Σημαντικά ευρήματα που χρονολογούνται από την Πρωτομινωική Εποχή έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στο Σίσι του Αγίου Νικολάου Κρήτης.

Περισσότεροι από 100 αρχαιολόγοι διαφόρων εθνικοτήτων συμμετείχαν στην 10η ανασκαφική περίοδο που διεξήγαγε η Βελγική Σχολή Αθηνών, σε στενή συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Λασιθίου, υπό την διεύθυνση του καθηγητή Jan Driessen (Πανεπιστήμιο Λουβαίν/Βελγική Σχολή Αθηνών).

Η ερευνητική ομάδα συνέχισε τις εργασίες στους διάφορους τομείς της ανασκαφής και προχώρησε στην περαιτέρω αποκάλυψη του μνημειακού συγκροτήματος που χρονολογείται από την Πρωτομινωική Εποχή με κεντρική αυλή.

Κατάλοιπα οικισμού

Η ανασκαφή πλησίον της δυτικής πτέρυγας του συγκροτήματος έφερε στο φως σημαντικά κατάλοιπα οικισμού της Πρωτομινωικής ΙΙΑ περιόδου (περ. 2600 π.Χ.).

Μετά την εγκατάλειψη του οικισμού από τους κατοίκους του, οι οποίοι άφησαν κατά χώραν σχεδόν το σύνολο του υλικού πολιτισμού τους, ένα μνημειακό κτήριο κατασκευάστηκε προς ανατολάς του χωριού.

Το κτίριο αυτό αποτέλεσε τον πυρήνα της μετέπειτα δυτικής πτέρυγας. Αν και καταστράφηκε από πυρκαγιά το 2500 π.Χ., τα κατάλοιπά του ενσωματώθηκαν σχεδόν αυτούσια στην κατασκευή του μνημειακού συγκροτήματος με αυλή, το οποίο ανεγέρθη γύρω στο 1700 π.Χ.

Περαιτέρω ανασκαφή του μνημειακού συγκροτήματος με αυλή αποκάλυψε ένα δάπεδο επιστρωμένο με εξαιρετικής ποιότητας κονίαμα, κοσμημένο με στικτό διάκοσμο και έναν κομψά κτισμένο πήλινο αγωγό για την απορροή των υδάτων από την μήκους 33 μέτρων κεντρική αυλή προς την ανατολική κλιτύ.

Λοιπά ευρήματα

Σε άλλα σημεία του λόφου εντοπίστηκαν αξιόλογα κατάλοιπα λιγότερο γνωστών φάσεων, μεταξύ των οποίων οικία που καταστράφηκε κατά την Μεσομινωική ΙΙΙΑ περίοδο, ενδεχομένως από σεισμό, και ένα εκτεταμένο στρώμα με Υστερομινωική ΙΙ-ΙΙΙΑ1 κεραμική με έντονα ίχνη κνωσιακών επιδράσεων.

Στην ίδια περίοδο ανήκει και ένας κιβωτιόσχημος τάφος, ο οποίος είχε χτιστεί μέσα σε προγενέστερο ταφικό κτήριο της Νεοανακτορικής περιόδου.

Ο προσεκτικά κατασκευασμένος τάφος περιείχε σχεδόν ακέραιο και άθικτο σκελετό γυναίκας, ο οποίο συνοδευόταν από χάλκινο κάτοπτρο με ελεφαντοστέινη λαβή, οστέινες και χάλκινες περόνες ενδυμασίας, καθώς και περιδέραιο αποτελούμενο από 15 χρυσές ψήφους (χάντρες) σε σχήμα ελαιόκαρπου ή ελαιόσπορου και 15 μικρότερες επίσης χρυσές ψήφους.

Αυτού του τύπου οι τάφοι είναι σχετικά σπάνιοι στην Κρήτη και απαντούν μόνο στην Κνωσσό και τα Χανιά.