Του Νίκου Κατσουρίδη
Η Νέα Τάξη Πραγμάτων, το πολιτικό, νομικό κ.ο.κ, πλαίσιο δηλαδή επιβολής της Παγκοσμιοποίησης, ανάμεσα στα άλλα πολεμά κάθε μορφή αντίστασης οποιουδήποτε λαού ή κοινωνικής ομάδας. Από όσους αντιστέκονται στον επανασχεδιασμό συνόρων, μέχρι όσους αντιστέκονται σε ζητήματα γλώσσας. Ανάμεσα στις στρατηγικές επικοινωνιακής επιβολής της Νέας Τάξης Πραγμάτων και πλύσης εγκεφάλων των κατοίκων οποιασδήποτε χώρας είναι ο πόλεμος των λέξεων. Οι λέξεις δεν είναι φαινόμενο χωρίς σημασία. Αντιθέτως. Είναι έννοιες με ουσιαστικό, πραγματικό, περιγραφικό, συναισθηματικό, συμβολικό κ.ο.κ περιεχόμενο. Είναι ακόμα η ισοπέδωση και ο εκφυλισμός εννοιών έτσι ώστε οτιδήποτε συμβολίζει αντίσταση, παραδόσεις, εθνικότητα, αντισυστημική, αντιμονοπωλιακή κ.ο.κ δράση, χλευάζεται με στόχο την περιθωριοποίηση. Προβλήματα μικρών ομάδων του πληθυσμού ή πολύ μικρής σημασίας ανάγονται σε μέγιστα, ενώ άλλα τεράστιας σημασίας και μεγέθους υποβαθμίζονται και περιθωριοποιούνται. Αλλα ιδίας ποιοτικής σημασίας υπερπροβάλλονται και άλλα ….ξεχνιούνται. Για παράδειγμα πέντε (5) θύματα τρομοκρατίας σε ευρωπαϊκή χώρα της Δύσης ανάγονται σε πρώτη είδηση και μέγα γεγονός παγκοσμίως, ενώ πεντακόσια πέντε (505) θύματα στο Ιράκ ή τη Συρία περνούν ουσιαστικά απαρατήρητα. Ανα τακτά χρονικά διαστήματα σε εθνικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο γεγονότα, τα οποία ναι μεν από μόνα τους έχουν σημασία, αναβαθμίζονται τεχνητά στη συνείδηση λαών και ανθρώπων με στόχο τον αποπροσανατολισμό. Σειρά εκπομπών στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης αλλά και ειδήσεων υπαρκτών και ανύπαρκτων (fakenews) γεγονότων και πληροφοριών, μετατοπίζουν το κέντρο ενδιαφέροντος των πολιτών. Με αυτό τον τρόπο η προσοχή, το ενδιαφέρον άρα και οι δραστηριότητες και η δράση μετατοπίζονται από τα κύρια προβλήματα. Για παράδειγμα το ποδόσφαιρο, το οποίο είναι όντως λαϊκό άθλημα και κοινωνικό φαινόμενο, έχει μετατραπεί σε μία από τις τέσσερεις – πέντε ( 4-5) μεγαλύτερες παγκόσμιες βιομηχανίες, παραγωγής κέρδους μέσον διαφόρων δραστηριοτήτων περιλαμβανομένων των στοιχημάτων, από τη μια. Και από την άλλη σε αγωγό αποπροσανατολισμού και εκτόνωσης συναισθημάτων, όπως π.χ. οργής, χαράς κ.λπ. μέσον διοργανώσεων χολιγουντιανού επιπέδου, όπως το Διασυλλογικό Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Πρωταθλητριών και το Παγκόσμιο Κύπελλο. Και μιας και έκανα λόγο για τα fakenews, που είναι και στην επικαιρότητα, ακόμα και εδώ δεν υπάρχει αντικειμενικότητα. Ούτε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία ανέλαβε μεγάλη πρωτοβουλία επι του θέματος. Ενώ για παράδειγμα εκστρατεύει κυριολεκτικά ενάντια στη Ρωσία ως πηγή, κατά την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, παραγωγής fakenews, δεν έχει τίποτα να πει για τα fakenewsτου Τόνυ Μπλέρ, Βρεττανός Πρωθυπουργός και άλλων ευρωπαίων, που προετοίμασαν την εισβολή στο Ιράκ.
Κάθε σύμβολο υπεράσπισης μιας αξίας, μιας αντίληψης, μιας κοινωνικής ομάδας ή τάξης, ενός αγώνα, μιας πατρίδας, πρέπει να λοιδορηθεί, να ριχτεί στην σκόνη και τελικά στη λήθη. Μόνο έτσι θα περάσει εύκολα ο οδοστρωτήρας των νέων τάχατες ιδεών τη Νέας Τάξης Πραγμάτων. Μέσον της υπερβολικής χρήσης χάνεται η ουσία, χάνεται το μέτρο και καθίσταται αδύνατη η σύγκριση. Κατά αυτόν τον τρόπο όλα εξισώνονται αλλά με τρόπο ισοπεδωτικό. Για παράδειγμα για να αντιμετωπίσουν τον ανίκητο μύθο του Τσε Γκεβάρα αντί να τον απαγορεύσουν, τον «φύτεψαν» κυριολεκτικά παντού έτσι ώστε να καταστεί περισσότερο εμπορικό σήμα παρά σύμβολο αντίστασης, αγώνα και εθνικής ανεξαρτησίας και ελευθερίας. Ακόμα να προσθέσω ένα πιο χειροπιαστό παράδειγμα της σημερινής καθημερινότητας, όπου χάνεται το μέτρο. Αν παρακολουθεί κάποιος τις περιγραφές του Παγκόσμιου Ποδοσφαιρικού Κυπέλλου, δεκάδες ποδοσφαιριστές χαρακτηρίζονται «τεράστιοι, παικταράδες, μάγοι κ.λπ.» Και διερωτάσαι πως μπορεί να ξεχωρίσεις αυτούς που είναι εξόφθαλμα μοναδικοί και πως θα τους χαρακτηρίσεις; Το μέτρο και η σύγκριση χάνονται αμέσως.
Στόχος είναι να επιβληθεί παγκόσμιος τρόπος συμπεριφοράς, ζωής και κουλτούρας. Ιδέ για παράδειγμα πως έχει εξελιχθεί ο θεσμός της Eurovision. Ξεκίνησε σαν διαγωνισμός όπου κάθε χώρα πρόβαλλε το δικό της τραγούδι, τη δική της μουσική και γλώσσα και μετατράπηκε σε μονόγλωσσο, μονότροπο και ισοπεδωτικό διαγώνισμα, χωρίς κανένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Εξ΄ ου και τίποτα δεν διατηρείται στη μνήμη μετά από λίγες μέρες. Η κοινή ευρωπαϊκή κουλτούρα δεν θα προωθηθεί μ΄ αυτόν τον τρόπο. Θα προωθηθεί μέσον της διατήρησης της παράδοσης κάθε λαού και της σύνθεσης των κοινών χαρακτηριστικών. Ο λόγος όμως που συμβαίνουν τέτοια φαινόμενα είναι ώστε να περάσει όσο γίνεται ευκολότερα σε όλα τα επίπεδα ή μονόπλευρη παγκοσμιοποίηση σε όλους του τομείς και τα επίπεδα, έτσι όπως συμφέρει στην παγκόσμιο ολιγαρχία, μέρος της οποίας είναι η ευρωπαϊκή. Φυσικά επειδή αυτή η παγκοσμιοποίηση στην αρχή της Νέας Τάξης Πραγμάτων εκπροσωπούσε μόνο τη Δύση προχώρησε αρκετά ανώδυνα για τους εμπνευστές και ηγέτες της και επώδυνα για όλους τους άλλους. Από την ώρα όμως που η οικονομική ανάπτυξη έμπασε στον στίβο του ανταγωνισμού και άλλους «αθλητές» του είδους όπως π.χ. τη Κίνα αρχικά και μετέπειτα τη Ρωσία, τα πράγματα έγιναν επικίνδυνα για όλους και πλέον και για τον πλανήτη Γη.
Με παρόμοιο τρόπο και εδώ στην Κύπρο ορισμένοι αποπειρώνται να εξισώσουν ισοπεδωτικά λέξεις – έννοιες με τεράστιο περιεχόμενο όπως π.χ. Ειρήνη – Κατοχή –Απελευθέρωση – Επανένωση, κ.ο.κ. Λες και είναι σε αντίθεση και αντιπαράθεση η μια με την άλλη. Ενώ στην πραγματικότητα η μια αποτελεί προϋπόθεση για την άλλη. Η απελευθέρωση, θα μας απαλλάξει όλους τους κυπρίους από την κατοχή και θα φέρει την επανένωση και η επανένωση την ειρήνη. Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτή είναι η αλήθεια του κυπριακού, η αλήθεια του Λαού μας και της Πατρίδας μας.
