Τι είναι τελικά η Δημοκρατία και πώς ανακατανέμεται
Της Ανδρούλας Γκιούρωφ
Η Κύπρος του 2018 δεν είναι η Κύπρος του 1970, του 1978, του 1980.Είναι μια άλλη πατρίδα. Ζουν και πεθαίνουν δύο διαφορετικοί κόσμοι, διαφορετικοί άνθρωποι που ο καθένας διαφορετικά ονειρεύεται και δεν ακούει τον βραχνά του άλλου. Η «δημοκρατία» λειτουργεί για τους μεν «ακριβοδίκαια», αλλά ανήμπορη και τυφλή για τους δε.
Αλλοι κυκλοφορούν με μεγάλου κυβισμού αυτοκίνητα πολυτελείας για επίδειξη, και άλλοι κοιμούνται σε σακαράκες για να στεγάσουν τη φτώχεια τους, την γύμνια τους και τα παιδιά τους.
Αλλοι στα «ρετιρέ» του καταστρώματος και αλλοι, σε σαρδελοκούτια στ’ αμπάρια.
Πώς μας κατάντησαν.Από ένας λαός μαχητικός με την γροθιά υψωμένη , απονευρωμένος και αμέτοχος σε έναν επικίνδυνο κομφορμισμό παράδοσης.
Αν οι νέοι μας σήμερα αρνούνται να εμπλακούν στο πολιτικό γίγνεσθαι και αποστρέφουν το βλέμμα τους απ’ αυτούς που τον νανουρίζουν με κούφια λόγια, είναι γιατί έχουν μπροστά τους τα χειρότερα, πρότυπα.Αυτούς που στο στόμα τους η λέξη ήρωας και αγώνας για την πατρίδα ηχεί σαν ιεροσηλία.
Αν πολεμούν για το καλόν…
«Αν πολεμούν για το καλόν τζιαι πολεμά τζι ο γιος μου,
ας έν’ χαλάλιν του Θεού, αν μου τον φα’ το βόλιν,
τζιαι ας πα’ να μείνω δίχα του, να ζήσω μανιχός μου.
Ειδέ κ’ αν ου, τζιαι μάχουνται να κάμουν άλλα αντ’ άλλα,
χαρράμιν τους ’που τον Θεόν της μάνας τους το γάλαν…»,
γράφει ο εθνικός μας ποιητής Βασίλης Μιχαηλίδης, που έμαθε τουλάχιστον στις προηγούμενες γενιές την αλφαβήτα της διαχρονικής αντίστασης.Εμείς τον θυμόμαστε μόνο κάθε 9η Ιουλίου για να μνημονεύουμε χαμένες πατρίδες, χαμένα όνειρα και τους χαμένους εαυτούς μας.
Συνθήματα παράκαιρα στις μυλόπετρες του «εκσυγχρονισμού»
Μετά την τούρκικη βάρβαρη εισβολή το αγωνιστικό φρόνημα του λαού μας ήταν σε ψηλά επίπεδα.Βρίσκονταν στους δρόμους διαδηλωτής και διεκδικητής των δικαίων του.Στις αυλές της Ευρώπης μεταφέρονταν η μαχητικότητα του και οι κραυγές αγωνίας των Κυπρίων της διασποράς: « έξω οι τούρκοι από την Κύπρο, έξω οι όλοι οι στρατοί ανεξάρτητο νησί» …
Πάει και αυτό! Πάλιωσε και έγινε σύνθημα παράκαιρο και αναχρονιστό καθώς λένε οι δήθεν εκσυγχρονισμένοι.
Τώρα οι μισοί, θέλουν να συμβιβαστούμε με όλα όσα χάσαμε και να παραδώσουμε ακόμα και την ψυχή μας στουν Τούρκο εισβολέα .Οι άλλοι μισοί δεν θέλουν τίποτε, γιατί απλά κουράστηκαν να ακούν τους ψεύτες, τους άθλιους και τους ανίκανους να κρατούν τις τύχες μας στα χέρια τους.
Η χαριστική βολή για να καμφθεί η μαχητικότητα του λαού μας ήλθε ύπουλα και «οργανωμένα». Μετά τα κατα συρροήν και κατ’ εξακολούθησην σκάνδαλα , τη διαφθορά και την διαπλοκή στο πολιτικό και οικονομικό γίγνεσθαι της χώρας.Από τα πιο ψηλά δώματα της εξουσίας και όλων των υπολοίπων που καταγράφονται από την πρώτη μέχρι την λεγόμενη τέταρτη εξουσία, παρασιωπήθηκαν κι συγκαλύφθηκαν κακώς έχοντα, εξόφθαλμες παρανομίες , διασπάθιση δημοσίου χρήματος και όλων των ειδών και «ποιοτήτων » λαμογιές.
Από παράνομος εισβολέας ισότιμος συνομιλητής
Οταν βλέπουμε αυτούς που διαπραγματεύονται το μέλλον μας ν’ ακυρώνουν δικές τους υποσχέσεις, διακηρύξεις, διεκδικήσεις ακόμα και καταστατικές πρόνοιες των κομμάτων τους και με τη στάση τους ν’αναγάγουν ως προστάτες και «αντικειμενικούς» διαμεσολαβητές, αυτούς που έδωσαν την εντολή στην Τουρκία να εισβάλει στο νησί, πως θα ημερέψει ο νους, με τα λόγια της παρηγοριάς που διηγούνται ή με τις κατηγορίες που ανταλλάσσουν αναμεταξύ τους ; Οταν πολιτικοί και βουλευτές θεωρούν πως οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θα μας προστατέψουν από την ασφυκτική τανάλια της Τουρκίας κι’αρνούνται να παραδεκτούν, ή δεν θέλουν να πιστέψουν ούτε τα έγγραφα για το «Φάκελο της προδοσίας της Κύπρου», τα οποία υπάρχουν κατατεθημένα στην Κυπριακή Βουλή για τον εγκληματικό ρόλο των ΗΠΑ και της σουρομαδημένης σήμερα Βρετανίας, που καθοδήγησαν την Τουρκία να εισβάλει, πώς ζητούμε από το λαό να συντηρεί την μνήμη του και να μην ξεχνά τους προδότες και τα τανκς; Πώς περιμένουμε από παραδοσιακούς φίλους να μας πιστέψουν όταν εμείς οι ίδιοι συντηρούμε το ροκάνισμα της πατρίδας μας ;
Οταν η Τουρκία αντι να αντιμετωπίζεται ως παράνομος εισβολέας στα χώματα της πατρίδας μας παρακάθεται σε διαπραγματεύσεις ως ίσος προς ίσον, και διεκδικεί δήθεν για τους Τ/κ κλεμμένες περιουσίες και παραγραφή των εγκλημάτων της, ποιά δύναμη απομένει στο λαό να βγει στους δρόμους και να τους εκθρονίσει από τις καρέκλες τους;
Ευνούχησαν τη διεκδικητικότητα του λαού.Αντι να τον εμψυχώνουν, να τον γαλουχήσουν με δύναμη και θάρρος πως η αδικία δεν διορθώνεται με τον συμβιβασμό , τον τρομοκρατούν.
«Να υποχωροήσουμε …να συμβιβαστούμε ειδάλλως η Τουρκιά θα πάρει ολόκληρη την Κύπρο.» Ακούγονται πιο τρομαγμένοι από τους τρομαγμένους, κάποιοι εκ των ηγετών μας. Και τρέχουν στην αυλή του Αρταξέρξη ως έτοιμοι από καιρό …να μάθουν τις βουλές του και τις επιβουλές του.Ως να μην τις ξέρουν.
Ως να τους ανήκει αυτός ο τόπος και δεν τον πήραμε δανεικό από τους προγόνους μας για να τον παραδώσουμε ακέραιο στις επόμενες γενιες.Ως να είναι κάτοχοι τίτλων ιδιοκτησίας και βιάζονται να παραδώσουν πολυτεμαχισμένη γην και ύδωρ στον θύτη, στον βιαστή, στον σφετεριστή και στον παράνομο κατακτητή.Ακόμα και αυτούς που τον έμπασαν από την γκρεμμισμένη Κερκόπορτα θέλουν να τους ευχαριστούμε για το κακό που μας έκαναν.
Στις 6 του Δεκέβρη «τιμήθηκε» η Μέρα της Αντίστασης, όταν ο αείμνηστος Μακάριος επέστρεφε στην ημικατεχόμενη πατρίδα, εν μέσω ερειπίων και βομβαρδισμένων πόλεων, με χιλιάδες πρόσφυγες να κρέμμονται από τα χείλη του και να ενισχύουν την θέληση τους για επιστροφή…
Εκδόθηκαν ανακοινώθεντα, ψέλλισαν τα γνωστά συνθήματα τα ίδια με πέρσι και πρόπερσι και έκαναν λέει το καθήκον τους.
44 χρόνια και οδεύουμε από το κακό στο χειρότερο.
Κατώτεροι των περιστάσεων
Ούτε η δεύτερη εξουσία το νομοθετικό σώμα, ούτε η τρίτη και η τέταρτη στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Παρασύρθηκαν και ευνόησαν την μαζοποίηση, την κακοφορμισμένη ομοιομορφία, τον ψεύτικο και κάλπικο καθωσπρεπισμό .Οποιος είναι έξω από τη γραμμή ρίχνεται στον Καιάδα του περιθωρίου γιατί χαλά την «συνταγή» μιας σιωπής που δεν είναι χρυσός αλλά λιβάνισμα για να διώχνει την μπόχα.
Η Διοικήτρια της ΚΤΚ και οι «διαμαρτυρόμενοι»
Ακούσαμε τις προάλλες την Διοικήτρια της Κεντρικής Τράπεζας κα Χρυστάλλα Γιωρκάτζη να δηλώνει στην Ερευνητική για την κατάρρευση του Συνεργατισμού, το mea culpa και να μην αναλαμβάνει καμιά ευθύνη για το «ξεσάλωμα» που προηγήθηκε, για τα κατά συνθήκην ψεύδη που συγκάλυπταν τον στόχο του ξεπουλήματος της μεγαλύτερης λαϊκής κατάκτησης .Την ακούσαμε να δηλώνει στη Βουλή πως φοβήθηκε και δεν μαντάτεψε δημόσια τα Πολιτικά Εκτεθημένα Πρόσωπα που έχουν μη εξυπηρετούμενα δάνεια….Να αποσείει από πάνω της τις βαρύτατες ευθυνες που της αναλογούν ως μία ανεξάρτητη κρατική αξιωματούχος που είχε και έχει όλες τις εξουσίες και αρμοδιότητες να δράσει στον ουσιώδη χρόνο και όχι κατόπιν εορτής να πλένει στην κούπα του Πιλάτου τα χέρια της …
Δεν την ακούσαμε να απολογείται γιατί δεν μίλησε όταν έπρεπε. Γιατί δεν εμπόδισε όταν έπρεπε και ήταν η μεγάλη απούσα πριν να εκτελεστεί η καταστροφή.
Δαμαρτυρήθηκαν οι βουλευτές για την στάση της.Γιατί όμως δεν διαμαρτυρήθηκαν στον ουσιώδη χρόνο; Οχι με λόγια.Αλλά να βγουν στους δρόμους με φέι βολάν και τη γροθιά υψωμένη.Να καλέσουν και τον λαό να βγει στους δρόμους και όχι να περιμένουν το προμελετημένο «έγκλημα» να συντελεστεί.Φωνάζουν τώρα και για του άστεγους, αφού έδωσαν όλα τα υπερδικαιώματα στις τράπεζες που ξεσπιτώνουν τον κόσμο.
Η Βουλή και οι βολεμένοι
Για πάνω από 20 χρόνια πηγαινοερχόταν και συζητείτο στη Βουλή το νομοσχέδιο για το πόθεν έσχες και κανένας δεν μπήκε στον κόπο να μελετήσει- έστω αυτό το αναχρονιστικό και δοτό από τους βρετανούς -Σύνταγμα μας, πως υπάρχει νομοθεσία για τον περι αθέμιτου πλουτισμού δημοσίων προσώπων και όχι μόνο, καθότι υπάρχουν πρόνοιες για τους αξιωματούχους του κράτους και δημόσιους λειτουργούς . Ουδεποτε εφαρμόστηκε. Εμεινε εκεί στα χαρτιά ανενεργός και ανήμπορος γιατί αν εφαρμόζετο έστω και μία εκ των προνοιών του ίσως οι μισοί θα βρίσκονταν πίσω από τα σίδερα.
Η δημοκρατία αλλοιώνεται και εκφυλίζεται.Η κριτική σκέψη χαλιναγωγείται.Είναι ορατή η προσπάθεια να μετατραπεί το άτομο σε άθυρμα στα χέρια των ιθυνόντων .Ποδηγετείται η αξιοπρέπεια του.Μας πνίγει η ακρισία και ο δογματισμός .Aπουσιάζει η διαμόρφωση της κριτικής αμφισβήτησης που ειναι αντισταθμισμα στην αλλοτρίωση και τον συμβιβασμό .Επιπλέουν οι άθλιοι, η «ομοιομορφία» ,οι άκριτα προβαλλόμενε αξίες και τα λανθασμένα πρότυπα. Απουσιάζει η άσκηση αυτοκριτικής, αυτοελέγχου, ενδοσκόπησης.Η ανάπτυξη υγιούς πολιτικής συνείδησης για να αποτρέπεται η χειραγώγηση και ο ετεροκαθορισμός. Αυτοί που φωνάζουν από τα μπαλκόνια της Βουλής πως δεν είναι όλοι οι ίδιοι, πως δεν δέχονται το τσουβάλιασμα , ας βγουν τότε από το τσουβάλι .Οχι να σιωπούν και να κάθονται φρόνιμα σαν τις κότες στο κάθε νεύμα του αρχηγού.
Ζούμε σε διαφορετικούς κόσμους σε μια πατρίδα μοιρασμένη, των πολλών ταχυτήτων.Διαφορετικά ερμηνεύει τη λέξη «Πατρίς» ο ένας, και διαφορετικά ο άλλος. Ως να είναι δύο πατρίδες κρεμμασμένες στο τσιγκέλι της προσφοράς και της ζήτησης!
