Του Νίκου Κατσουρίδη
Τα Κόμματα ανέβαλαν τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για δύο κυρίως λόγους. Πρώτο γιατί δεν ήθελαν να κριθούν εκ νέου σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά τις βουλευτικές εκλογές με τα γνωστά αποτελέσματα. Δεν ήθελαν να κριθούν όχι μόνο τα Κόμματα τα οποία απώλεσαν ποσοστά, αλλά και αυτά τα οποία κατέγραψαν θετικά ή ικανοποιητικά αποτελέσματα. Τα πρώτα από το φόβο περαιτέρω συρρίκνωσης και τα δεύτερα από την έγνοια μπας και δεν επαναληφθούν τα αποτελέσματα των βουλευτικών. Δεύτερο ήθελαν επαρκή χρόνο να επουλώσουν όσον γίνεται τις απώλειες από τις βουλευτικές και κυρίως να έχουν χρόνο να προετοιμασθούν για τις Προεδρικές εκλογές του 2023.
Ως αποτέλεσμα αυτής της τακτικής έχει ήδη αρχίσει 16 ολόκληρους μήνες πριν τις εκλογές η έμμεση Προεκλογική εκστρατεία για τις Προεδρικές. Λέω έμμεση γιατί διεξάγεται με τρείς βασικά στόχους, διαφορετικούς ως ένα βαθμό μεταξύ τους, αλλά που όλοι συγκλίνουν στον ίδιο. Την επικράτηση στις Προεδρικές. Ποιοι είναι αυτοί οι στόχοι. Ο πρώτος είναι η επανασύνδεση με τους ψηφοφόρους τους αλλά και την κοινωνία ευρύτερα. Αυτός ο στόχος υλοποιείται μέσον μιας εκστρατείας προς τους πολίτες, προς την κοινωνία παράλληλα με μια επικοινωνιακή επίθεση. Είναι μια μέθοδος δοκιμασμένη εδώ και δεκαετίες, έστω και αν ορισμένοι δημοσιογράφοι την παρουσιάζουν ως κάτι νέο. Η μέθοδος αυτή όμως είναι ή δεν είναι αποτελεσματική, στο βαθμό που είναι πειστικά τα μηνύματα. Στο βαθμό που ικανοποιούν ή όχι εκείνα τα κριτήρια και εκείνα τα θέλω των ψηφοφόρων, τα οποία τους οδήγησαν στη στάση την οποία τήρησαν στις βουλευτικές. Ο δεύτερος στόχος αφορά την προσπάθεια των Κομμάτων να επιλέξουν υποψήφιο, αλλά και των επίδοξων υποψηφίων, να επιλεγούν ως ο υποψήφιος του ενός ή του άλλου Κόμματος. Έτσι έχουμε και μια λανθάνουσα εσωκομματική εκστρατεία επιλογής. Ο τρίτος στόχος αφορά την καθ΄ αυτό προεκλογική εκστρατεία η οποία διεξάγεται σε τρείς άξονες: α) Από τα Κόμματα σε μια διακομματική σύγκρουση, β) Από τους κομματικούς αλλά και ανεξάρτητους ενδιαφερόμενους σε προσωπικό επίπεδο και γ) Από Κόμματα και υποψηφίους και αφορά το σκέλος της σύμπηξης συνεργασιών και συμμαχιών.
Τούτων δοθέντων θεωρώ ότι η προεκλογική για τις Προεδρικές του 2023 είναι η πιο σύνθετη και περίπλοκη όσων έχουν ως τα σήμερα διεξαχθεί. Πρώτα απ΄ όλα κανένα από τα τρία μεγαλύτερα Κόμματα δεν αντέχει εύκολα νέα αποτυχία (περαιτέρω μείωση ποσοστών) ή ήττα ( να μην περάσει ο υποψήφιος στο β’ γύρο), αν υπάρξει βέβαια δεύτερος γύρος. Πέραν τούτου η κατάσταση στο κυπριακό είναι στο 12 όχι στο παρα πέντε, όπως επίσης και η κατάσταση σε σειρά μετώπων στο εσωτερικό της χώρας, με τη συνακόλουθη πόλωση σε διάφορα επίπεδα. Από το κυπριακό μέχρι την οξεία αντιπαράθεση π.χ. για τα εμβόλια. Επιπρόσθετα είναι εξαιρετικά δύσκολη, για σειρά λόγους, η πειστική, και το υπογραμμίζω, συνομολόγηση συνεργασιών. Εννοώ ότι και αν ακόμα επιτευχθούν θα πρέπει να πεισθούν και οι ψηφοφόροι όσων θα μετέχουν στη συνεργασία, να στηρίξουν. Η εποχή που τα Κόμματα αποφάσιζαν και οι ψηφοφόροι ακολουθούσαν τυφλά ανήκει στην ιστορία. Ο υποψήφιος που θα επιλεγεί σε περίπτωση συνεργασιών θα πρέπει να ικανοποιεί τις προδιαγραφές των ψηφοφόρων των συνεργαζομένων Κομμάτων και όχι μόνο ενός εξ΄ αυτών αλλά και οι προτάσεις του να καλύπτουν το σύνολο αυτών των ψηφοφόρων. Πέραν τούτου είναι απαραίτητο από τη μια να έχει πειστικές και υλοποιήσιμες προτάσεις και από την άλλη να πείθει με τις παρουσιάσεις του ότι μπορεί να τις υλοποιήσει.
Ένα βασικό ζήτημα, το βασικότερο το οποίο διαπερνά τα πάντα και λογικά πρέπει να είναι το καθοριστικό στην κρίση Κομμάτων, υποψηφίων και ψηφοφόρων είναι το κυπριακό. Το κυπριακό είτε το συνειδητοποιούν όλοι, είτε όχι, είτε το θέλουν ορισμένοι είτε δεν το θέλουν, είναι το θέμα. Είναι ζήτημα επιβίωσης. Ως εκ τούτου είναι ακατανόητες τοποθετήσεις του τύπου «στόχος είναι η συμμετοχή στην εξουσία». Με ποια πολιτική γραμμή στο κυπριακό; Το ίδιο κάνει δηλαδή αν αύριο ένας υποψήφιος στοχεύει στη ΔΔΟ αλλά ένα Κόμμα που τον υποστηρίζει την αντιστρατεύεται και την απορρίπτει; Για να αναφέρω ένα μόνο παράδειγμα χάριν οικονομίας χώρου.
Ένα άλλο σοβαρό θέμα, είναι ο καθορισμός, από κάθε Κόμμα, υποψήφιο και ψηφοφόρο, της έννοιας ανεξάρτητος. Τι σημαίνει ανεξάρτητος; Θα υποστηριχτεί π.χ. στη βάση ενός προγράμματος το οποίο θα ετοιμάσει ο ίδιος και θα ζητήσει κομματική υποστήριξη ή θα ετοιμασθεί κοινό πρόγραμμα από τον υποψήφιο και τα Κόμματα με τα οποία υπάρχει πρόθεση συνεργασίας. Ανεξάρτητος σημαίνει μη κομματικός ή μπορεί να ανήκει σε Κόμμα αλλά να μην είναι αξιωματούχος. Είναι και άλλες πτυχές οι οποίες αφορούν το θέμα «ανεξάρτητος», όπως φυσικά ζητήματα εγείρονται για τον όποιο ενδεχόμενο κομματικό υποψήφιο. Για παράδειγμα θα έχει ως πρόγραμμα του το πρόγραμμα του Κόμματος του ή κάποιο άλλο το οποίο ενδεχομένως θα αφίσταται του Κομματικού. Και αν δεν αφίσταται του κομματικού, πως ερμηνεύεται μια τέτοια κίνηση.
Αυτοί είναι ορισμένοι προβληματισμοί λίγοι αριθμητικά, γιατί ο χώρος δεν επιτρέπει την παράθεση άλλων. Και υπάρχουν αρκετοί άλλοι. Το ζητούμενο πάνω απ΄ όλα στην ήδη διεξαγόμενη εκστρατεία, να διεξαχθεί σε κλίμα πολιτικού πολιτισμού, στη βάση προτάσεων και αντιπαράθεσης επιχειρημάτων.
