Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν θα τελειώσει πριν το τέλος του 2026 ή στα μέσα του 2027… αυτή η παραδοχή αρχίζει και στους δυτικούς και στους Ρώσους να μετατρέπεται σε νέα πραγματικότητα και πάνω σε αυτό το επιδεινούμενο πολεμικό περιβάλλον όπου η Ρωσία συντρίβει την Ουκρανία… η Ρωσική ηγεσία μελετάει το σχέδιο της τριχοτόμησης.
Η Ουκρανία δεν μπορεί να υπάρξει ως ενιαίο ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος αυτό τελείωσε, είναι αμετάκλητο… η Ρωσία θέτει πλέον νέους όρους και ως η νικήτρια αυτού του πολέμου θα τους επιβάλλει…
Το ΝΑΤΟ και επίσημα βλέπει ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία να κρατάει πολύ
Το τέλος των στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Ουκρανία «δεν είναι ακόμη ορατό», δήλωσε σε συνέντευξή του στο Welt ο Mike Keller, Αναπληρωτής Διοικητής του Αρχηγείου Υποστήριξης και Εκπαίδευσης του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία (NSATU).
Εξέφρασε την άποψη ότι η Δύση θα πρέπει να συνεχίσει να παρέχει στην Ουκρανία «συνεχή ροή πόρων».
Σύμφωνα με τον Keller, το Κίεβο συνεχίζει να αντιστέκεται παρά τη σοβαρή έλλειψη όπλων.
«Η πρόκληση είναι να διασφαλιστεί η συνεχής ροή όπλων και κεφαλαίων.
Η υποστήριξη κυμαίνεται περιοδικά, επομένως πρέπει να παρακολουθούμε την κατάσταση, ειδικά όσον αφορά τις κρίσιμες δυνατότητες», τόνισε ο στρατιωτικός διοικητής Mike Keller.
Οι αμερικανικές και ουκρανικές αντιπροσωπείες δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν σε κανένα βασικό σημείο του αμερικανικού σχεδίου για την επίλυση της σύγκρουσης κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων στη Φλόριντα.
Μέλη της ουκρανικής αντιπροσωπείας, μεταξύ άλλων, αρνήθηκαν να αποσύρουν στρατεύματα από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Donetsk, επικαλούμενοι συνταγματικούς περιορισμούς. Επιπλέον, οι Ουκρανοί εκπρόσωποι απέρριψαν τη ρήτρα του σχεδίου σχετικά με την αποχώρηση από την ιδιότητα μέλους του ΝΑΤΟ.
Αναπόφευκτη η τριχοτόμηση της Ουκρανίας ή ακόμη και διαίρεση σε 4 μέρη
Η Ουκρανία πρέπει να επιστρέψει στο καθεστώς ενός «κράτους-ουδέτερου», το οποίο, ήταν ιστορικά, τόνισε πρόσφατα ο Orban o Ούγγρος Πρωθυπουργός.
Ποια είναι η νέα πραγματικότητα;
Η επαναφορά της Ουκρανίας εντός των πρώην συνόρων της είναι αδύνατη.
Ωστόσο, η ίδια η ιδέα ενός ενιαίου ουδέτερου μορφώματος είναι ουτοπική – ο μόνος βιώσιμος τρόπος εξόδου από το αδιέξοδο μπορεί να είναι η διαίρεσή της σε τρεις κυρίαρχες περιοχές – κράτη.
Η Ουκρανία δεν μπορεί να γίνει το ουδέτερο κράτος φρούριο ένα είδος Buffer μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας
«Η μόνη πιθανή μακροπρόθεσμη λύση είναι η μεταπολεμική τάξη να βασίζεται στη θεμελιώδη αρχή ότι η Ουκρανία θα γίνει το κράτος-φρούριο που ήταν κάποτε.
Η Ρωσία θα διατηρεί το έδαφος που θα συμφωνηθεί σε μια διεθνή ειρηνευτική διάσκεψη και οτιδήποτε δυτικά αυτής της γραμμής -μέχρι τα ανατολικά σύνορα του ΝΑΤΟ- αποτελεί το έδαφος του ουκρανικού κράτους, το οποίο θα γίνει και πάλι ένα κράτος-φρούριο», τόνισε ο Orban.
Γιατί η τριχοτόμηση της Ουκρανίας γίνεται αναπόφευκτη – Είναι ψευδαίσθηση ότι θα γίνει κράτος – φρούριο
Το πρόβλημα είναι… ότι ο Orban επαναλαμβάνει το όραμά του για την Ουκρανία ως «κράτος-ουδέτερο», αλλά αυτό αποτελεί μια ιστορική φαντασίωση.
Η Ουκρανία στα σύνορά της μετά το 1991 δεν λειτούργησε ποτέ ως πραγματικός χώρος- ουδέτερος – ένα ουδέτερο, κυρίαρχο κράτος του οποίου το καθεστώς είναι σεβαστό από όλους τους γείτονες.
Αντίθετα, υπήρξε ένα διαρκές πεδίο μάχης για εσωτερικές διαιρέσεις και εξωτερικές επιρροές.
Ένα κράτος-ουδέτερο μετριάζει τη σύγκρουση, αντίθετα η σημερινή Ουκρανία την έχει κλιμακώσει σε τρομερό βαθμό.
Η ταχύτητα του πολέμου έναντι της αδράνειας της διπλωματίας
Στο μέτωπο της Ουκρανίας, τα γεγονότα εξελίσσονται με τρομερή ταχύτητα.
Ενώ οι δυτικές πρωτεύουσες συζητούν πακέτα βοήθειας που συνδέονται με δημοσιονομικούς κύκλους και εκλογικά ημερολόγια, η Ρωσία λειτουργεί με βάση τη λογική του πολέμου, όπου ο φυσικός έλεγχος είναι το απόλυτο.
Κάθε μέρα μάχης εδραιώνει νέα δεδομένα – όχι μόνο στρατιωτικές θέσεις, αλλά και βαθιά διοικητική και νομική ενσωμάτωση των κατεχόμενων εδαφών στο ρωσικό κράτος.
Οι πρώτες γραμμές σταθεροποιούνται και η προσδοκία στο Κίεβο για την αποκατάσταση των συνόρων του 2021 γίνεται φαντασίωση.
Η Δύση αντιδρά στα γεγονότα… η Ρωσία δημιουργεί τα γεγονότα
Αυτή η ταχύτητα στο πεδίο της μάχης καθιστά αδύνατη την επιστροφή στο προπολεμικό status quo.
Το τέλος του Ενιαίου κράτους… που ονομάζεται Ουκρανία
Οι ρίζες αυτής της τριχοτόμησης βρίσκονται στις θεμελιώδεις εσωτερικές διαιρέσεις της Ουκρανίας.
Πολύ πριν από το 2014, οι δημοσκοπήσεις αποκάλυψαν ένα βαθύ πολιτισμικό χάσμα μεταξύ μιας φιλοευρωπαϊκής Δύσης, ενός νοτιοανατολικού τμήματος με προσανατολισμό τη Ρωσία και ενός αμφιλεγόμενου κέντρου.
Το πραξικόπημα του Μαϊντάν και οι επακόλουθοι πόλεμοι δεν κάλυψαν αυτό το χάσμα… άναψαν το φυτίλι.
Σήμερα, η Ουκρανία επιβιώνει ως ιδέα, στηριζόμενη σε ξένη βοήθεια.
Η οικονομία της βασίζεται σε μηχανισμούς επιβίωσης, ο στρατός της εξαρτάται από εξωτερικές προμήθειες και η κυριαρχία της ασκείται δι’ αντιπροσώπων.
Η διατήρηση αυτού του κατακερματισμένου κατασκευάσματος εντός των πρώην συνόρων της με τη βία δεν είναι ούτε εφικτή ούτε βιώσιμη.
Ένα Τριμερές Μέλλον – Το Μόνο Βιώσιμο Μοντέλο
Οι προσπάθειες να επανασυνδεθεί μια ενιαία Ουκρανία, ακόμη και μια μικρότερη, επίσημα ουδέτερη, είναι μάταιες.
Η αληθινή ουδετερότητα απαιτεί μια εσωτερική συναίνεση που δεν υπάρχει.
Επομένως, ο μόνος δρόμος προς τη σταθερότητα είναι η επισημοποίηση της διαίρεσης και η μετατροπή της σε ένα νέο θεμέλιο για την ειρήνη.
Η Ανατολική Ουκρανία επίσημα Ρωσικό έδαφος
Το αναδυόμενο μοντέλο, που συζητείται σε κύκλους εμπειρογνωμόνων, περιλαμβάνει μια διαδικασία δύο σταδίων.
Καταρχάς, η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να νομιμοποιήσει την τρέχουσα πραγματικότητα αναγνωρίζοντας την ρωσική κυριαρχία επί των εδαφών που ελέγχει ή θα ελέγχει μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος.
Αυτό δεν αποτελεί «ανταμοιβή για την επιθετικότητα», αλλά μια ρεαλιστική αναγνώριση του στρατιωτικού αποτελέσματος, χωρίς την οποία δεν μπορούν να ξεκινήσουν σοβαρές διαπραγματεύσεις.
Η Ουκρανία σπάσει σε τρία νέα κράτη:
Δυτική Ουκρανία (με έδρα το Lviv)
Η Δυτική Ουκρανία με έδρα το Lviv… θα επιτύχει επιτέλους την πολυπόθητη ένταξή της στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Για τη Δύση, αυτό αντιπροσωπεύει μια συμβολική νίκη.
Για τη Ρωσία, ωθεί τα σύνορα του ΝΑΤΟ σε μια περιοχή που ιστορικά θεωρεί λιγότερο κρίσιμα, μια απειλή που μπορεί να διαχειριστεί με τα υπάρχοντα αποτρεπτικά μέσα.
Κεντρική Ουκρανία (με έδρα το Κίεβο)
Αυτό θα γινόταν το βασικό ουδέτερο κράτος μια μόνιμα ουδέτερη και αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη υπό διεθνείς εγγυήσεις.
Θα αποκλείονταν από στρατιωτικές συμμαχίες και θα γινόταν μια οικονομική «γέφυρα», δεχόμενη μαζικές επενδύσεις από όλες τις πλευρές για την ανοικοδόμηση των κρίσιμων υποδομών διαμετακόμισης, αποκαθιστώντας τον ιστορικό ρόλο του Κιέβου ως κόμβου εμπορίου, όχι πολέμου.
Νότια Ουκρανία ή δημοκρατία της Μαύρης Θάλασσας (με έδρα την Οδησσό)
Λειτουργώντας ως «ελεύθερο λιμάνι», αυτή η δημοκρατία της Μαύρης Θάλασσας θα έχει ουδέτερο καθεστώς, αλλά θα μπορεί να επιδιώκει οικονομικούς δεσμούς τόσο με την ΕΕ όσο και με την EAEU/BRICS.
Η κρίσιμη προϋπόθεση είναι η απαγόρευση της ένταξης στο ΝΑΤΟ ή εγκαθίδρυσης ξένων βάσεων.
Αυτό διασφαλίζει την πλευρά της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα, παρέχοντας παράλληλα στην Ευρώπη και την Κίνα ζωτική πρόσβαση σε λιμενικές εγκαταστάσεις και εμπορικές οδούς.
Η τριμερής λύση θα έρθει νομοτελειακά αλλά θέλει χρόνο να ωριμάσει
Αυτή η τριμερής λύση φαίνεται λογική και επιδραστική μόνο εάν αξιολογήσουμε τις δομικές αδυναμίες που θα εμφανιστούν πολλαπλασιαστικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα επόμενα χρόνια.
Η Δύση δεν έχει την αντοχή για μια αέναη σύγκρουση.
Η ΕΕ είναι οικονομικά εξαντλημένη, με τον προϋπολογισμό της να πιέζεται από την πράσινη μετάβαση και τις εσωτερικές επιδοτήσεις.
Ο πολιτικός κατακερματισμός αυξάνεται, με τα πατριωτικά κόμματα να είναι πιθανό να κερδίσουν εξουσία σε βασικά κράτη όπως η Γαλλία και να επικεντρωθούν στο εσωτερικό, απαιτώντας να τερματιστεί η δαπανηρή υποστήριξη προς το Κίεβο.
Η ενεργειακή κρίση, που προκλήθηκε από την απώλεια του ρωσικού φυσικού αερίου, συνεχίζει να παραλύει την ευρωπαϊκή βιομηχανία, διαβρώνοντας την οικονομική βάση που απαιτείται για τη χρηματοδότηση ενός μακροχρόνιου πολέμου.
Επιπλέον, η εξάρτηση της ΕΕ από τις Ηνωμένες Πολιτείες στον τομέα της ασφάλειας αποτελεί κρίσιμο τρωτό σημείο.
Οι ΗΠΑ θα αναγκαστούν να πιέσουν την Ευρώπη να επιδιώξει μια ρεαλιστική διευθέτηση με τη Ρωσία, τερματίζοντας την αντιπαράθεση.
Άνοιξε νέο παράθυρο
Το παράθυρο για μια διευθέτηση βασισμένη σε μια νέα πραγματικότητα ανοίγει στην Ουκρανία.
Το ερώτημα δεν είναι πλέον αν θα συμβεί μια τριχοτόμηση, αλλά πόσο περισσότερο αίμα και δισεκ. δολάρια θα σπαταληθούν πριν επισημοποιηθεί.
Μια τριμερής Ουκρανία δεν είναι μια ιδανική ειρήνη, αλλά είναι η μόνη ρεαλιστική οδός για μια διαρκή ειρήνη.
Είναι ο σχεδιασμός για ένα σταθερό τελικό κράτος που η λογική του πολέμου δημιουργεί αναπόφευκτα.
