Της Ανδρούλας Γκιούρωφ

Πολιτικό κατάντημα, εξαχρείωση, ξεπεσμός, αμοραλισμός όλα μαζί συνθέτουν μια εικόνα παρακμής με τους «γνωστούς» άγνωστους συκοφάντες να χυδαιολογούν κρυμμένοι πίσω από τη βολική  τους ανωνυμία. Ασπόνδυλα ανθρωπάκια  τα οποία δεν έχουν το θάρρος  να εκφράσουν επώνυμα τις απόψεις τους και να πάρουν τις δέουσες απαντήσεις. Προτιμούν το σκότος και το ψέμα παρά το φως και την αλήθεια.

Εδώ και καιρό , οι θεσμοί της Δημοκρατίας ακολουθούν μια παρακμιακή πορεία, με  καθοδική τάση να επιταχύνεται επικίνδυνα.

Τον τελευταίο καιρό οι πολίτες έγιναν μάρτυρες θλιβερών γεγονότων με επιθέσεις ανώνυμων να καθυβρίζουν και να συκοφαντούν ασύστολα εναντίον δημόσιων λειτουργών , νυν και πρώην αξιωματούχων του κράτους και άλλων επωνύμων. Τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης έχουν μετατραπεί σε ένα  εφαλτήριο καταρράκωσης των θεσμών και κρυψώνα των κάθε επιτήδειων που τα χρησιμοποιούν για τις δικές τους ιδιοτελείς πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες .  

Αυτά τα φαινόμενα δείχνουν μια ροπή   καλπάζουσας παρακμής και θεσμικής εξαχρείωσης.

Το ερώτημα όμως είναι τι κάνουν ή πως αντιδρούν οι θεσμοί για να ανακόψουν αυτή την  ραγδαία διαστροφή. Ελάχιστα ή σχεδόν τίποτα.

Αφέθηκε στο έλεος θρασύδειλων συκοφαντών η Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου Υγείας κα Χριστίνα Γιαννάκη και τα θεσμοθετημένα όργανα έδειχναν να βρίσκονταν σε κατάσταση …αγρανάπαυσης. Όταν ο Γενικός Ελεγκτής βγήκε ανοικτά και ξεκάθαρα να διαψεύσει τους ανώνυμους υβριστές του επιτέθηκαν κατά τρόπο αλγεινό και μοχθηρό, συκοφαντώντας τόσο τον ίδιο όσο και στενούς συγγενείς του. Η Αστυνομία , η Επιτροπή Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, η Επίτροπος Προσωπικών Δεδομένων αλλά και η Προεδρία δεν έκαναν τίποτε για να προστατεύσουν αυτά τα άτομα τα οποία καθημερινά βρίσκονταν κάτω από ένα οχετό   ύβρεων με στόχο την προσωπική τους εξόντωση και την απομάκρυνση τους από θέσεις κλειδιά.

Ποιος όμως  πληρώνει τον λογαριασμό για τα ψυχολογικά ή άλλα τραύματα που προκάλεσαν και προκαλούν οι ανώνυμοι συκοφάντες στα θύματα τους; Κανένας , γιατί όπως ισχυρίζονται τα  αρμόδια όργανα δεν μπορούν να …εντοπιστούν! Και εάν εντοπιστούν φοβούνται να τους τιμωρήσουν επειδή φοβούνται ότι θα κατηγορηθούν για φίμωση και για παραβίαση των κανόνων της ελεύθερης έκφρασης.

Εάν είναι ποτέ δυνατόν να αφήνεται ο κάθε υβριστής ανενόχλητος γιατί έχει το δικαίωμα να  συκοφαντεί ελεύθερα! Πως είναι δυνατόν μια χώρα που θέλει να σέβεται τον εαυτό της και τους δημοκρατικούς θεσμούς  της να δείχνει τέτοια ολιγωρία  και τέτοια ασύγγνωστη παρελκυστική τακτική προκειμένου να προστατεύσει τους πολίτες της είτε αυτοί είναι επώνυμοι είτε ανώνυμοι.

Λέχθηκε πως η Αστυνομία δεν μπορεί να εντοπίσει αυτά τα σάιτ όπως του Parody account ή του JLo ; Άρα προς τι η ύπαρξη της Επιτροπής Δίωξης του Ηλεκτρονικού Εγκλήματος; Για να κυνηγά και να καταδιώκει μόνο Ρώσους ή όσους συνεργάζονται με αυτούς;

Όταν τα επίσημα ΜΜΕ έντυπα ή ηλεκτρονικά προβάλουν δημοσιεύματα με ανυπόστατους ισχυρισμούς τότε κατηγορούνται για λίβελλο και πληρώνουν για τα ατοπήματα τους στο δικαστήριο. Γιατί να μην υπάρχει παρόμοιος έλεγχος και για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου ο κάθε κατεργάρης θα καλείται να λογοδοτήσει;

Θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι η χώρα μας πάσχει ακόμα από δημοκρατικά και λειτουργικά ελλείμματα τα οποία προκαλούν αβεβαιότητες ή και αντιδράσεις . Οι πολίτες πλέον έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στους θεσμούς και οι θεσμοί δεν κάνουν τίποτε για να αποκαταστήσουν την φήμη τους και το λειτούργημα τους.

Παρατηρούνται φαινόμενα πνευματικής καθήλωσης που τροφοδοτείται καθημερινά από έναν απολίτικο επικοινωνισμό και μια ραγδαία διαστροφή του πολιτισμικού χαρακτήρα της κοινωνίας μας από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης   και όχι μόνο.

Οι θεσμοί όλο και περισσότερο αποδυναμώνονται ή, το χειρότερο, περιστρέφονται  γύρω από νοσηρούς άξονες, εξυπηρετώντας Θεός οίδε ποιες σκοπιμότητες συγκάλυψης ημετέρων ή και ευνοϊκής εξυπηρέτησης.

Δημοκρατία δεν είναι να εκλέγουμε κάθε πέντε χρόνια έναν πρόεδρο, ή βουλευτές και τοπικούς άρχοντες. Δημοκρατία σημαίνει πολιτική και πολιτιστική αναβάθμιση και πνευματική καλλιέργεια. Οι πολίτες δεν πρέπει να περιορίζονται μόνο στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους αλλά και μαθαίνουν να αυτοπειθαρχούν και να αυτοελέγχονται. Να σέβονται εαυτούς και αλλήλους. Αυτό κατ’ ουδένα λόγο δεν σημαίνει φίμωση ή αυτοπεριορισμό της άποψης, αλλά αποδοχή των κανόνων   ζωής και συμπεριφοράς και των άγραφων κανόνων της κοινωνίας που οι πολίτες οφείλουν να σέβονται.  

Οι πολίτες επιβάλλεται να αντισταθούν. Να βρεθούν απέναντι σε τέτοια εκφυλιστικά φαινόμενα και κυρίως απέναντι σε φαινόμενα εξαχρείωσης και πελατειακού εκμαυλισμού τους.  Αυτοί οι άγραφοι κανόνες της αυτοπειθαρχίας και του σεβασμού των  άλλων για την μη παραβίαση των νόμων, μαζί με τους τυπικούς θεσμούς της δημοκρατίας διασφαλίζουν  το πλαίσιο ευημερίας όλου του λαού και καταστέλλουν το ανήθικο  πολιτικό εμπόριο ψήφων και πελατειακών σχέσεων.

Πεδία ευθύνης και όχι εξουσίας

Οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι και οι επικεφαλής των θεσμών όχι μόνο οφείλουν να δίνουν το παράδειγμα και να μην παραβιάζουν οι ίδιοι κυνικά τους θεσμούς, αλλά να είναι τροχοπέδη σε τέτοια φαινόμενα. Να είναι φορείς αξιοπιστίας και αξιοπρέπειας. Να μην θεωρούν τους εαυτούς τους ότι ασκούν εξουσία αλλά ευθύνη  ώστε  με τις αποφάσεις και τις πράξεις τους να εγγυώνται την αποτελεσματική λειτουργία των θεσμών και του κράτους.

Να είναι δίπλα στον πολίτη και όχι απέναντι του. Να σέβονται τους άλλους εάν θέλουν να τους σέβονται όλοι.

Στην περίπτωση της Γενικής Διευθύντριας του Υπουργείου Υγείας είδαμε την πολιτική προϊσταμένη της να τείνει ευήκοον ου στους συκοφάντες και με τη δύναμη της εξουσίας  που νομίζει ότι της εξασφαλίζει ο διορισμός της, να θέλει  να την εξαντλήσει με μεθόδους που δεν συνάδουν όχι μόνο με τους κανόνες της δημοκρατίας αλλά ούτε καν με το αξίωμα της ως Υπουργού Υγείας. Να γίνει εξεταστής ανακυκλώνοντας τις ύβρεις και τις συκοφαντίες δίνοντας έμμεσα πίστη στους υβριστές. Και όπως φαίνεται δεν περιορίζεται μόνο σε αυτά. Φέρεται να χρησιμοποιεί και άλλες μεθόδους προκειμένου να παρακωλύεται η εξυπηρέτηση ασθενών. 

Στην προκειμένη περίπτωση δυστυχώς ο Πρόεδρος δεν έδρασε άμεσα και αποτελεσματικά. Δεν τόλμησε  να βάλει στη θέση τους τόσο τους υβριστές όσο και αυτούς που έμμεσα υιοθέτησαν τις κακοήθειες . Δεν έκοψε τον ομφάλιο λώρο της αήθειας από το σώμα της δημοκρατίας.

Αναστήλωση θεσμών και ανάγκη πνευματικής ανάτασης

Αυτή η θεσμική ακαταστασία θα πρέπει να διορθωθεί τάχιστα για να μην φτάσουμε σε μια χρεοκοπία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Βέβαια,  θέλει αρετή  και τόλμη αυτή η προσπάθεια.

Η αφύπνιση και η συνδρομή όλων των πολιτικών δυνάμεων, καθώς και των οργανωμένων συνόλων  είναι αναγκαία τόσο για την αναστήλωση των θεσμών όσο και κανόνων του κράτους δικαίου.Ταυτόχρονα θα πρέπει να γίνει καθημερινή έγνοια η επιμόρφωση των πολιτών και η καλλιέργεια μιας πολιτιστικής και πνευματικής  εκμάθησης προκειμένου  να θωρακιστεί η δημοκρατία από τα ζιζάνια και όσων την υποσκάπτουν για προσωπικά ή άλλα οφέλη.

Μπορεί να είναι δύσκολο αυτό το εγχείρημα αλλά το ξήλωμα των θεσμών θα το πληρώσουν πρώτα οι πολιτικές δυνάμεις  και τις ευθύνες θα τις επωμιστούν ειδικά και συγκεκριμένα τόσο τα κόμματα όσο και οι εκλεγμένοι φορείς οι οποίοι ήδη βρίσκονται σε πορεία απαξίωσης.