O εθνοκτόνος εθισμός με την κατοχή

 

DDD_3516

Γράφει η Ανδρούλα Γκιούρωφ

Aκόμα και αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπλοφάρει με την εγκατάλειψη της πολιτικής των υποχωρήσεων και εμφανίζεται τώρα με μια πιο διεκδικητική πολιτική προκειμένου  να προσεγγίσει ψηφοφόρους της δεξιάς και του ενδιάμεσου χώρου, όπως τον κατηγορεί η ηγεσία του ΑΚΕΛ.Aκόμα και αν αυτά που διακηρύσσει σήμερα αναιρούν τα όσα έπραττε μέχρι πρότινος για  καθαρά προεκλογικές σκοπιμότητες που παραπέμπουν στις Προεδρικές του 2018.Με αυτά τα νέα δεδομένα έστω και φραστικά,  όλοι θα έπρεπε να σπεύσουν και να τον στηρίξουν. Να τον «δέσουν» χειροπόδαρα πως με αυτά που διεκδικεί σήμερα θα τα εννοεί μέχρι τέλους και θα επιμείνει στην αποχώρηση του τουρκικού στρατού και στην σταθερή θέση να μην υπάρχουν εγγυήτριες χώρες με παρεμβατικά δικαιώματα.Είναι καταθλιπτικό να ακούει ο κόσμος καθημερινά το μοιρολόι από πλευράς της ηγεσίας του ΑΚΕΛ και άλλων δυνάμεων, πως άλλαξε και θέτει όρους και προϋποθέσεις.

Ωραία , το κόμμα του εργαζόμενου λαού δεν θέτει όρους ; Δεν έχει κόκκινες γραμμές; Μέχρι πότε θα λαθροβιώνει ένας διάλογος για χάριν του διαλόγου όπου τα πιο ουσιώδη και ζωτικής σημασίας ζητήματα θα κρύβονται κάτω από το χαλί για να μην εξαγριώνεται η Τουρκία; Μέχρι πότε η Τουρκία θα μένει στο απυρόβλητο και θα κομπάζει πως αυτή είναι που επιθυμεί λύση χωρίς να την θέτουν ενώπιον των ευθυνών της;

Μήπως ξέχασαν τόσο νωρίς τις προγραμματικές θέσεις του τέως Προέδρου Δ.Χριστόφια για αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων και των εποίκων; Δεν ήταν μήπως αυτές οι θέσεις που οδήγησαν για πρώτη φορά το 2009 το Εθνικό Συμβούλιο να πάρει ομόφωνες αποφάσεις για τους χειρισμούς στο Κυπριακό ; Ασχετο αν μετά στράβωσε το κλήμα.

Η σωστή και έντιμη διαπραγμάτευση δεν μπορεί να εδράζεται σε μονοδρόμους με την Ε/κ πλευρά να ενδίδει συνεχώς και να υποχωρούμε ατάκτως χορεύοντας ως αξιοθρήνητα γιoυσουφάκια στον αμανέ του Ερντογάν και του «καλού φίλου» των Αβέρωφ Νεοφύτου και Αντρου Κυπριανού, Μεβλούτ εφέντη.

Δεν αντιλαμβάνονται πως όσοι πιέζουν δημόσια τoν Αναστασιάδη να επανέλθει στις αρχικές του θέσεις τις οποίες στήριζαν όλοι oι ενδοτικοί εντός και εκτός κομμάτων και όλο το κακό συναπάντημα , δείχνουν την γύμνια τους σε θέσεις αρχών και επιχειρημάτων;Δεν συνειδητοποιούν πως τα όσα λένε ο λαός τα ακούει με καχυποψία και διερωτάται πού το πάνε;

Ενωμένοι απένταντι στην επιθετικότητα

Mια φορά στην ιστορία αυτού του καθημαγμένου τόπου ας βρεθούν όλοι μαζί, πολιτική ηγεσία και λαός, ενωμένοι απένταντι στην επιθετικότητα και την αδιαλλαξία της Τουρκίας, διεκδικώντας τα αυτονόητα: Αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και κατάργηση των εγγυητριών δυνάμεων με παρεμβατικά δικαιώματα.

Οι θεσεις που διατύπωσε τη Δευτέρα ο Ελληνας ΥΠΕΞ μετά την συνάντηση που ειχε με τον Νορβηγό διπλωμάτη Εσπεν Μπαρθ Αιντε, είναι θέσεις που χαιρετίζει η συντριπτική πλειοψηφία των Ε/κ με εξαίρεση εκείνη την μερίδα πολιτών και ηγετών που φαίνεται έχουν εθιστεί στην κατοχή και ψάχνουν να βρουν ελαφρυντικά στην Τουρκία και στον κατοχικό ηγέτη.

Είναι ή δεν είναι αναντήρρητη αλήθεια πως η Aγκυρα δεν δέχτηκε ποτέ να συζητήσει ουσιαστικά το θέμα των εγγυήσεων και της ασφάλειας και ότι αντιμετωπίζει το κυπριακό υπό το πρίσμα των δικών της γεωπολιτικών συμφερόντων; Από την άλλη μας χρησιμοποεί ως όμηρους για την δική της πορεία στην Ε.Ε.βάζοντας από την πλαινή πόρτα ακόμα και αξιώσεις που δεν έχουν να κάνουν με την ουσία του κυπριακού αλλά με την πολιτική της ΕΕ. όπως είναι η εφαρμογή των τεσσάρων ελευθεριών για τους Τούρκους πολίτες.

H ουσία του Κυπριακού είναι η κατοχή κυπριακού εδάφους από τρίτη χώρα.Και αυτή η χώρα έχει όνομα, το οποίο καταγράφεται σε πλείστα τοσα ψηφίσματα και αποφάσεις των Ην.Εθνων και του Συμβουλίου Ασφαλείας.Κατα συνέπεια η λύση του κυπριακού θα πρεπει να αποκαθιστά τον ενιαίο χαρακτήρα της χώρας με τη διασφάλιση των δικαιωμάτων όλων των νόμιμων κατοίκων της ανεξάρτητα από ποιά κοινότητα προέρχονται, και να υπάρχει πραγματική ασφάλεια χωρίς μεταβατικές ρυθμίσεις που θα παραπέμπουν «στο ουδέν μονιμότερον του προσωρινού».Το ζήτημα των εγγυήσεων και της ασφάλειας συνδέεται με την απαίτηση να αποσύρει η Τουρκία τα στρατεύματα κατοχής και να τερματισθούν τα όποια «εγγυητικά –παρεμβατικά δικαιώματα. Εφόσον η Τουρκια ουδέποτε απάντησε σε αυτα τα καίρια ζητήματα ορθώς ο Πρόεδρος, λέει σήμερα πως έφτασε η ώρα της αλήθειας.Αν αυτα δεν τα εννοεί και παίζει με τα αισθήματα του λαού, τότε είναι δικό του πρόβλημα.Και αυτό θα πρέπει να του το διαμηνύουν καθημερινά οι πολιτικοί ηγέτες συστρατευόμενοι κάτω από αυτή την ασπίδα, χωρίς αντιπαραθέσεις και αμετροεπείς δηλώσεις.Με το να υποταχθούμε στις θέσεις της Τουρκίας και να ευθυγραμμιστούμε με τις αξιώσεις της στο Κυπριακό, απλά και μόνο με το φόβο πως θα κηρυχθεί αδιέξοδο τι θα επιτύχουμε; Να επιρριφθούν ευθύνες στην Τουρκία ; Μύγα που την τσίμπησε.

Θα επιρριφθούν ευθύνες στην Ε/κ πλευρά; Τότε ας τους προτάξουμε τα δικά τους ψηφίσματα και τις αποφάσεις του διεθνούς οργανισμού στα οποία ο περιβόητος Αιντε όχι μόνο δεν αναφέρεται αλλά τα παραβιάζει ασύστολα.Και προτού φτάσει στην Τουρκία φροντίζει να μας εκβιάζει με θερμά επεισόδια αν δεν υποκύψουμε στις εντολές του.

Με τις συνεχείς υποχωρήσεις επειδή τάχατες είμαστε οι ηττημένοι ενός πολέμου , το μόνο που θα πετύχουν ο Αιντε και η παρέα του σε ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, είναι η διαιώνιση της παραμονής της «Αισέ» στην Κύπρο έχοντας στην κατοχή της το βόρειο τμήμα και σε μόνιμη ομηρία, το νότιο τμήμα του νησιού.

Το χειρότερο και πιο απαράδεκτο με τις επικρίσεις εναντίον των θέσεων του Προέδρου είναι τα μηνύματα που εισπράττει η Τουρκία και ο κατοχικός ηγέτης .Είναι σαν να τους λένε : μην ανησυχείτε είμαστε εμείς εδώ να πιέσουμε να συντηρηθεί ένας διάλογος χωρίς να φέρουμε σε δύσκολη θέση την Τουρκία…

Λόγια του αέρα χωρίς φρένο και τελεία

Διαβάζοντας κάποιος προσεκτικά τις ομιλίες του Γ.Γ. της Κ.Ε του ΑΚΕΛ Αντρου Κυπριανού στις τρεις τελευταίες συνδιασκέψεις των επαρχιακών οργανώσεων ΑΚΕΛ Λάρνακας, Λεμεσού και Λευκωσίας διαπιστώνει μετα βαθυτάτης θλίψεως τον άκρατο ενδοτισμό που διακατέχει τη σημερινή ηγεσία αυτού του ιστορικού κόμματος. Aκρατη πολυλογία, φλυαρία, μεγαλοστομίες χωρίς φραγμό και χωρίς να γνωρίζει που θα σταματήσει που θα βάλει τελεία.Σε απογείωση η αμετροεπεια και οι φανφάρες !!!

Στις ομιλίες του ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ αφού επέκρινε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας του οποίου μέχρι πρότινος στήριζε τις υποχωρήσεις και την πολιτική του στο κυπριακό διακήρυξε πως το μόνο που μπορεί να φέρει την αλλαγή και την επίτευξη λύσης είναι το ΑΚΕΛ.

Κάλεσε τους ΑΚΕΛικούς να δουλέψουν «ώστε να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για ολική επαναφορά του ΑΚΕΛ στη θέση που του αξίζει». Δεν ειπε όμως ποιοί και πώς το οδήγησαν με την πολιτική των μεταλλάξεων, των υποχωρήσεων και την εγκατάλειψη της ταξικής και πατριωτικής συνείδησης, στην σημερινή απαξίωση και στο θλιβερό κατάντημα.
Σε άλλο σημείο των ομιλιών του είπε και το αμίμητο: «…Είμαστε διαφορετικοί επειδή είμαστε ΑΚΕΛιστές. Είμαστε ΑΚΕΛιστές επειδή είμαστε διαφορετικοί. Αυτή μας η διαφορά πρέπει να φαίνεται κάθε μέρα. Πρέπει να φαίνεται σε κάθε μας δράση, σε κάθε μας πρωτοβουλία, μέσα στην καθημερινή μας δουλειά. Αυτή μας η διαφορά πρέπει να εμπνέει όσους μας παρακολουθούν∙ να παραδειγματίζει όσους μας ακολουθούν∙ να καθοδηγεί εμάς τους ίδιους…»

Μα πώς μπορεί να εμπνέει μια πολιτική υποχωρήσεων;Πώς θέλει να παραδειγματίζει τους πολίτες ή τους ψηφοφόρους η πολιτική του καλού και υπάκουου παιδιού στον κατακτητή;

Ενα κόμμα που σέβεται τον εαυτό του και την ένδοξη 90χρονη ιστορία του, ανασκουμπώνεται.Σηκώνει πάνω τα μανίκια και ρίχνεται σε μια ολομέτωπη επίθεση κατά του κατακτητή.Δεν τρέχει με κατεβασμένο το κεφάλι να συναντήσει τον Μεβλούτ εφέντη στο άντρο των κατακτητών και να ανταλλάζει τηλέφωνα.

Τα λόγια του αέρα και οι φανφάρες είναι ανέξοδα.Στην πράξη και στην βράση κολλά το σίδερο

***

 O μύθος για το σύνδρομο της Στοκχόλμης

Η ονομασία «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» δόθηκε στο ψυχολογικό φαινόμενο που παρατηρήθηκε το 1973 στην πρωτεύουσα της Σουηδίας Στοκχόλμη , σε ομήρους μιας τραπεζικής ληστείας. Οι ληστές κράτησαν έξι ημέρες σε ομηρία τους εργαζόμενους της τράπεζας. Σε αυτή την περίπτωση τα θύματα της ομηρίας δημιούργησαν συναισθηματικό δέσιμο με τους θύτες τους, τους οποίους έφτασαν να υπερασπιστούν μετά την απελευθέρωσή τους.

Στην Κύπρο ανκαι διάφοροι επιχειρούν να υποβαθμίσουν το κυπριακό από πρόβλημα εισβολής και κατοχής, σε ψυχολογικό πρόβλημα και θέμα μόνο κοινής συμβίωσης με το σύνοικο στοιχείο, δεν μπορεί κανένας να ισχυριστεί ότι αυτοί οι πoλιτικοί και πολίτες που επιδιώκουν τον εξευμενισμό του κατακτητή, πάσχουν από αυτό το ψυχολογικό πρόβλημα εξάρτησης  θύτη-θύματος εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου.

Το πρόβλημα είναι αλλού.Ιχνηλατείται κατα καιρούς με λόγια που ξεφεύγουν ή πράξεις που αποκρύβονται αλλά στο τέλος φανερώνονται.

Βρίσκεται σε διατεταγμένη πολιτική ξένων δυνάμεων στην οποία έχουν επιστρατευθεί εδώ και καιρό διάφορες Μ.Κ.Ο(Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις) που μισθώνονται για να αποκρύβονται οι πραγματικότητες και με ωραία τραγουδάκια να υποκύψουμε στον εθνοκτόνο εθισμό με την κατοχή.

(Δημοσιεύτηκε στην εφ.ΣΗΜΕΡΙΝΗ στις 4/6/2017)