Του Κώστα Μαυρίδη*
Πρόκειται για διαχρονικό αξίωμα. Για να υπάρξει ειρήνη ανάμεσα σε αντιπάλους, πρέπει να την επιλέξουν και οι δύο. Τον πόλεμο αρκεί να τον επιλέξει μόνο μια πλευρά. Γι αυτό, η ειρήνη δεν είναι δεδομένη για κανένα κράτος, όσο και αν το επιδιώκει.
Η Κύπρος επιδιώκει να απαλλαγεί από την τουρκική κατοχή με ειρηνικά εργαλεία, μέσω των διαπραγματεύσεων. Εντούτοις, με την Τουρκία απέναντι, η ειρήνη όχι μόνο δεν είναι δεδομένη, αλλά αντιμετωπίζουμε την «ειρήνη των νεκροταφείων» που αυτή η χώρα επιβάλλει εντός και εκτός Τουρκίας, στο Κουρδιστάν, στη Συρία, στο Ιράκ και φυσικά στην κατεχόμενη Κύπρο από το 1974.
Η Σουηδία και Ελβετία που θεωρούνται από τις πλέον προοδευτικές και παραδοσιακά ειρηνικές χώρες στην Ευρώπη και δεν αντιμετωπίζουν εξωτερική απειλή, ούτε ξένη χώρα κατέχει μέρος του εδάφους τους, διατηρούν άρτια εξοπλισμένο στράτευμα δαπανώντας σημαντικά ποσά, γιατί έτσι λειτουργούν τα σοβαρά κράτη. Κι όμως, στην Κύπρο υπάρχουν «παραφωνίες» που θεωρούν την άμυνα, ως επένδυση στον πόλεμο! Ο Ελευθέριος Βενιζέλος επίσης, εδραίωσε την πολιτική του σε μια ισχυρή άμυνα, σε καιρούς που η Ελλάδα ήταν φτωχή και αποκαμωμένη. Σήμερα, θεωρείται μέγας εθνικός ηγέτης και στρατηγιστής και ουδείς θυμάται τις «παραφωνίες» όσων τον κατηγορούσαν τότε ως πολεμοχαρή και …μαξιμαλιστή.
Η ενέργεια έφερε μια πρωτόγνωρη σύγκλιση συμφερόντων και συνεργασιών στην Ανατολική Μεσόγειο που μπορεί να διαδραματίσει το ρόλο του σιδήρου και χάλυβα στα πρώτα μεταπολεμικά βήματα της Ευρώπης για κοινό συμφέρον με κοινούς κανόνες και να καταστεί πηγή ευημερίας, ασφάλειας και ειρηνικής συνεργασίας. Η Τουρκία έχει αντιληφθεί την ενεργειακή δυναμική που συντελείται και πασκίζει να την αποτρέψει με επεμβάσεις και απειλές στην Κυπριακή ΑΟΖ και ιδιαίτερα κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπου θέλει να επεκτείνει την επικυριαρχία της.
Πολλά τα λάθη του παρελθόντος, με την άμυνα να χρησιμοποιείται σαν προεκλογικό πυροτέχνημα και τα χρήματα για την άμυνα να δαπανώνται για αλλότριους σκοπούς. Ας μείνουμε όμως προσηλωμένοι στο παρόν, επειδή πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε προτεραιότητες. Η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να επιδιώκει μέσω διαπραγματεύσεων την ειρηνική λύση του Κυπριακού, όμως ταυτόχρονα οφείλει να ενδυναμώνει την ισχύ της, πολιτικά, αμυντικά, διπλωματικά, οικονομικά. Μόνο στην Κύπρο «πολιτικά μυαλά» θεωρούν ότι το ένα αποκλείει το άλλο!
Η συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή και επεκτατική συμπεριφορά της Τουρκίας, αλλά και οι εξελίξεις στην ενέργεια, απαιτούν αποτρεπτική αμυντική ισχύ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει συγκροτημένους μηχανισμούς άμυνας. Αυτά είναι ευθύνες των κρατών μελών. Οι συνεργασίες/συμμαχίες ιδιαίτερα εντός ΕΕ, με κυρίαρχο ρόλο στη Γαλλία, αλλά και εκτός ΕΕ, επιβάλλονται και αποκτούν πολλαπλασιαστική αξία εάν η Κύπρος διαθέτει δική της υπολογίσιμη άμυνα. Διαφορετικά, το δυσβάσταχτο ανισοζύγιο εις βάρος μας θα καθορίσει το πλαίσιο υποταγής ολόκληρης της Κύπρου στην Τουρκία.
*Κώστας Μαυρίδης- Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D) – costas.mavrides@europarl.europa.eu
