Του Χρύση Μιχαηλίδη

Έγινε πλέον φανερό το αξεπέραστο χάσμα μεταξύ πολιτών και κράτους, μεταξύ Ευρωπαίων και Βρυξελλών, ένα πολιτικο χάσμα, καρπός της αλλοτριωμένης αστικής, αντιπροσωπευτικής τάχα Δημοκρατίας και του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Οι πολίτες πλέον μη έχοντας άλλα όργανα έκφρασης και συμμετοχής στο πολιτικο γίγνεσθαι όπως η πραγματική Δημοκρατία απαιτεί, καταφεύγουν στο ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, το έσχατο των δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών.
Η πολεμική που ασκήθηκε κατά του Ελλαδικού Δημοψηφίσματος, από τους δυτικιστές και ευρολάγνους, οι οποίοι συμπωματικά έχασαν, επαναλαμβάνεται σήμερα με το αποτέλεσμα του Αγγλικού Δημοψηφίσματος, πάλι από τους ίδιους κύκλους ,της νομενκλατούρας των Βρυξελλών, χωρίς οποιαδήποτε αυτοκριτική, τα βάζουν με τον δημοκρατικότερο θεσμό το ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ
Ιδού πως αντιλαμβάνεται ένας σοβαρός και πολύ προβλημένος αναλυτής ο Kathleen R. McNamara
… Παρά το γεγονός ότι το δημοψήφισμα του Brexit ήταν μια πολύ ατελής μορφή δημοκρατικής εκπροσώπησης, τα συναισθήματα που εκφράστηκαν από τους ψηφοφόρους του «εκτός» ήταν πολύ πραγματικά….Ως επί τούτω , το πρόσφατο βρετανικό δημοψήφισμα για την ένταξη του Ηνωμένου Βασιλείου στην ΕΕ ήταν ένα απερίσκεπτο ρίσκο το οποίο πήρε ένα πολύ πραγματικό ζήτημα -την ανάγκη για μια πιο ανοικτή και νομιμοποιημένη συζήτηση στην ΕΕ- και το μετέτρεψε σε μια πολιτική γελοιότητα των ξεδιάντροπα οπορτουνιστικών πολιτικών ελίτ. Η θορυβώδης συζήτηση για την συνεχιζόμενη συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου στην ΕΕ διχαζόταν με ψέματα και διαστρεβλώσεις, μερικά από τα οποία έχουν τώρα ανατραπεί από τους υποστηρικτές του Brexit˙ ακόμη και ο βρετανικός Τύπος μετανιώνει για την στομφώδη υποστήριξή του στο Brexit .

Είναι σημαντικό εδώ να σταθούμε και σε κάποια συμπεράσματος του κου McNamara

· Οι νεότεροι ψηφοφόροι όλων των οικονομικών επιπέδων και τα άτομα με πανεπιστημιακή εκπαίδευση ψήφισαν με συντριπτική πλειοψηφία υπέρ του «εντός». Οι ηλικιωμένοι ψηφοφόροι, οι άνεργοι, και εκείνοι με μια ισχυρή αίσθηση της αγγλικής εθνικής ταυτότητας επεδίωξαν την έξοδο.

· Ο κοσμοπολιτισμός, η αίσθηση του ανήκειν σε μια παγκόσμια κοινότητα πέρα από τα άμεσα σύνορα του καθενός, απαιτεί την εμπιστοσύνη στην θέση ενός ατόμου στον κόσμο και συνεπάγεται μια ελπίδα για το μέλλον πέρα από το έθνος-κράτος

· Οι περιοχές με τους περισσότερους ξένους ψήφισαν συντριπτικά για την παραμονή στην ΕΕ. Πρόκειται για περιοχές που έχουν ήδη ενταχθεί σε έναν νέο κοσμοπολίτικο κόσμο.

· Η ΕΕ θα λειτουργήσει μόνο αν όλοι οι πολίτες της μπορούν να φανταστούν τον εαυτό τους ως μέρος μιας κοσμοπολίτικης, ακμάζουσας δημοκρατικής πολιτείας, μιας πολιτείας η οποία εξισορροπεί τις τοπικές, εθνικές, και ευρωπαϊκές εξουσίες και δημιουργεί οικονομικές ευκαιρίες.

· Το να ακουστούν οι άνθρωποι και από τις δύο πλευρές του πολιτισμικού χάσματος, και το να γίνει δουλειά για να αμβλυνθεί η οικονομική ανισότητα που κρύβεται κάτω από τον διχασμό μεταξύ των ελπιδοφόρων και των αποκλεισμένων, είναι ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός για την ΕΕ -και για εμάς τους υπόλοιπους.

Κλείνοντας χωρίς άλλα σχόλια στις θέσεις του ξένου αναλυτή, θα σταθώ στη φράση … αν όλοι οι πολίτες της μπορούν να φανταστούν τον εαυτό τους ως μέρος μιας κοσμοπολίτικης…. δηλαδή το πρόβλημα της Ε.Ε, σήμερα δεν είναι το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ (Δημοκρατικό, Κοινωνικό, Οικονομικό, Πολιτισμικό) αλλά είναι απλά ένα φαντασιακό πρόβλημα το οποίο μπορεί να διορθωθεί με ένα νέο «ΜΥΘΟ» περί ενός δημοκρατικού κράτους, με εξισορροπημένες τις τοπικές, κρατικές και ευρωπαϊκές εξουσίες, που να δημιουργούν οικονομικές ευκαιρίες…. ανάμεσα στις παλαιότερες γενιές που δεν είχαν περάσει την απαραίτητη δυτική εκπαίδευση ( βλέπε πλύση εγκεφάλου) .

(Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ’ ανάγκην με την άποψη της ηλεκτρονικής μας εφημερίδας.Η e-shocknews υποστηρίζει την ελεύθερη έκφραση θέσεων απόψεων και ιδεών)