής ημικατοχής, η Κύπρος των μνημονίων και των αδίστακτων τροϊκανών , η Κύπρος με τις πληγές  ακόμα πάνω στο σώμα  της με τα τελευταία αλλά φαρμακερά υπολείμματα της αποικιοκρατίας. Τις   βρετανικές βασεις  οι οποίες  χρησιμοποιούν μετά από μισό αιώνα «ανεξαρτησίας»  της Κυπριακής Δημοκρατίας τους αιθέρες της  για να βομβαρδίζουν άλλα γειτονικά κράτη  και να λένε με αυθάδεια πως είναι τάχατες και «κυρίαρχες».Η Κύπρος των σκανδαλων , της διαπλοκής και του αξιόποινου χρηματισμού με αντάλλαγμα τη σιωπή όταν οι μεγάλοι δολιοφθορείς υπονόμευαν  εκ θεμελίων την κυπριακή οικονομία.

Ποιούς ενδιαφέρει  η αλλαγή ‘η οχι του εκλογικού νόμου και σε ποιά δημοκρατία αναφέρονται τα μεγάλα κόμματα όταν η αδράνεια μεγάλων συνόλων της κοινωνίας απειλεί ν’ αποτελειώσει σταδιακά την ήδη σάπια δημοκρατία μας ; Εκαναν καμιά έρευνα  και διαπίστωσαν πως ο κόσμος άλλη έγνοια δεν έχει  παρά πώς να μείνουν εκτός Βουλής μικρά κόμματα  τα οποία ουδόλως απειλούν το πολιτειακό μας σύστημα. Αλλού προέρχονται οι κίνδυνοι από το σάπιο πολιτικό μας σύστημα που κάνει πιο πλούσιους τους πλούσιους και φτωχότερους μέχρι πείνας τους φτωχούς.Εχουν ενδοσκοπήσει ή ερευνήσει πώς αντιμετωπίζουν οι νέοι τους πολιτικούς και την πολιτική; Ασφαλώς όχι. Γιατί θα διαπίστωναν με μεγάλη απογοήτευση  πως οι νέοι μας οι οποίοι  βρίσκονται εκτός παραγωγικής δράσης αναπτύσσουν μία τιμωρητική διάθεση απέναντι σε θεσμούς και κανόνες. Θεωρούν ότι ολόκληρο το σύστημα τους πρόδωσε και ζητούν να τιμωρήσουν δικαίους  και αδίκους. Αρκετές από τις ομάδες των ανέργων καταλήγουν στον μηδενισμό, βλέποντας ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για του ίδιους αλλά μόνο για την πάρτι τους ή για τις «επίλεκτες ομάδες« του πληθυσμού που είναι ήδη ευεργετημένοι . Οι πολλαπλές συντάξεις  και οι κατα καιρούς ανακοινώσεις για αυξήσεις ηγεμονικων  μισθών προκαλούν και οι νέοι μας καταλήγουν να εξισώνουν όλους και να τους ρίχνουν στον κάλαθο των απορριμάτων της απαξίωσης και της αποστροφής.
Σήμερα οτιδήποτε εμφανίζεται ως δείγμα εκδημοκρατισμού του πολιτικού συστήματος αντιμετωπίζεται με υποψία και εχθρότητα ως μέτρο συντήρησης  του παλιού που εμποδίζει  το νεο να αναδειχθεί χωρίς ωστόσο να καθορίζουν ποιό είναι το καινούργιο που θα τους βγάλει από τα μαύρα σκοτάδια της ανεργίας και θα τους ανταμείψει με τα οφέλη  ή ότι δικαιούνται σε μια γνήσια δημοκρατία.Ψωμί , δουλειά και ελευθερία.
Δεν νοειται  δημοκρατία με τόσες χιλιάδες ανέργους όταν το κράτος και η πολιτεία που περιλαμβάνει και τα κόμματα δεν τους εξασφαλίζει αυτά που πλειστάκις έχει διακηρύξει αλλά δεν εφαρμόζει γιατί μένουν  αγκιλωμένοι στα καλά και τα συμφέροντα των λίγων.Δεν νοείται δημοκρατία με πολίτες παθητικούς και αδιάφορους και προδομένους οι οποίοι κατάντησαν να σιτίζονται από ελεημοσύνες ή  από τα περισσεύματα των ολιγαρχών και των δήθεν ευεργετών.Ποίοι θα στηρίξουν μια αντιπροσωπευτική δημοκρατία όταν οι ακολουθούμενες πολιτικές των πολιτικών  και οι τεμενάδες προς τους ξένους δανειστές, οδήγησαν  στην  υποθήκευση της οικονομίας  και το μέλλον των παιδιών και των εγγονιών μας να βρίσκεται  στο ενεχυροδανειστήριο του κατάπτυστου ΔΝΤ  και της Ευρωπαϊκής  Τράπεζας ; Ποιούς ενδιαφέρει σημερα η αλλαγή του εκλογικού νόμου  εκτός  από τα κόμματα που επιμένουν εδώ και τώρα, όταν ο μισός σχεδόν πληθυσμός  βρίσκεται στο περιθώριο και διαχωρίζεται με διακριτές γραμμές   σε «παρίες»,  «αναξιοπαθούντες», ευάλωτες ομάδες, νεόπτωχους  και μελλοντικούς άστεγους καθότι σύντομα σπίτια, περιουσίες και ακίνητα θα βρεθούν σε πλειστηριασμό.Ηδη  εδω και καιρό βρίσκονται στην Κύπρο οι αετονύχηδες κάποιοι εκ των οποίων στρογγυλοκάθισαν και σε θέσεις μελών Δ.Σ. συγκεκριμένων Τραπεζών.Σε μια δημοκρατία  δεν μπορούν να υπάρχουν τόσοι αδρανείς πολίτες πολλοί από τους οποίους οταν βλέπουν τις αφόρητες προκλήσεις τον πλούτο και την χλιδή μιας μερίδας συμπολιτών τους  αισθάνονται αποκαμωμένοι και με   διάθεση εκδίκησης για  όσους δεν δείχνουν ενδιαφέρον  για να έχουν και αυτοί τα αυτονόητα δικαιώματα που απορρέουν από ένα δημοκρατικό πολίτευμα.

Αλλες οι συνθήκες της δεκαετίας του 1990 και άλλες οι σνθήκες του 2015 και 2016.Με τη νέα χρονιά  εισερχόμαστε ολοταχώς σε  πιο βαθειά κρίση , παρά τα χαρούμενα πηδημάκια  και τις αυτάρεσκες δηλώσεις του Υπουργού Οικονομικών Χαρη Γεωργιάδη  ότι οσονούπω βγαίνουμε από τα μνημόνια. Και ποιόν ενδιαφέρει από όλους αυτούς που η πολιτεία έριξε στο περιθώριο  αν θα βγούμε στις αγορές όταν οι ίδιοι δεν έχουν ένα ζεστό φαί στο τραπέζι  ή αναμένουν από το ελεήμων κράτος να τους ρίξει ένα ξεροκόμματο ψωμί  με το λεγόμενο Ε.Ε.Ε. για να μην πεθάνει από την πείναν;

Η αλαζονία  και η αυταρέσκεια των ποσοστών  μπορεί να φέρει  άλλα από τα αναμενόμενα. Οι πολίτες μπορούν να τιμωρήσουν τον κομματικό ναρκισσισμό και κυρίως την αδιαφορία που επέδειξαν και επιδεικνύουν για τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα που μας οδήγησε η πολιτική του «πιστολιού στον κρόταφο»  η προκλητική αποδέσμευση  από το «δεσμεύομαι» , καθώς και η πλήρης υποτέλεια  στην Τρόικα και στο ΔΝΤ. Το  οποίο εσχάτως λιβανίζει τους κυβερνώντες πως έκαναν πολύ  περισσότερα απ’ όσα τους ζήτησαν.