Γράφει η Ανδρούλα Γκιούρωφ
Εσχάτως ολοι έγιναν ειδήμονες για το τι μέλλει γενέσθαι μετά την απόφαση του Βρετανικού λαού να ψηφίσει έξοδο από την Ε.Ε. Κάποιοι θρηνούν άλλοι πανηγυρίζουν και οι περισσότεροι στη Βρετανία τουλάχιστον, είναι τόσο αδιάφοροι που δεν μπορούν να φανταστούν οι ανα την υφήλιο πενθούντες μέχρι πού μπορεί να φτασει το βρετανικό φλέγμα.
Κατηγορούνται οι ευρωσκεπτικιστές, τα αριστερά και ακροδεξιά κινήματα ότι κάνουν χαλάστρα στο «κοινο ευρωπαϊκό σπίτι» το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα οικοδόμημα κτισμένο πάνω σε σαθρά θεμέλια.Οι αναφορές όλων εκείνων που λένε πως η Ε.Ε πρέπει να επιστρέψει στις παλιές της αρχές και δημοκρατικές αξίες δείχνει την άγνοια για τους στόχους και σκοπούς της ίδρυσης της τότε ΕΟΚ η οποία εξελίχθηκε σε Ε.Ε. και δημιούργησε μια πολυδαίδαλη και υδροκέφαλη μηχανή με στόχο να κερδίζουν οι ισχυροί και να φτωχαίνουν οι φτωχοί.Είτε πρόκειται για κράτη είτε για άτομα. Η τότε Κοινή Αγορά γεννήθηκε μέσα από τα συντρίμια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και σε συνθήκες ψυχρού πολέμου καθότι το ΝΑΤΟ το οποίο ιδρύθηκε για να βρεθεί απέναντι από την τότε κραταιά ΕΣΣΔ ήταν ο προθάλαμος για τη δημιουργία της Κοινής Αγοράς . Πολλά άλλαξαν από τότε μέχρι σήμερα. Εκείνο όμως που δεν άλλαξε είναι η ληστρική οικονομική εκμετάλλευση του κεφαλαίου απέναντι στους εργαζόμενους. Με την επέκταση της Ε.Ε. τα κράτη μέλη της χανουν ολοένα και περισσότερο την ανεξαρτησία και τα κυριαρχικά τους δικαιώματα.Τι και αν εκλέγονται εθνικά κοινοβούλια , εκείνοι που λαμβάνουν τις αποφάσεις είναι οι τεχνοκράτες που αποτελούν τους λεγόμενους θεσμούς.Ούτε και το Ευρωκοινοβούλιο έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη λήψη των αποφάσεων. Ιντριγκες, απάτες, δημοκρατικά ελλείμματα και η κούρσα ενός αιμοβόρου ανταγωνισμού μεταξύ των ισχυρών εταίρων, των κρατών δηλαδή που ήταν οι πρόδρομοι της Ε.Ε.
Η δημοκρατία και ο σεβασμός στα κυριαρχικά δικαιώματα των λαών είναι αλ α καρτ γα την Ε.Ε.Ευαισθητοποιείται όταν έχει συμφέροντα και στρέφει αλλού το βλέμμα όταν εκείνοι που καταλύουν τις αρχές της δημοκρατίας, ή της ελευθερίας ενός λαού είναι «φίλοι » ή ομοϊδεάτες. Οπως και η τότε ΕΟΚ έτσι και η σημερινή Ε.Ε. ουδεποτε τάχθηκε απένταντι σε αυταρχικά καθεστώτα .Θυμίζουμε την επταετια των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα που αν ήθελε θα έπαιρνε τέτοια μέτρα και κυρώσεις εναντίον της Χούντας των Αθηνών και δεν θα διαρκούσε τόσα χρόνια ώστε να καταρρεύσει μόνο με την θυσία της Κύπρου. Αντιδρούσε μόνο και ωρύετο εναντίον χωρών του τότε Ανατολικού μπλοκ.Είναι τοις πάσις γνωστό ποίοι και πώς με αχυρανθρώπους τους διέπραξαν τα εγκληματα με τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας και πώς κατάφεραν να μετατρέψουν τους λαούς των πρώην σοσιαλιστικων χωρών σε λευκούς σκλάβους της Ευρώπης.
Η στάση των ευρωπαίων ηγετών έναντι της Κύπρου που είναι κράτος μέλος της είναι κραυγαλέα καθότι εξακολουθεί να κανακεύει την Τουρκία και δεν της τράβηξε το αυτί ούτε και όταν σε έγγραφο της αποκαλεί την Κ.Δ. ως εκλιπούσα.
Μήπως ξεχάσαμε το 2005, όταν οι πολίτες της Γαλλίας και της Ολλανδίας απέρριπταν τη Συνθήκη της Λισαβόνας -το Σύνταγμα δηλαδή της Ε.Ε.- τι επακολούθησε; Τους το έφεραν από την πίσω πόρτα και τους το επεβαλαν.
Δεν αποκλείεται και αυτό το σενάριο να επαναληφθεί στη Βρετανία μετά τις εθνικές εκλογές όπου αναμένουν να επικρατήσουν οι οπαδοί και τα κόμματα παραμονής στην Ε.Ε.και το δημοψήφισμα να πετακτεί στα σκουπίδια όπως έγινε και στην περίπτωση της Ελλάδας με το περήφανο « όχι» που έγινε στο τέλος «ναι σε όλα» .
Η Βρετανία δεν πρόκειται να χαθεί όσο και αν απειλούν οι Μέρκελ, Σόιμπλε και Ολάντ.
Η Βρετανία έχει μια πανίσχυρη οικονομία και ως νια πρώην μεγάλη αποικιοκρατική δύναμη έχει στα θησαυροφυλάκια της περισσότερο χρυσό απ’ ότι οι μέχρι πρότινος εταίροι της που σήμερα της κουνούν το δάκτυλο. Πέραν αυτών η Βρετανία είναι ο ιθύνον νους και ο διπλωματικός βραχίονας των ΗΠΑ για κάθε ιμπεριαλιστική βρωμιά και ασυδοσία και δεν είναι τυχαία που ο Αμερικανός Πρόεδρος έσπευσε να παράσχει την απόλυτη στήριξη της Αστερόεσσας.
Η Ε.Ε. βρίσκεται σήμερα στην πιο βαθειά κρίση της ιστορίας της και αυτή η κρίση θα μεγενθύνεται.Οι πολίτες της Ευρώπης έχουν σήμερα πρόβλημα οντότητας και βιώνουν ιδιαίτερα οι νέοι την απόγνωση της ανεργίας και των σκοτεινών οριζόντων .Η κυριαρχία των πολυεθνικών ποδηγετεί τα πάντα.Η ελίτ και η κυρίαρχη τάξη των Βρυξελλών αγωνιά μόνο για τις τράπεζες και οι πολίτες εντέλλονται να αιμοδοτούν συνεχώς την κάθε τραπεζική απάτη και ατασθαλία φτάνει το σύστημα να συνεχίζει να τους κλέβει τα σπιτια τους να τους στερεί την επαγγελματική τους στέγη.
Το ευρωπαϊκό όνειρο ήταν μια αυταπάτη.Ουδέποτε έγινε όραμα για τους πολίτες .Και δυστυχως με τον ετσιθελισμό και τις αυταρχικές διατάξεις της εξελίσσεται σε εφιάλτη.
Ο Bernard Connolly που βρισκόταν στην καρδιά του ΜΙΣ (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Συναλλαγματικών Ισοτιμιών ) και ήταν υπεύθυνος από το 1991 για την παρακολούθηση και την εφαρμογή του συστήματος, έγραψε το 1995 ένα βιβλίο προφητεύοντας τα σημερινά χάλια της ευρωπαϊκής νομισματικής ψευδαίσθησης. Στο βιβλίο του « Η σάπια καρδιά της Ευρώπης» φέρνει στην επιφάνεια τις διφορούμενες έννοιες γύρω από τις προσπάθειες που καταβάλλουν πολιτικοί, τραπεζίτες και γραφειοκράτες για να φορέσουν στην Ευρώπη ένα νομισματικό ζουρλονδύα.Στοχος των αποκαλύψεων του η αποκατάσταση του δικαιώματος των ευρωπαϊκών λαών να αποφασιζουν μόνοι για τις υποθέσεις τους. Βγάζει στο φως κρυφές ατζέντες , απόπειρες εξαπάτησης, δολοπλοκίες και οικονομικά ψεύδη σε μια αποστομωτική αποκάλυψη των τεχνασμάτων που χρησιμοποιούν εις βάρος των λαών της Ευρώπης οι επίδοξοι «νομισματικοί άρχοντες όλου του κόσμου».
Στο βιβλίο του γράφει καταληκτικά: «…Μια Ευρωπαϊκή Νομισματική Ενωση (ΕΝΕ), με τη Βρετανία μέσα θα σήμαινε θάνατο για το Λονδίνο. Σε περίπτωση, όμως, λειτουργίας της ΕΝΕ με τη Βρετανία απ’ έξω, το Λονδίνο θα βρισκόταν σε ιδανική θέση, για να εκμεταλλευτεί την αναπόφευκτη παρακμή του Παρισιού και του Αμστερνταμ, μέσα στην «Ευρώπη» και της Ευρώπης ως σύνολο μέσα στον υπόλοιπο κόσμο…».
Με τόσα εκατομμύρια αγανακτισμένους πολίτες που βρίσκονται στα όρια τους η Ε.Ε. δεν έχει μέλλον . Η Βρετανία άνοιξε την πόρτα για τα δικά της συμφέροντα .Ωστόσο όπως κάθε αυτοκρατορία του κακού καταρρέει κάτω από τα σαθρά θεμέλια που κτίζεται έτσι και η Ενωμένη Ευρώπη νομοτελειακά θα καταρεύσει.
