Του Νίκου Κατσουρίδη
Από την ώρα της πραγματοποίησης της βάρβαρης τουρκικής εισβολής και της ντε φάκτο διχοτόμησης της Κύπρου μας, το βασικό ζητούμενο ήταν και παραμένει η επανένωση. Η επανένωση του χώρου, του κράτους, των θεσμών της οικονομίας, και πρωτίστως του λαού. Οσοι ε/κ και τ/κ θέλουν τον τόπο τους πραγματικά ανεξάρτητο, το Κράτος τους κυρίαρχο και την Πατρίδα τους εδαφικά ακέραιη, δεν μπορούν να συμβιβαστούν με κάτι λιγότερο. Αλλωστε το κάτι λιγότερο σημαίνει ότι δεν θα είναι το Κυπριακό Κράτος ένα κανονικό/φυσιολογικό Κράτος σύμφωνα και με τη ρήση του Γ.Γ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες. Δεν είναι τυχαίο που το εκφραστικότατο σύνθημα όσων τ/κ επιθυμούν λύση και επανένωση, το «Μια Πατρίδα – Ενας Λαός» έγινε σύνθημα και της μεγάλης πλειοψηφίας των ε/κ.
Φυσικά για να υπάρχει λύση, επανένωση και τελικά Μια Πατρίδα και ΄Ενας Λαός, σημαίνει απελευθέρωση από την Τουρκική κατοχή! Για να μπορεί να λειτουργήσουμε ως μια πατρίδα και ένας λαός σημαίνει να ρυθμιστούν οι σχέσεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων σε όλα τα επίπεδα κατά τρόπο λειτουργικό άρα και βιώσιμο. Σημαίνει με άλλα λόγια ότι αυτές οι ρυθμίσεις – διακυβέρνηση, εδαφικό, περιουσιακό κλπ. – θα αποδώσουν μια ασφαλή και λειτουργική εσωτερική δομή και ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου, που βέβαια θα λαμβάνει υπόψη όταν παίρνονται οι αποφάσεις ότι αφορά μια Ομοσπονδία όπου συμμετέχουν δύο κοινότητες με δύο περιοχές που θα διοικούνται για σειρά ζητήματα με τον τρόπο που θα συμφωνηθεί, χωρίς όμως αυτός ο τρόπος και το σύνολο των ρυθμίσεων να ανατρέπει τη βασική αρχή. Δηλαδή την αρχή της μιας και μόνης κυριαρχίας, διεθνούς προσωπικότητας και ιθαγένειας. Από την άλλη όλες οι ρυθμίσεις, όλες οι αποφάσεις για τον τρόπο λειτουργίας του Ομόσπονδου Κυπριακού Κράτους, είτε στο εσωτερικό, είτε διεθνώς, πρέπει να εναρμονίζονται με το γεγονός ότι είμαστε και θα παραμείνουμε πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης.
Όλα τα πιο πάνω για να επιτευχθούν και να αποδώσουν, για να κρατηθούν στον χρόνο θα πρέπει να ικανοποιούν ένα αποδεκτό κοινό παρονομαστή που να ανταποκρίνεται στο περι δικαίου και ασφάλειας αίσθημα των δύο κοινοτήτων και των δύο κοινοτήτων ως συνόλου, μαζί και τους υπόλοιπους νόμιμους κατοίκους αυτού του νησιού. Δηλαδή το σύνολο του κυπριακού λαού. Για να νοιώσουν όμως πραγματικά ως ένας λαός όλοι οι κύπριοι, θα πρέπει η λύση να διασφαλίσει ότι θα ζουν μαζί και όχι πλάϊ – πλάϊ. Η θέση να ζούμε όλοι οι κύπριοι μαζί, να σμίξουμε πραγματικά στην εργασία, τον αθλητισμό, τον πολιτισμό, τους αγώνες για μια καλύτερη κοινωνία κλπ., είναι πάγια θέση της αριστεράς από την δεκαετία του 1920 και η οποία στην συνέχεια υιοθετήθηκε και από άλλες πολιτικές ομάδες ε/κ και τ/κ. Αντίθετα η θέση να ζούμε πλάϊ – πλάϊ υπήρξε η βασική θέση του ντόπιου πατέρα της διχοτόμησης, του Ραούφ Ντενκτάς. Μια θέση που συντηρεί επ΄άπειρον την ιδέα της διχοτόμησης. Μια θέση που εφόσον εκφρασθεί μέσα από διχαστικές ρυθμίσεις ενός σχεδίου λύσης, θα αποτελεί και την υποδομή, μιας μελλοντικής αποσχιστικής ενέργειας.
Αρα οι απλές λέξεις «μαζί» από την μια και «πλάϊ-πλάϊ» από την άλλη ενέχουν τεράστια πολιτική σημασία και δεν διατυπώνονται αθώα και αφελώς. Αυτό το οποίο εξυπηρετεί το σύνολο των Κυπρίων, την Κύπρο αλλά και την Ευρωπαϊκή ΄Ένωση και την ειρήνη τοπικά και περιφερειακά είναι το «μαζί». Το μαζί για να επιτευχθεί και να λειτουργήσει συνεπάγεται ότι η Ομόσπονδη Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα έχει προστάτες και επικυρίαρχους. Δεν θα κηδεμονεύεται με την παρουσία ξένων στρατευμάτων. Δεν θα δεσμεύεται με αναχρονιστικές εγγυήσεις και εγγυητές. Δεν θα πλημυρίσει από την παρουσία μη νόμιμων κατοίκων. Από έποικους που το μόνο δικαίωμα τους εδράζεται στη δύναμη της βίας και των παράγωγων του πολέμου σε βάρος της Κύπρου.
Είναι καιρός οι πολιτικές δυνάμεις να ξεκαθαρίσουν τις θέσεις τους γύρω από αυτές τις βασικές έννοιες που αφορούν την λύση του κυπριακού και το μέλλον της Κύπρου. Θέλουν όντως μια Πατρίδα και ΄Ένα Λαό, άρα στηρίζουν την έννοια του «μαζί», την λύση που οι δύο κοινότητες θα σμίξουν ή στηρίζουν λύση στη βάση του «πλάϊ-πλάϊ» με όλα τα αρνητικά και επικίνδυνα συνεπακόλουθα.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΤΣΟΥΡΙΔΗΣ
