Του Πέτρου Μ. Πέτρου*
Είναι πολλοί, πάρα πολλοί οι λατινοαμερικανοί ιερωμένοι που ο δρόμος που ακολούθησαν, πιστοί στο βαθύτερο νόημα του χριστιανισμού και στην εξυπηρέτηση των ταπεινών και καταφρονεμένων, τους οδήγησε να συναντηθούν με τα πιο επαναστατικά ιδεώδη του 20ου και 21ου αιώνα.
Την φωτογραφία έστειλε ο Κύπριος Γιώργος Χριστοδούλου από το Μοναγρούλι, που τα τελευταία 25 περίπου χρόνια ζει και εργάζεται στη Νικαράγουα
Ο επαναστάτης παπάς από την Κολομβία, Καμίλο Τόρρες, υπερασπιζόταν πάντα τους φτωχούς αγρότες ενάντια στους άρπαγες πλούσιους γαιοκτήμονες που επιχειρούσαν δια της βίας να τους αποσπάσουν τα μικρά κομμάτια γης που είχαν για να ζουν τις οικογένειές τους γι αυτό και έλεγε ότι την βία δεν την επιλέγει ο φτωχός, αλλά του την επιβάλλουν. Η βία, έλεγε, χρειάζεται μέσα δαπανηρά, όπλα, τανκς, πολυβόλα και ένας φτωχός αγρότης δεν τα διαθέτει. ¨Όταν όμως βλέπει να έρχονται να του πάρουν τη λιγοστή γη που διαθέτει, τότε υποχρεώνεται να πουλήσει την μοναδική αγελάδα που έχει και που του δίνει το γάλα του παιδιού του, για να αγοράσει ένα ντουφέκι και να αντισταθεί στην βία των πλουσίων.
Τον Αρχιεπίσκοπο του Ελ Σαλβαδόρ, Οσκάρ Αρνούλφο Ρομέρο, τον σκότωσαν μια μέρα μέσα στην εκκλησία γιατί ξεσκέπαζε την αδικία και την εκμετάλλευση, των «εμπόρων» που είχαν εισέλθει στον Ναό του Σολομώντος της χώρας του(…εμείς εδώ στην Κύπρο τι δεν έχουμε? Δεν έχουμε «εμπόρους» ή δεν έχουμε «Ναό του Σολομώντος» ?).
Στη Νικαράγουα, πολλοί από αυτούς που πάλεψαν ενάντια στην αμερικανόδουλη δικτατορία της δυναστείας των Σομόζα ήταν ιερωμένοι και απλοί χριστιανοί, γι αυτό και μέσα στα φτωχόσπιτα διαφόρων συνοικιών της Μανάγουα και αλλού, μπορούσες να δεις την φωτογραφία του Τσε Γκεβάρα δίπλα από την εικόνα του Χριστού και ήταν και είναι ο ίδιος Χριστός που πιστεύουμε κι’ εμείς, με την προφανή διαφορά ότι οι εκεί ιερωμένοι ερμήνευαν διαφορετικά τον Χριστό και δεν αποκοίμιζαν το ποίμνιο για να το κατασπαράξουν οι λύκοι των τραπεζών ή των πολυεθνικών.
Σίγουρα δεν ήταν επικεντρωμένοι ούτε σε επενδύσεις σε τράπεζες, ούτε στον τουρισμό και αναντίλεκτα είχαν και έχουν και εκείνοι ανάγκες όπως όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο. Ο ιερωμένος Μιγκέλ Ντ’ Εσκότο υπηρέτησε ως Υπουργός Εξωτερικών της Νικαράγουα και γνωρίζω προσωπικά από τον ίδιο ότι η «μανία» που είχε ήταν να μαζεύει βιβλία που γράφτηκαν για τη χώρα του. Τίποτα για επαύλεις, ξενοδοχεία και κότερα. Και σήμερα ζει ταπεινά στην Μανάγουα και με αυξανόμενο κύρος και αγάπη από τους Νικαραγουανούς, η ηγεσία των οποίων(Σανδινίστας και Πρόεδρος Ντανιέλ Ορτέγα) εξακολουθεί, όπως και τότε(1979) να πιστεύει ακόμα ότι υπηρετώντας τον λαό υπηρετούν τον Θεό, όπως καταμαρτυρεί και μια σημερινή εικόνα** από τους δρόμους της Μανάγουα: ../CUMPLIRLE AL PUEBLO ES CUMPLIRLE A DIOS.
*M.A. in International Journalism
