Του Χρίστου Κ. Κουρτελλάρη*
Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα γύρω από το ονοματολογικό των Σκοπίων και την ξεκάθαρη εμπλοκή του ΝΑΤΟ, αλλά και τους συνειρμούς σε σχέση με το Κυπριακό πρέπει να λεχθούν κάποια πράγματα. Το κυπριακό αποτελεί μέρος του ιμπεριαλιστικού πάζλ στην Ανατολική Μεσόγειο και εμείς οι Κύπριοι βιώνουμε δεκαετίες τώρα τα δεινά από τις μηχανορραφίες του ΝΑΤΟ. Η Κύπρος πάντοτε αποτελούσε μήλο της έριδος για τον αγγλικό ιδιαίτερα ιμπεριαλισμό. Το Νησί ένεκα της γεωγραφικής του θέσης, εκτιμάται από τον ιμπεριαλισμό ως ένα αβύθιστο αεροπλανοφόρο, που εξυπηρετούσε και εξυπηρετεί τους εγκληματικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή. Έλεγχος της Κύπρου σημαίνει χέρι στο φυσικό πλούτο της χώρας, ευχέρεια στις πολεμικές εκστρατείες κατά Αραβικών χωρών σε Ασία και Βόρειο Αφρική, έλεγχο της ροής πετρελαίου από την Ανατολή προς τη Δύση, αλλά σήμαινε τη δεκαετία του 1970 και πλήρη κυριαρχία του ιμπεριαλισμού στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή έναντι της Σοβιετικής Ένωσης.
Το δίδυμο έγκλημα κατά του κυπριακού λαού, αποτελούσε την κορύφωση ενός μακροχρόνιου Νατοϊκού σχεδιασμού. Η βάρβαρη τουρκική εισβολή ήταν το αποκορύφωμα των Νατοϊκών επιβουλών κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας που μπορούσε να ολοκληρωθεί μόνο με την προδοσία της υπό το ΝΑΤΟ στηριζόμενης χούντας των Αθηνών και της φασιστικής ΕΟΚΑ Β’. Στο πόρισμα της Βουλής για το Φάκελο της Κύπρου το οποίο δεν ενέκριναν οι πολιτικοί απόγονοι της τότε προδοτικής Δεξιάς σημειώνεται ότι, «τις προθέσεις της Τουρκίας για εισβολή στην Κύπρο γνώριζε η Μεγάλη Βρετανία για αρκετό χρονικό διάστημα πριν από την εκδήλωσή της. ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και Βρετανία ήδη είχαν εγκρίνει την τουρκική εισβολή γνωρίζοντας για το πραξικόπημα πριν υλοποιηθεί το πρώτο σκέλος του δίδυμου εγκλήματος».
Άρα δεν μπορούμε να προσεγγίζουμε το κυπριακό πρόβλημα, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τα Νατοϊκά σχέδια και τους ευρύτερους στόχους της συμμαχίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Τουρκία δεν είναι μια τυχαία χώρα, αλλά ένα ισχυρό μέλος του ΝΑΤΟ, με αναβαθμισμένο ρόλο στη διεκδίκηση μεγαλύτερου μεριδίου στο μοίρασμα των εδαφών και την εκμετάλλευση των λαών της περιοχής μας (βλέπε Συρία, Ιράκ). Έχουμε υποστεί πολλά από το ΝΑΤΟ και το πιο πατριωτικό καθήκον είναι η απαίτηση για διάλυση του. Είναι αδιανόητη η συζήτηση για ένταξη στον αιμοδιψή Οργανισμό που σχεδίασε τη διχοτόμηση της Κύπρου, όπως αδιανόητη είναι και η εγγύηση της λύσης του Κυπριακού από το ΝΑΤΟ, η εγγύηση του θύματος δηλαδή από το θύτη ή καλύτερα από το φονιά. Όπως τοιουτοτρόπως η Ευρωπαϊκή Ένωση που αποδεδειγμένα καταδυναστεύει τους λαούς της με μνημόνια και η οποία αποτελεί οργανικά την Ευρωπαϊκή προέκταση και πολιτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, δεν μπορεί να αποτελεί εγγύηση μιας Ομόσπονδης, ενωμένης, ανεξάρτητης, εδαφικά ακέραιης, αποστρατικοποιημένης Κύπρου, στην οποία αφέντης θα είναι ο λαός της, Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Μαρωνίτες, Αρμένιοι και Λατίνοι. Το σημείο υπεροχής ενός λαού δεν βρίσκεται στο να σέρνεται στα πόδια τέτοιων ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, αλλά στην οικοδόμηση χωρίς κηδεμόνες της δικής του πατρίδας και του δικού του δρόμου ανάπτυξης στη βάση των δικών του αναγκών και συμφερόντων!
*Τέως ΓΓ Παγκυπρίου Συμβουλίου Ειρήνης
