Κυκλοφόρησε η νέα ποιητική συλλογή της δημοσιογράφου, συγγραφέως και ποιήτριας, Λένιας Σοφοκλέους υπό τον τίτλο “Ανά- Κατα ποιήματα». Πρόκειται για την έκτη ποιητική της συλλογή.
Όπως η ίδια δήλωσε στο ΚΥΠΕ, με την απλότητα που τη διακρίνει, ο ποιητής δεν είναι κάποιος ιδιαίτερος ή ξεχωριστός, αλλά είναι άνθρωπος ευλογημένος, ώστε να μπορεί να βάλει τα αισθήματα του με μια ποιητική μορφή. Η Λένια Σοφοκλέους γράφει από την εφηβεία της, ωστόσο η πρώτη ποιητική της συλλογή εκδόθηκε το 2010.
Όπως η ίδια αναφέρει, τα ποιήματα της δεν θα επιθυμούσε να τα δει σε τραπεζάκι δίπλα στο βάζο τ΄ ακριβό, σε ρόλο οπωσδήποτε διακοσμητικό, αλλά σε τοίχο ξεφτισμένο, σαν γκράφιτι σε μιας πλατείας τη γωνία… To βιβλίο ποίησης, είπε στο ΚΥΠΕ, δεν το βλέπεις, το διαβάζεις…
Άνθρωπος που αγαπά τον πολιτισμό και τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης της, δεν έπαψε να γράφει, ιδιαίτερα στο καταφύγιο της που αποτελεί το σπίτι της στην κοινότητα του Κάθηκα. Εκεί είναι το ησυχαστήριο της, όπου το πνεύμα της αγαλλιάζει δίπλα στη φύση και στον φρέσκο και δροσερό αέρα της υπαίθρου, που τόσο αγαπά.
Ακτιβίστρια σε εκδηλώσεις υπέρ της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος τόσο με τις πράξεις της όσο και στα άρθρα της, η Λένια Σοφοκλέους υπερασπίζεται με πάθος την ανάγκη διατήρησης του ελάχιστου πρασίνου που έμεινε να προστατεύει τον πλανήτη μας. Μέσα από το ποίημα της “Η πόλη” και με τους στίχους, “Τώρα πια στο Κτήμα το περίφημο, με τους ωραίους κήπους, κάποια μικρά , άνυδρα δενδράκια έμειναν μόνο ν’ αργοκουνιούνται με το φύσημα του αέρα, χωρίς στ’ αλήθεια ένα σκοπό, στην τσιμεντένια πόλη” , η Λένια Σοφοκλέους δείχνει την αγάπη της για το φυσικό περιβάλλον, για το πράσινο, για τους ωραίους κήπους και όχι για μια πόλη ανοχύρωτη, όπως αναφέρει, που με βαριά τα τσιμεντένια της πόδια στέκεται περιμένοντας…
Χαρακτηριστικά είναι και τα ποιήματα “Μανούλες”, που είναι αφιερωμένο στις κόρες της, “Πιπερίτσα”, αφιερωμένο στην εγγονούλα της, την Αγγελική, αλλά και η “Χρυσόσκονη”…
«Οταν θα φύγω… καθόλου μην κλάψεις , απλά να κοιτάξεις στον ουρανό ψηλά. Γιατί η ψυχή μου αυτή η ταλαίπωρη που τόσα έχει χάσει – μα δεν έχει αλλάξει- θα μείνει τριγύρω, να περιφέρεται μες τον αέρα τρυφερή και φλογερή σκορπισμένη σε κόκκους – κόκκους χρυσόσκονης να ταξιδεύει στο σύμπαν αέναα…»
Εκδηλο είναι μέσα από τα ποιήματά της, ότι η Λένια Σοφοκλέους διακρίνεται από καλλιέργεια, αλλά και δύναμη ψυχής, γεμάτη ευαισθησία και παιδεία.
Στη “Συντομογραφία”, ένα ποίημα που έγγραψε στις 17.8.21 για τον νεογέννητο εγγονό της, τον Αντρέα, αναδύεται η αγάπη για την οικογένεια της, τους φίλους της αλλά και γενικά για όλον τον κόσμο και τον συνάνθρωπο της.
Στο ποίημα της “Υστερόγραφο”, Κλείνω τα μάτια μου για να ευχηθώ: Μετά το τέλος, ας γεννηθεί και πάλι μια νέα αρχή. Αρχή της αγάπης και της στοργής που θα ΄ναι ατέλειωτη και δυνατή, η Λένια Σοφοκλέους αναφέρεται στο τέλος του σημειώματος του παραμυθιού, της ιστορίας, το τέλος της αγάπης και της στοργής.
Η Λένια Σοφοκλέους σπούδασε δημοσιογραφία στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης στη Ρωσία. Εργάστηκε για χρόνια ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοπτικούς σταθμούς. Διετέλεσε μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών.
Οι ποιητικές της συλλογές, η νουβέλα της “Το μπλε παγκάκι”, διηγήματα και θεατρικά της κείμενα, βρίσκονται στις βιβλιοθήκες κοινοτήτων και πανεπιστημίων σε διάφορες χώρες του κόσμου, όπως η περίφημη γυάλινη βιβλιοθήκη “Γκαριμπάλντι” στην Ιταλία, το Ελληνόφωνο τμήμα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, στο Χάρβαρντ, στην Αγία Πετρούπολη, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και αλλού.
Την εικονογράφηση της έκδοσης ανέλαβε η κόρη της Φωτεινή Χριστοδούλου και την επιμέλεια της έκδοσης η δεύτερη κόρη της Δάφνη Χριστοδούλου, στις οποίες και αφιερώνει την έκδοση, όπως και στα εγγόνια της.
