Του Νίκου Κατσουρίδη
Πόσες και πόσες αντιπαραθέσεις δεν υπήρξαν έως σήμερα για το μεταναστευτικό – προσφυγικό. Έχουν αντιπαρατεθεί κράτη με κράτη, κόμματα με κόμματα, θεσμοί με θεσμούς, κ.ο.κ. Κτίστηκαν νέα κομματικά σχήματα στο όνομα αντιμετώπισης του μεταναστευτικού που έχουν εξελιχθεί σε ισχυρότατα. Χίλια μύρια κύματα πέρασε αυτή η πτυχή η οποία επί της ουσίας είναι καρπός της «Νέας Τάξης Πραγμάτων» που και αυτή με τη σειρά της επακόλουθο της πιο ακραίας νεοσυντηρητικής οικονομικής προσέγγισης η οποία βαφτίστηκε νεοφιλελεύθερη, όπου το ένα και μοναδικό κριτήριο είναι το ύψιστο κέρδος και ειδικά το ποσοστό κέρδους. Με προωθητικό πλαίσιο την ισοπεδωτική και εγκληματική ετεροβαρή παγκοσμιοποίηση. Μια οικονομική και πολιτική προσέγγιση που προσπάθησε και προσπαθεί να καταργήσει κάθε πλαίσιο πολιτικής, οικονομικής, πολιτιστικής δεοντολογίας. Μια προσέγγιση που στοχεύει την ανατροπή και κατάργηση κάθε εμποδίου, στην προώθηση της αντίληψης των παγκοσμιοποιητών στη βάση της δικής τους προσέγγισης και φιλοσοφίας. Μιας προσέγγισης ολοκληρωτικής η οποία καλύπτει τα πάντα, από οικονομία ως τρόπο ζωής. Όλα όσα έκριναν ότι τους είναι εμπόδιο τα πολυβόλησαν και τα πολυβολούν. Από ιδεολογίες έως θρησκείες. Από θεσμούς όπως η οικογένεια, έως επικίνδυνες για τη ζωή θεωρίες, π.χ. τον τρόπο διατροφής του ανθρώπινου είδους, προκαλώντας τεράστια κρίση, όπως τώρα και οι αρμόδιοι στην Ευρωπαϊκή ΄Ένωση παραδέχονται, στην αγροτική οικονομία και σύντομα αν συνεχίσουν, διεθνή επισιτιστική κρίση. Πολλά θα μπορούσαν να αναφερθούν στον τρόπο που με το καλό ή το κακό, προώθησαν τις ιδέες τους οι παγκοσμιοποιητές. Καλό εννοώ την πνευματική πλύση εγκεφάλου και κακό τους συνεχείς πολέμους σε κάθε σημείο του πλανήτη. Βέβαια να τονίσω ότι η παγκοσμιοποίηση είναι αναπόδραστο αποτέλεσμα της αντικειμενικής εξέλιξης των παραγωγικών δυνάμεων. Αναπόδραστο όμως δεν είναι το αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης. Το αν θα βγει σε καλό της ανθρωπότητας ή το αντίθετο, εξαρτάται από δύο παράγοντες. Πρώτον τον τρόπο που προωθείται και δεύτερον το πώς κατανέμεται το προϊόν, το καρποφόρο αποτέλεσμα, της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων. Δυστυχώς και ο πρώτος και ο δεύτερος παράγοντας υλοποιήθηκαν και υλοποιούνται κατά τρόπο που έχουν οδηγήσει σε τραγικά αποτελέσματα για την ανθρωπότητα. Πως αλλιώς να κατέληγαν τα πράγματα, όταν το ασύλληπτο σε έκταση και πρωτοφανές στην ιστορία, παραγόμενο παγκόσμιο προϊόν και πλούτος, κατανέμεται σκανδαλωδώς κατά κύριο λόγο σε μια χούφτα πολυεκατομμυριούχων από Δύση έως Ανατολή. Ένα από τα τραγικά αποτελέσματα αυτής της διαδικασίας είναι και το μεταναστευτικό – προσφυγικό. Η άγρια οικονομική εκμετάλλευση στις χώρες της Ν. Αμερικής, Αφρικής και Ασίας οδήγησε στο μεταναστευτικό. Οι πόλεμοι για τη βίαιη επιβολή της «Νέας Τάξης Πραγμάτων» δηλαδή της μετατροπής κρατών και λαών σε δουλοπάροικους των ηγητόρων της «Νέας Τάξης» οδήγησε στο προσφυγικό. Αν προσθέσετε και την εκμετάλλευση αυτού του τραγικού για εκατομμύρια ανθρώπους φαινόμενου από επιτήδειους εκμεταλλευτές, τότε το θέμα μεγεθύνεται. Εκμεταλλευτές είναι άτομα μέχρι Κράτη όπως η Τουρκία. Κλασσικό παράδειγμα η λεγόμενη Αραβική ΄Άνοιξη!! Δηλαδή η βίαιη ανατροπή αραβικών καθεστώτων, που προκάλεσε ροές εκατομμυρίων μεταναστών και προσφύγων. Χαρακτηριστική και επιδραστική για μας η περίπτωση του πολέμου στη Συρία.
Αυτό το συνεχώς διογκούμενο πρόβλημα όμως για δεκαετίες, αρνούνταν να το αντιμετωπίσουν στη ρίζα του αυτοί που το δημιούργησαν. Ανάμεσα στους αρνητές πρωταγωνιστές η Γερμανία και οι Η.Π.Α. Τι βλέπουμε όμως σήμερα; Το μπούμερανγκ επιστρέφει. Η Γερμανία, η γεωγραφική και οικονομική καρδιά της Ε.Ε. κλείνει τα σύνορα. Και συνορεύει με εννιά άλλα Κράτη. Κατάργησε ουσιαστικά τη Συνθήκη Σιεγκέν, βάση της οποίας λειτουργεί η ελεύθερη μετανάστευση στην Ε.Ε. Εδώ και ένα χρόνο σχεδόν δεν δέχεται αιτητές πολιτικού ασύλου! Και το κάνει αυτό, μεταξύ άλλων λόγων, για να δώσει λέει μάθημα στους βόρειους εταίρους που δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους στο θέμα! Ήδη σειρά άλλων χωρών εξήγγειλαν και εφαρμόζουν μέτρα παρεμπόδισης εισόδου μεταναστών στην επικράτεια τους. Τόσα χρόνια άλλα έλεγαν. Που πάει η αλληλεγγύη της Ε.Ε. προς τρίτους; Αυτή η εξέλιξη η οποία εξαγγέλλεται για 6 μήνες, εκτός αν ισχύει, το «ουδέν μονιμότερον, του προσωρινού» θα πλήξει ανεπανόρθωτα το νότο της Ε.Ε. Ιταλία, Ελλάδα, Κύπρο, γιατί τα θαλάσσια σύνορα είναι βατά! Εμείς επιπρόσθετα έχουμε και την πύλη εισόδου από τα κατεχόμενα.
Το πρώτο που θα ήταν ενδιαφέρον να ακούσουμε είναι το γιατί; Γιατί το κάνουν. Γιατί τώρα και όχι χθες λαμβάνουν αυτές τις αποφάσεις.. Μόνο αν απαντήσουν αυτό το «γιατί» οι αρμόδιοι των χωρών αυτών, θα αντιληφθούμε όλοι τον λόγο που εφάρμοζαν ως σήμερα μια πολιτική, πάνω – κάτω, ανοικτών συνόρων. Θεωρούν ότι μέχρι χθες η πολιτική που ακολούθησαν ήταν ορθή ή λάθος; Να μας πουν ποιοι ακριβώς είναι οι λόγοι για αυτή τη σοβαρή στροφή. Πολιτικοί, οικονομικοί, πολιτισμικοί ή άλλοι; Και κάτι ακόμα. Η λαλίστατη Ευρωπαϊκή Επιτροπή τι έχει να πει; Όταν έπαιρνε μέτρα η Ουγγαρία, όλοι αντιδρούσαν. Καταδίκαζαν και επέβαλλα κυρώσεις. Όταν η μικρή και ουσιαστικά ανυπεράσπιστη Κύπρος, έκανε το ελάχιστο για να αντιμετωπίσει την κατάσταση, δεχόταν επιθέσεις έξωθεν και έσωθεν. Τώρα που παίρνει πολύ πιο αυστηρά μέτρα η Γερμανία που χάθηκαν όλοι αυτοί; Όταν έγραφα τις απόψεις μου επί του θέματος πριν 2-3 χρόνια, υβρίστηκα χυδαία, από ορισμένους θιασώτες των ανοικτών συνόρων. Τώρα που είναι αυτοί οι σωτήρες; Θα επαναλάβω και τώρα τις βασικές εκείνες θέσεις που είχα διατυπώσει στο παρελθόν.
Πρώτον η ριζική λύση του προβλήματος μπορούσε να επέλθει και μπορεί και τώρα ακόμα, μόνο με ένα τρόπο. Να σταματήσει η βίαιη, αισχρή και απάνθρωπη εκμετάλλευση πλούτου και ανθρώπων σε Ασία, Αφρική και Νότια Αμερική. Η εγκληματική για παράδειγμα άγρια εκμετάλλευση της παιδικής εργασίας. Να σταματήσουν οι πόλεμοι και εισβολές σε βάρος δεκάδων λαών και κρατών που αρνούνται να παραδώσουν τον πλούτο τους στις πολυεθνικές έναντι μιας χούφτας ρύζι. Να επενδύσουν μεν σε αυτές τις χώρες αν και οι ίδιες το επιθυμούν όχι κατά τρόπο ληστρικό, αλλά παραγωγικό προς αμοιβαίο όφελος. Μόνο αν υπάρξει επιτόπια ανάπτυξη και ειρήνη θα σταματήσουν οι μεταναστευτικές και προσφυγές ροές. Ουδείς άλλωστε θέλει να εγκαταλείψει την πατρίδα του εκτός αν υποχρεωθεί.
Δεύτερον άπαξ και υπάρχουν οι ροές μεταναστών και προσφύγων να καταπολεμηθεί η δουλεμπορικού χαρακτήρα εκμετάλλευση τους από τους μεσάζοντες εμπόρους του θανάτου. Πολύ περισσότερο να τερματισθεί ο παρόμοιος ρόλος Κρατών όπως η Τουρκία. Επιπρόσθετα τι σημαίνει π.χ. η απόφαση ορισμένων Κρατών να αγοράσουν ή ενοικιάσουν χώρο, για κατασκευή στρατοπέδων συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών σε άλλα Κράτη; Για παράδειγμα η συμφωνία Ιταλίας – Αλβανίας. Τι άλλο από επαίσχυντη πράξη μεταφοράς του προβλήματος εκτός συνόρων. Και τα Κράτη που αποδέχονται να λειτουργήσουν ως χώροι υποδοχής τέτοιων στρατοπέδων πως πρέπει να χαρακτηριστούν; Η Αλβανία π.χ. εξάγει εκατομμύρια δικούς της μετανάστες και θα εισάξει τρίτων χωρών μετανάστες για να εισπράξει λεφτά. Πώς να χαρακτηρισθεί μια τέτοια πράξη;
Τρίτον, να υπάρξει δίκαιος καταμερισμός προσφύγων και μεταναστών σε όλα τα αναπτυγμένα κράτη, τόσον στην Ε.Ε. όσον και αλλού, γιατί η δική τους αποικιακή και νεοαποικιακή πολιτική είναι που έχει προκαλέσει το πρόβλημα.
Τέταρτο. Άπαξ και φτάσουν στα σύνορα μιας χώρας πρόσφυγες – μετανάστες αντιμετωπίζονται σ΄ ένα συγκεκριμένο πλαίσιο: α) Ως άνθρωποι, β) στα πλαίσια της νομιμότητας, γ) Οι παράνομοι θα πρέπει με νόμιμες διαδικασίες να τύχουν χειρισμού ως τέτοιοι.
Πέμπτο, σε όσους δοθεί άδεια παραμονής, με τη μια ή την άλλη ιδιότητα, θα πρέπει να τύχουν σεβασμού στη βάση της δικής τους πολιτισμικής, θρησκευτικής κλπ. ιδιαιτερότητας. Την ίδια ώρα θα πρέπει και οι ίδιοι να σεβαστούν τον πολιτισμό, τις δοξασίες και παραδόσεις και φυσικά τους νόμους της χώρας και του λαού που τους δέχτηκε.
Έκτο, πρέπει απ΄ όλους να γίνει αντιληπτό ότι η κάθε χώρα και κοινωνία αντέχει ένα αριθμό πρόσθετων κατοίκων. Αν ξεπεραστούν τα όρια οι αρνητικότατες συνέπειες θα είναι για όλους. Ντόπιους και μετανάστες – πρόσφυγες.
